فرشاد رضایی نام دار استاد دانشگاه و روان درمان گر در گفتگو با خبرنگار
گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار داشت: حریم خصوصی فضایی است که فرد در آن احساس امنیت می کند و تعریف آن از یک معیار فردی برخوردار است، یعنی نسبت به هر فرد و مقتضی فرهنگی و عرفی جامعه و خانواده شکل می گیرد.
وی افزود: حریم خصوصی در جوامع مختلف متفاوت است و چارچوب خاصی ندارد، به طور مثال در شهرهای کوچک افراد گاه از خصوصی ترین وجه زندگی یکدیگر آگاهی دارند، در حالیکه در کلان شهری مانند تهران اغلب سوال درباره زندگی شخصی افراد ناپسند تلقی می شود.
رضایی نام دار با بیان اینکه توجه به میزان نزدیکی فاصله افراد در برخوردها به سنجیدن حریم خصوصی کمک شایانی می کند، گفت: معیار تشخیص نوع رابطه می تواند بر مبنای فاصله از افراد باشد، زیرا هرچه فاصله نزدیک تر شود رابطه از حالت اجتماعی و رسمی خارج و شکل صمیمانه تری به خود می گیرد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: در برخی موارد خود افراد زمینه تعرض دیگران را به محدوده زندگی خویش فراهم می کنند، مانند زوج هایی که در مورد زندگی مشترک خود بدون آگاهی طرف مقابل اطلاعاتی در اختیار افراد دیگر قرار می دهند راه را برای قضاوت نابجا و دست درازی اشخاص به حریم خصوصی خود هموار کرده اند.
رضایی نام دار گفت: یکی از مصادیق بارز تجاوز به حریم شخصی، سوال در خصوص ابعاد مختلف زندگی افراد است و بهتر است در سطح روابط اجتماعی رسمی و متوسط مطرح نشود.
وی بیان داشت: برای جلوگیری از دخالت دیگران و تبعات منفی آن باید هر فرد روابط اجتماعی خود را طوری سامان دهد که به اشخاص اجازه ورود به حریم شخصی و اظهار نظر درباره مسائل زندگی خصوصی داده نشود. متقابلا فرد هم برای حریم خصوصی دیگران احترام قائل باشد و حتی با وجود نزدیکی روابط به آن پا نگذارد.
این استاد دانشگاه در پایان تأکید کرد: این امر تنها با ایفای درست و به جای نقش ها در موقعیت خود میسر خواهد بود.
انتهای پیام/