سینمای فلسطین سند بصری برای اثبات هستی ملت فلسطین است

به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛  عصر روز گذشته سومین جلسه از سلسله نشست‌های پژوهشی مدرسه ملی سینما با موضوع کتاب «سینمای فلسطین: رویاهای یک ملت» در محل این مدرسه برگزار شد.
 
رامتین‌ شهبازی منتقد سینما مسئولیت اجرای این برنامه را برعهده داشت و دکتر علی روحانی، دکتر عبدالله کریم‌زاده و دکتر وحیدالله موسوی سخنرانان این نشست بودند.
 
در ابتدای مراسم دکتر کریم‌زاده به عنوان مترجم کتاب در سخنانی اظهار داشت: کتاب «سینمای فلسطین: رویاهای یک ملت» توسط حمید ده‌باشی در هشت فصل با مقدمه‌ای از دکتر ادوارد سعید تدوین و گردآوری شده و موضوع سینمای فلسطین را از منظر گفتمان‌های متعدد مورد بررسی قرار داده است.
 
وی تصریح کرد: در ابتدای کتاب در مقدمه دکتر ادوارد سعید روی ادبیات پسا استعمار و روایت شناسی کار شده و آمده است که سینمای فلسطین را باید از منظر تاریخی و اجتماعی مورد ارزیابی قرار داد؛ همچنین عنوان شده که هسته خلاق سینمای فلسطین را مقاومت در دو جبهه تشکیل می‌دهد که جبهه اول مقاومت در برابر کلیشه‌سازی و جبهه دوم مقاومت در برابر محو شدن و پاک شدن است.
 
وی افزود: سینمای فلسطین سند بصری برای اثبات هستی و کیان ملت فلسطین است و قصد دارد تصویر واقعی از مردم فلسطین نشان دهد و بیان کند ملت فلسطین بر خلاف کلیشه‌سازی‌هایی که صورت می‌پذیرد مردمی صلح‌جو هستند.
 
در ادامه مراسم بخش‌هایی از فیلم‌های «درخت لیمو»، «اینک بهشت» و «عمر» برای حاضرین نمایش داده شد و بعد از آن دکتر علی روحانی در صحبت‌هایی بیان کرد: در زمانی که ما در زمینه سینمای فلسطین مطالعه می‌کردیم منابعی زیادی موجود نبود اما اکنون این کتاب یکی از منابع خوب است؛ علاقه شخصی من به سینمای فلسطین بیشتر به این دلیل است که فیلم‌های تولیدی در این مقوله به واقع فیلم‌های خوبی هستند.
 
وی در ادامه عنوان کرد: فلسطین بی‌آنکه در روی صفحه هویت ژئوپلیتیک مشخصی داشته باشد در ذهن یک عده به عنوان یک کشور وجود دارد و در موردش فیلم می‌سازند که این پدیده عجیبی است.
 
روحانی در بخش پایانی صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: اگر فیلم هایی مثل «عمر» را تماشا کنیم متوجه می‌شویم که تولیدات داخلی ما درباره سینمای فلسطین به جز فیلم مرحوم سیف الله داد شوخی هستند.
 
وی افزود: در سینمای فلسطین به تدریج انگاره رزمنده جایگزین انگاره پناهنده می‌شود و فیلمسازان دوره چهارم این سینما از زبان بصری که آموختند در این راه به نحو احسنت استفاده می‌کنند.
 
 
انتهای پیام/