به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،یک دکتر روانشناس بالینی گفت: گرایش به نگهداری حیوانات خانگی در نسل های گذشته هم وجود داشته، ولی در دهه های اخیر و با ورود نامتوازن مظاهر مدرنیته به ایران این امر بیشتر شده است.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر نصیر عابدینی افزود: امروزه بسیاری از انسان های جامعه ما با آن که به ظاهر در جمع هستند، ولی عمیقا تنهایند و از درون به شدت احساس تنهایی می کنند. البته ناگفته نماند افزایش اختلالات روانی همچون اضطراب، افسردگی و اختلالات شخصیت و... در خانواده هایی که از الگوی خانواده هسته ای و مستحکم فاصله می گیرند مزید بر علت شده است. ضمن اینکه نرخ پایین زاد و ولد و به تبع آن تعداد کمتر خواهرها و برادرها، عمه ها و خاله ها و... نیز در این امر بی تأثیر نیست.
وی اضافه کرد: به دلایل بسیاری، از جمله پیچیدگی های جوامع مدرن، کلیدی ترین مؤلفه های ارتباط بین فردی، یعنی همدلی، اعتماد و اطمینان و... همچون گذشته به راحتی فراچنگ انسان ها نمی آید و ما شاهد شیوع و شدت یافتن نوعی چند لایگی، تفاوت ظاهر و باطن و دیگرفریبی در افراد پیرامونمان از جمله نزدیکترین افراد به خودمان هستیم.
این روانشناس تصریح کرد: همه انسان ها معترفند که حیوانات دورو نیستند و ظاهر و باطنشان یکی است. آدم های امروزی به راحتی نمی توانند سفره دلشان را پیش هر کسی باز کنند و این موجب پر رنگ شدن جایگاه حیوانات خانگی به عنوان یک همصحبت و همدم در زندگی انسان های امروزی شده است.
او با اشاره به اینکه بسیاری از کشورهای جهان امروزه با پدیده نامیمون «تجردهای ناخواسته» روبرو هستند گفت: علاوه بر موارد یادشده نباید دختران و پسران زیادی را از قلم انداخت که به ده ها دلیل فرصت ازدواج پیدا نمی کنند و برخی از آنها نیز چاره ای نمی‌یابند جز این که این خلأ ناکام کننده را با حیوانات پر کنند.
حجت‌الاسلام و المسلمین عابدینی با اشاره به موضوع نگهداری حیوانات خانگی برای ارتقای وضعیت روحی سالمندان یا افراد دچار افسردگی های مزمن ادامه داد: دو مطالعه انجام شده در مغرب زمین، در مورد افراد مسن نشان می دهد، آن هایی که دلبستگی بیشتری به حیوانات خود دارند در وضعیت جسمی بهتری به سر می برند. همچنین متخصصان می گویند حیوانات خانگی و دست آموز می توانند وضعیت روانی بیماران سالمند را بهبود بخشند و حتی آن ها را در مقابل استرس های جسمی و روانی از جمله افسردگی محافظت کنند اما موضوع اصلی این است که چنین حیواناتی در مقایسه با انسان ها طول عمر کوتاهتری دارند و در صورت مرگ این حیوانات آسیب های روحی و لطمات بعضاً جبران ناپذیری به سازمان روانی فرد وابسته وارد می شود. متأسفانه قطع این وابستگی در برخی افراد به عوارضی همچون عوارض ترک، اضطراب، افسردگی و گذر ناموفق از فرایند سوگ می انجامد.
منبع:سلامت انلاین
انتهای پیام/