پیمان صفردوست، شاعر در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص استعداد در شعرنویسی اظهار داشت: شعر هم مانند همه هنرهای دیگر همراه با استعداد و آموزش معنی می یابد، یعنی شاعر و نویسنده ای موفق است که استعداد اولیه داشته باشد و در کنار استعدادش آموزش هم ببیند، مثل آن که شما می توانید قبل از مدرسه رفتن، حرف بزنید اما قادر به انشا نوشتن نیستید؛ چون انشا‌نویسی الفبا دارد و تنها استعداد برای آن کافی نیست. در شعر نویسی هم باید عروض و تکنیک و قافیه را یاد گرفت، اما استعداد هم که همان نگاه شاعرانه نام می‌گیرد، خیلی مهم است. ولی در نهایت تا شعر در معرض مخاطب قرار نگیرد، نمی توان انتظار داشت که قابلیت نقد و ارتقا داشته باشد.
وی درباره میزان مجاز سنت‌شکنی در شعر گفت: سنت‌شکنی و هنجارشکنی حد متعارف و قابل قبولی دارد که تا آن مرز قابل پذیرش است و بیش از آن خلاف قوانین موجود می‌شود؛ چون همه به شعر شنیدن با یک اسلوب عادت کرده‌اند و زیادی به هم ریختن آن ممکن است زیاد مورد استقبال واقع نشود. هنجارشکنی اگر به سمت بهبود باشد، جای خود را پیدا می‌کند اما زمانی که این سنت‌شکنی‌ها استدلال زیبایی‌شناسانه نداشته باشند، وجود آن هم جای سوال خواهد داشت.
وی ادامه داد: در شعر امروز که شاید رابطه استاد و شاگردی که قبل ها وجود داشت، کمتر دیده می شود، بعضی ها فقط برای آن که کاری انجام داده باشند، هنجاری را شکانده و انتظار دارند که جامعه ادبی آن را بپذیرد، اما هنجار شکنی زمانی می ارزد و باید رخ دهد که وجه زیبایی شناسی شعر خیلی خوب شود و قاعده مند و همراه با استدلال باشد.
صفردوست در خصوص آخرین کار خود اظهار داشت: در حال جمع آوری مجموعه شعری هستم که جمع آوری بهترین رباعی های تاریخ ادبیات از رباعی سرایان گذشته تا به حال در یک مجموعه است.
انتهای پیام/