به گزارش خبرنگار
احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، طرح استیضاح «علی ربیعی» وزیر کار امروز به یکی از موضوعات مهم در مجلس تبدیل شده است. از
«محمدعلی وکیلی» سخنگوی فراکسیون امید، به عنوان متولی و آغازگر این طرح یاد می‌شود. سِمَتِ حقوقی وکیلی در پارلمان، ما را به این گمان رساند که موضع بقیه اصلاح‌طلبان نیز هم‌سو و هم‌راستا با روش و منش آقای سخنگوست اما چپ‌ها انگار توپ پُری از هم تیمی‌شان دارند.
این اولین مرتبه‌ای نیست که میان اعضای فراکسیون امید بر سر موضوعات حساس پارلمانی، اختلاف پیش می‌آید. پیش از این، نطفه شکاف ها در مسأله ریاست زده شد. اگر در آن داستان، اعتدالیون زیر پای اصلاح‌طلبان را خالی کردند و به لاریجانی رأی دادند، اما حالا استیضاح ربیعی، اصلاح‌طلبان را روبه‌روی همدیگر قرار داده است.
همه علیه «سخنگو»
بسیاری بر این باورند که دولت در وضعیت کنونی چابک و کارآمد نیست و نمی‌تواند انتظارات اجتماعی را برآورده کند. حالا که مجلس کنونی به نسبت پارلمان قبل، با دولت هم‌سویی بیشتری دارد، حسن روحانی می‌تواند با فراق بال و طیب خاطر مضاعف، وزرایش را انتخاب کند و از مجلسی‌ها رأی اعتماد بگیرد. محمدعلی وکیلی سخنگوی فراکسیون امید هم جزء همین دست از سیاسیون است. او در گفت‌وگویی ابراز کرد که هدف از استیضاح ربیعی «ایجاد هارمونی و چابکی در دولت» است و برای همین، بیش از 60 امضا از سوی نمایندگان جهت استیضاح وزیر کار جمع‌آوری شده است.
اما از آن طرف، اصلاح‌طلبانی هم بودند که علیه مواضع وکیلی، سخن گفتند. فراکسیون امید که به ادعا و باور متولیان آن، قرار بود نماد و نمود تحول و ملجاء یکپارچگی و همبستگی اصلاح‌طلبان باشد، حالا شاید به پایگاه افتراق و شکاف میان چپ‌ها تبدیل شده است.
«مصطفی کواکبیان» عضو فراکسیون امید در اظهاراتی خطاب به وکیلی گفت: «اگر 60 امضایی که فرموده‌اید وجود دارد آن‌ها را رسانه‌ای کنید. آقایان رعایت کنید دوره 4 ساله کوتاه‌مدت است.» محمود صادقی دیگر عضو فراکسیون امید هم با بیان اینکه من آن 60 نفر امضا‌کننده طرح استیضاح ربیعی را نمی‌شناسم ابراز داشت: «سخنگوی فراکسیون امید، دیدگاه شخصی خود را به عنوان نظر هیأت‌رئیسه مطرح می‌کند و این فراکسیون در پی استیضاح وزیر کار نیست.»
صادق زیباکلام فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم در اظهاراتی ضمن انتقاد به روش وکیلی گفت: «حتی در مجلس گذشته که زاویه آن با دولت روحانی مشخص بود، شاهد طرح موضوع استیضاح یک وزیر دولت یازدهم نبودیم و انتظار این است که افرادی که به عنوان نماینده فهرست امید به مجلس راه پیدا کرده‌اند، رفتار خارج از شعارهای انتخاباتی نداشته باشند.»
رودست به امید!محمدرضا عارف که امروز ردای ریاست فراکسیون امید را به تن دارد، به لحاظ تیپولوژی سیاسی، فاقد توانایی و قابلیت لازم برای اقناع و تجمیع سلایق متکثر اصلاح‌طلبی است. اما آنچه در شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان برای انتخابات مجلس رخ داد، بیشتر متأثر از جبری بود که چپ‌ها به آن دچار شده بودند تا ذات حضور محوری عارف. اگر اصلاح‌طلبان در شورای عالی، به ائتلاف با یکدیگر و در کنار آن با اعتدالیون، تن نمی‌دادند، شاید عدد نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس، بسیار کمتر از آن چیزی می‌شد که اکنون هست.
