هشدار جدی به کوهنوردان: منطقه«حسن در » ناایمن شده است

گم شدن افراد در محيط هاي طبيعي ، رخداد كميابي نيست . گاهي اين اتفاق براي نيروهاي امداد و نجات نيز رخ مي‌دهد و مأموريت آنان را به خطر مي اندازد .

دلايل گم شدن کوهنوردان در کوهستانها

به گزارش خبر نگار گروه ورزشی باشگاه خبر نگاران جوان؛دلایل بسیاری برای گم شدن کوهنوردان در کوهها وجود دارد که در اینجا به آن اشاره می کنیم:

1-ناتواني انسان از حركت روي خط راست :
 اگر شاخص هاي كمكي يا ديد كافي در محيط موجود نباشد ، انسان قادر به حركت مستقيم نيست زيرا اولا ً دو نيمه بدن ما ( از جمله دو پاي ما كاملا ً قرينه و برابر نيستند ، دوم اينكه معمولا ً يكي از چشمان ما در روند ديدن اشياء و محيط پيرامون ، نقش غالب دارد و ما صورت خود را طوري نگه مي داريم كه سوژه به خوبي در ميدان بينايي چشم غالب قرار گيرد . دو عامل فوق باعث مي شود كه در پيمايش هاي طولاني در مناطق هموار ( مثلا ً در شب يا در دشت هاي برف پوش ) ، مسير حركت ما به جاي مستقيم ، منحني يا حتي دايره كامل باشد .

2-تمايل به آسانترين راه ها :
هنگامي كه يك سر بالايي را به صورت اريب طي مي‌كنيم ، ناخود آگاه و به تدريج طوري تغيير مسير مي دهيم كه در نهايت مسيرمان كاملا ً افقي و آسان مي‌گردد. همچنين در رويارويي با باد يا كولاك ، ناخود آگاه طوري تغيير جهت مي‌دهيم كه در نهايت ، باد پشت سرمان قرار گيرد . اين عوامل موجب انحراف از مسير اصلي و گم شدن ما مي‌گردد.

3- پرهيز از كسب اطلاعات :

بسياري از راهپيمايان از پرسش و كسب اطلاعات ضروري در مورد مقصد و مسير خودداري مي‌كنند كه علت آن معمولا ً غرور بيجاست . اين غرور موجب مي شود كه خيلي دير به اشتباه بودن مسير پي ببريم و جبران آن نا ممكن يا دشوار باشد .

4-اعتماد مطلق به اطلاعات ديگران :

 كسب اطلاعات از منابع مختلف ( از جمله افراد محلي ) نقش مهمي در پيشگيري از گم شدن دارد ولي اعتماد كوركورانه به اين اطلاعات نيز خطرناك است . در نهايت راهپيما بايد از هر فرصتي براي كسب اطلاعات بهره بگيرد ولي قضاوت در باره ي آن اطلاعات و تصميم گيري نهايي با خود اوست .

راهپيما بايد بر پايه اطلاعات قبلي خود ، تجارب شخصي ، شناخت نسبي از فرد دهنده اطلاعات و ساير عوامل ، درمورد ميزان اعتبار اطلاعات ارائه شده داوري نموده سپس درمورد آن تصميم درست و منطقي بگيرد.



آسیب دیدگی طناب در کوهنوردی وکمتر شدن مقاومت آن،


چهل درصد بسیاری از سنگنوردان از طنابهای ۶ میلیمتری که تحمل آنها حدوددوهزار پوند(حدود۹۰۰کیلوگرم)است برای کارگاه استفاده میکنند.

طبق پژوهش ای تی ار اس مقاومت طنابچه ی آلوده ی ۶ میلیمتری در حدود ۱۲۰۰ پوند (تقریباً ۵۵۰ کیلوگرم) است. حالتی را فرض کنید که فردی با وزن تقریبی ۱۶۵ پوند (۷۵ کیلوگرم) که ۵ متر از کارگاه بدون میانی صعود کرده است و بر روی کارگاه پاندول شود، در این صورت نیروی وزنی معادل ۱۸۰۰ پوند(تقریباٌ ۸۱۵ کیلوگرم) تولید خواهد شد. کارگاهی که به درستی در جهت سقوط تنظیم نشده امکان دارد به سبب نیروی این پاندول پاره و کنده شود.

