به گزارش خبرنگار
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، عصر روز شنبه دوم اسد خبری مبنی بر وقوع سه انفجار در تظاهرات جنبش روشنایی کابل روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت. شدت فاجعه به قدری بود که جان بیش از 80 انسان بیگناه را گرفت و 200 نفر را هم به شدت مجروح و راهی بیمارستان کرد.
«جنبش روشنایی» حرکتی مدنی بود که در اعتراض به تغییر مسیر پروژه برق‌رسانی «توتاب» از بامیان به سالنگ شکل گرفت و مردم طی آن خواستار بازگشت خطوط انتقال برق ترکمنستان به مسیر اعلام شده خود یعنی بامیان هستند این خواست مردم در پی چندین راهپیمایی به مسئولان اعلام شد که آخرین آن با حادثه‌ای تروریستی به خاک و خون کشید.
بعد از انفجارها طالبان با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد گروه طالبان هیچ دخالتی در این حادثه ندارند. هنوز مردم افغانستان مبهوت ابعاد حادثه بودند که داعش با انتشار بیانیه‌ای مسئولیت حمله انتحاری در چوک دهمزنگ کابل را به عهده می‌گیرد.
عمق فاجعه به قدری زیاد است که واکنش مسئولان ملی و جهانی را در پی دارد. مسئولان دولتی نیز به نوبه خود با ملت شریف و دردکشیده افغانستان ابراز همدردی کردند. عبدالله عبدالله رییس اجرایی حکومت وحدت ملی در دیدار با شماری از بزرگان ولایت بامیان حادثه خونین و تروریستی دهمزنگ کابل را تلاش دشمنان برای صدمه زدن به اتحاد و وحدت مردم افغانستان عنوان کرد.
اشرف‌غنی رئیس جمهور افغانستان نیز در پیامی تلوزیونی ضمن اعلام عزای عمومی دستور ایجاد کمیسیونی به رهبری دادستان کل کشور را به منظور مشخص کردن عاملان این رویداد صادر کرد. وی همچنین تاکید کرد با تمام توان تلاش خواهد کرد خون شهدای این رویداد را از عاملانش بگیرد.
اما ماجرا از نگاه رهبران جنبش روشنایی جور دیگری بود به طوری که یکی از آنها خواستار پیگیری نوع و چگونگی وقوع انفجار توسط یک کمیته حقیقت‌یاب با حضور ناظران بین المللی شد و بر بار دیگر بر خواست جنبش روشنایی که کشیدن خط انتقال ۵۰۰ کیلوولت از بامیان است را به عنوان خواست اصلی این جنبش مورد تاکید قرار داد.
کارشناسان مسائل منطقه و افغانستان اما ابعاد حادثه تروریستی کابل را فرامرزی می‌دانند و عنوان می‌کنند که در این حادثه نمی‌توان نقش گروه‌های خارجی را نادیده گرفت و سکوت مجامع حقوق بشری در قبال حادثه کابل را نوعی تبعیض بین‌المللی عنوان می‌کنند.
سید هادی سیدافقهی کارشناس مسائل منطقه نیز در گفتگو با
باشگاه خبرنگاران جوان در واکنش به انفجارهای تروریستی در دهمزنگ کابل و سکوت مجمع حقوق بشری در قبال این جنایات اظهار داشت جامعه جهانی اکنون در دست کشورهای سلطه‌گر است که خود آنها نقش عمده‌ای در ایجاد تروریسم دارند؛ بنابراین امکان ندارد که چاقو دست خودش را ببرد لذا نمی‌توان از چنین دستگاه‌هایی توقع داشت نسبت به اقدامات تروریستی در کابل واکنش نشان دهند و مردم افغانستان باید خودشان با پدیده شوم تروریست که به دنبال پروژه جنگ نیابتی به راه افتاده است، مقابله کنند.
وی تاکید کرد تجربه نشان داده است که هر جا مردم حاضر باشند نقشه‌های بدخواهانشان خنثی و توطئه‌ها علیه آنان با شکست مواجه می‌شود.
محمد ساجدی کارشناس روابط بین‌الملل در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، درباره انفجار تروریستی در کابل که بیش از 300 کشته و زخمی به جای گذاشت، اظهارداشت: در افغانستان سه گروه تروریستی موازی طالبان، القاعده و داعش فعالیت می‌کنند که هر سه این گروه‌ها به نوعی سیاست‌های غیر منطقه‌ای و آمریکایی را دنبال می‌کنند.
این کارشناس روابط بین‌الملل اضافه کرد: آمریکایی‌ها به نوعی دنبال توجیه حضور خودشان در افغانستان هستند و حدود 70 هزار نیرو در این کشور دارند که اگر خوشبینانه به این موضوع نگاه کنیم و نگوییم که این انفجارها از سمت خود آمریکایی‌ها بوده، می‌توانیم بگوییم آنها بهترین بهره‌برداری را از این مسئله خواهند کرد.
ساجدی با تاکید بر اینکه آمریکایی‌ها به دنبال توجیه خود در افغانستان هستند، تصریح کرد: اینها می‌خواهند بگویند اگر ما در افغانستان نباشیم وضعیت به مراتب بدتر از این نیز خواهد بود، لذا این نانی که داعش در دامن آمریکا می‌گذارد و به نوعی منفعتی دو طرفه است و به طریقی حضور نظامی آمریکایی‌ها در افغانستان را توجیه می‌کند.
این کارشناس روابط بین‌الملل با بیان اینکه رقابت در افغانستان میان طالبان، داعش و القاعده است، بیان داشت: اینکه طالبان برای نخستین بار بعد از حادثه تروریستی دهمزنگ اعلام می‌کند که هزاره‌ها شیعه نشین هستند و ما علیه آنها اعلام موضع نمی‌کنیم، نشاندهنده آن است که داعش نتوانسته یک استراتژی مدون در داخل افغانستان داشته باشد.
ساجدی با بیان اینکه این اقدام کور تنها نشان دهنده وجود داعش در افغانستان است، خاطرنشان کرد: اختلافات مرزی افغانستان و پاکستان نیز نوعی جولان برای آمریکایی‌ها فراهم کرده است تا بتوانند پهپادهایشان را در منطقه به پرواز در بیاورند و زمینه حضور بیشترشان را در منطقه فراهم کنند. لذا از سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی هیچ آبی برای منطقه نخواهد شد و برای جلوگیری از وقوع چنین جنایت‌های بشری، تنها باید به مقاومت خود مردم در افغانستان امید داشته باشیم.
انتهای پیام/