رفتار جزیره‌ای وکیلی، البته دلیل دیگری نیز دارد. رد صلاحیت ژنرال‌های حاضر در صف اول جبهه اصلاح‌طلبی و همچنین ترسیم هدف غایی اصلاح‌طلبان بر مدار جلوگیری از ورود رادیکال‌های جناح رقیب به مجلس دهم، باعث شد تا هر فردی با اَقَل رزومه سیاسی و فهمِ کارِ تشکیلاتی، وارد لیست امید شده و در عین ناباوری، بر کرسی‌های سبزرنگ بهارستان تکیه بزند.
اصلاح‌طلبان در انتخابات 7 اسفند 94، تمام هَم و غَم خود را بر مانع‌تراشی سر راه به زعم خودشان، تندروهای اصولگرا گذاشتند؛ غافل از آنکه افرادی هر چند با سبقه اصلاح‌طلبی اما ناهمگون در کار تشکیلاتی، وارد فراکسیونِ چندطیفیِ «امید» شده و امروز مصائب این چنینی را برای هم‌قبیله‌ای‌های خود تراشیده‌اند. در همین‌باره «محمدرضا خاتمی» نائب‌رئیس مجلس ششم در واکنش به ماجرای استیضاح وزیر کار گفت: «اعضای فراکسیون امید باید برای پیشبرد برنامه‌ها، کار تشکیلاتی انجام دهند؛ این درحالی است که بعضی اعضای فراکسیون امید، آن‌چنان تجربه‌ای در کار تشکیلاتی و فراکسیونی ندارند.»
امروز دولتی‌ها از رفتار امثال وکیلی دل‌چرکین‌اند. «معصومه ابتکار» معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در واکنش به طرح استیضاح وزیر کار با بیان اینکه موضوعات مرتبط با دولت، متعدد، گوناگون و پیچیده است گفت: «نمایندگان مجلس نباید با چنین موضوعاتی، فله‌ای و سیاسی برخورد کنند.» همچنین «شهیندخت مولاوردی» معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده گفت: «اصرار وکیلی برای استیضاح وزیر کار بی‌دلیل است.»
رفتار مُصِرانهِ اصلاح‌طلبانی نظیر وکیلی بر استیضاح و تغییر در دولت، کاتالیزوری برای چالش، میان ائتلافِ اصلاحات و اعتدال خواهد بود و این یقینا مغایر با نقشهِ راه ائتلاف تاکتیکی این دو جریان است. نقشه‌ای که طراحانش، خرداد 92 را آغاز، اسفند 94 را ادامه و قریب به یقین، انتخابات 96 را پایانِ آن ترسیم کرده‌اند. حسن روحانی تا انتخابات 96 از نمایندگان مجلس به خصوص اصلاح‌طلبان، انتظار همراهی بیشتری با سیاست‌های دولت خود را دارد و ساز ناکوک برخی چپ‌ها در پارلمان، قطعا به مذاق رئیس‌جمهور خوش نخواهد آمد.
این آخر قصه نیست!رفتارِ امروزِ سخنگوی فراکسیون امید، در میان خیل رفتار مصلحت‌جویانه اصلاح‌طلبان، خارج از عرف، تلقی و تفسیر می‌شود اما سخت بتوان باور کرد که اصلاح‌طلبان مجلس، از اهرم استیضاح برای اعاده هویت سیاسی خود و ایفای نقش «پویاتر» و «پر رنگ‌تر» برای هم‌مسلکان خود در کابینه حسن روحانی استفاده نکنند. با تأیید این گزاره، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که در آینده نه چندان دور، اصلاح‌طلبانِ مخالف نیز با هدف در دست‌گرفتن هر چه بیشتر عِنانِ سیاست‌های دولت، به جمع «طالبانِ استیضاح» بپیوندند!
انتهای پیام/