چندبار پیش آمده که به طناب و یا تسمه های خود کاملاً توجه کرده باشید؟

آیا تسمه ها و یا طنابچ ه های شما هم مثل من از حلقه ی ابزار هارنس تان (صندلی صعود) آویزان است؟

چند بار بر روی آنها نشسته اید و باعث شده اید که خاک و شن ریزه وارد آنها شود؟

چند بار پیش آمده که شما طناب خود را بر روی زمین خاکی پای دیواره پرتاب کنید؟

مدیر کیفیت شرکت بلک دیاموندوکالین پاویک بعضی از طنابهای کارکرده ی ۹.۴ میلیمتر معمولی را مورد آزمایش قرار داده و دریافته است که قسمتهای انتهایی طناب که بیشتر در معرض آلودگی قرار دارند، بر اثر نیروی ۱۱۰۰ تا ۱۳۰۰ پوند (۵۰۰ تا ۵۹۰ کیلوگرم) از هم گسیخته می شوند!



توصیه من به صعود کنندگان اینست که در مورد زمان کنار گذاشتن طناب و تسمه و دیگر وسایل خود که دارای بافت هستند تجدید نظر کنید.

آلودگی باعث فرسایش طنابها بیش از مقداری که تا کنون تصور می کرده ایم می شود

۲۰ سال کوهنوردی کرده است و یک عضو فعال از منطقه جستجو و نجات لامیردر کلرادو، یکی از مدیران انجمن ملی جستجو و نجات ، و ویرایشگر برای مجله فنی نجات می باشد. دیدگاه ارائه شده در این مقاله مرتبط با خود ایشان است و ارتباطی با نقطه نظرات سازمانها مربوطه ندارد.

ایمنی طناب

آیا شستن طناب باعث کاهش آسیب دیدگی طناب توسط آلودگی میشود؟

گروه تحقیقی آقای لی لانگ بر روی این موضوع در حال تحقیق هستند.

اما به نظر او احتمالاً جواب منفی است به احتمال زیاد شست و شو باعث می شود که آلودگی و شن ریزه ها بیشتر به عمق هسته طناب نفوذ کنند و از طرفی صابون نیز میتواند به عنوان یک روان کننده عمل کند و نمیتواند شن ریزه  ها را پاک کند، چرا که آنها قابلیت حل شوندگی ندارند.

پس بهتر است طناب خود را از ابتدا به دور از آلودگی قرار دهید و از آن مراقبت کنید. دیگر عواملی که باید در مورد آنها محتاط باشید:

آب. طنابها زمانی که خیس هستند حدودا ۳۰٪ از مقاومت خود را از دست میدهند. (زمانی که خشک می شوند به حالت اول باز می گردند و مقاومت خود را باز می یابند).

نور خورشید. قرار گرفتن طولانی مدت طنابها تحت تابش شدید خورشید باعث آسیب دیدن آنها میشود. می بایست طنابها و تسمه های خود را دور از تابش مستقیم نور خورشید نگهداری کنید.

گرمای ناشی از اصطکاک. براحتی میتواند طناب و یا تسمه را ذوب کند. بیشتر سنگنوردان ابزار فرود خود را بعد از فرود سریعاً جدا میکنند.

اما آیا تا کنون به گرمای ایجاد شده به دلیل پایین دادن شما در کارابین و یا حلقه ی فرودی که در انتهای مسیرهای اسپرت قرار دارند توجه کرداید؟

فرود آمدن به جای پایین دادن باعث رفع این مشکل میشود و علاوه بر اینکه میتواند طول عمر حلقه ی فرود را افزایش دهد.

اسیدها و سایر عوامل شیمیایی. اینها را از طنابها و تسمه های خود دور نگهدارید. سفیدکننده ها، آب اکسیژنه٬ اسید باطری باعث وارد شدن آسیب جدی به طناب میشود.



تغذیه مناسب برای یک برنامه کوهنوردی یک روزه سنگین:



هر کوهنوردی که بصورت مستمر و جدی فعالیت می کند می داند که یک کوهنوردی سنگین یکروزه چه فشار شدیدی را بر بدن وارد می کند. برای حفظ انعطاف پذیری, توان و استقامت عضلانی شما به یک برنامه غذائی و همجنین جذب آب مناسب در قبل , حین و پس از صعودتان نیازمندید.


استفاده از نوشیدنی و مواد غذائی مناسب و هدفمند می تواند باعث حرکت سریعتر و کنترل بهتر عضلات و همچنین تمرکز ذهنی بیشتر شما در حین اجرای برنامه شود.

شب قبل از صعود

اگر شما داریدخودتون رو برای یک برنامه یک روزه کوهنوردی آماده می کنید بهتر است که شام شب قبل از برنامه تان تا حد زیادی بر پایه مواد غذائی کربوهیدرات دار مانند غلات سبوس دار,حبوبات و میوه های سرشار از مواد مغذی باشد .


این رژیم غذائی به شما کمک می کند که کلیکوژن ماهیچه هایتان که منبع اصلی سوخت و ساز در فعالیتهای شدید ورزشی است تامین شود.

حدود65درصد کالری مورد نیاز برای سوخت و ساز بدن باید از کربوهیدرات تامین شود. برخی پروتئینهای بدون چربی مانند سینه مرغ و برخی چربیهای غیر اشباع و سالم چون روغن زیتون از جمله مواد مغذی است که بهتر است در وعده شام شما باشد .

خوراکهای پیشنهادی شب قبل از صعود:

ماکارونی گندم کامل بهمراه گوشت قرمز و سس قرمز و سبزیجات

برنج قهوه ای و مرغ و سبزیجات

پوره سیب زمینی, نان سبوس دار و سبزیجات

صبحانه روز صعود

حدور یک الی دو ساعت قبل از آغاز فعالیت کوهنوردیتان صبحانه ای با حدود4000 کیلوکالری انرژی میل کنید. این صبحانه بهتر است که شامل کربوهیدراتهائی باشد که به راحتی هضم شوند و همچنین دو فنجان نوشیدنی که بهتر است قهوه باشد.

از خوردن مواد غذائی با فیبر بالا و چرب و با پروتئین زیاد اجتناب کنید چرا که این مواد خیلی سریع از سیستم گوترش خارج شده و منجر به این می شوند که شما خیلی زود در حین فعالیت نیازمند قضای حاجت شوید.

خوراکهای پیشنهادی صبحانه روز صعود:

بلغور جو دوسر بهمراه عسل و گردو و زغال اخته

کیک و آبمیوه و توت فرنگی

ماست و میوه خشک و سیرینی کشمشی

حین صعود:

هنگام صعود فعالیت شدید بدنی شما باعث می شود که ذخیره سوخت عضلات شما ته بکشد. برای جلوگیری از این امر به ازای هر ساعت فعالیت 30 تا 60 گرم کربوهیدرات با قابلیت هضم سریه را میل کنید. در انتخاب خوراکیهایتان علاوه بر ارزش غذائی به فاکتور کم حجم بودن و قابلیت حمل و نگهداری آسان نیز توجه کنید.

یک کوهنورد نباید خودرا مثل یک زندانی از خوراکی ها و مواد مغذی محروم کند و همیشه در کوله خود به اندازه کافی خوراکی همراه داشته باشید.

خوراکهای پیشنهادی حین صعود:

معجونی از عسل و تکه های موز

میوه های خشک مثل: زردآلو,انجیر و خرما

کراکر با کره سیب و بادام

هرنوع ماده غذائی دارای انرژی که حداقل 50درصد کالری آن از کربوهیدرات تهیه شده باشد(1 گرم کربوهیدرات 4 کالری انرژی دارد)

نوشیدنی ها

کم آبی باعث بی حالی و همچنین بهم زدن تمرکز و تنظیم زمان می شود.با کاهش دو درصدی وزن بدن به علت کمبود آب می تواند عملکرد کوهنورد می تواند دچار مشکل شود. توصیه می شود که آب یا هر نوشیدنی مناسب دیگر را بصورت اندک اندک و مداوم بنوشید. نوشیدن 200 سی سی مایعات در هر نیم ساعت برنامه توصیه می شود که مقدار مصرف روزانه برای یک فعالیت کوهنوردی 8 ساعته چیزی بالغ بر 3 لیتر می شود.

در مواقعی که هوا گرم است و تعرق زیاد انجام می شود نوشیدنی خود را با قدری نمک خوراکی حل کنید .

بعد از صعود

بعد از پایان فعالیت سنگین روزانه بدنتان آماده می شود که فرآیند ریکاوری خود را اغاز کند.

وعده غذائی مناسب برای ریکاوری باید ترکیبی باشد از کربوهیدراتهای قوی و پروتئین به نسبت 3به 1. کربوهیدرات و پروتئین به اتفاق قادر خواهند بود که منابع صرف شده انرژی را دوباره پرنموده و بافتهای عضلانی خسته و فرسوده را ترمیم کنند.

مصرف حدود نیم گرم کربوهیدرات با ازای هر پوند(450 گرم) وزن بدن و 20 تا 25 گرم پروتئین بعد از یک صعود توصیه می شود. همچنین نوشیدن حد اقل 2 لیوان آب یا برخی نوشیدنی های مناسب مثل شیر نارگیل یا شیر توصیه می شود.

خوراکهای پیشنهادی پس از صعود:

ساندویچ تخم مرغ بهمراه سس و سالاد میوه

ترکیب جادوئی:شیر-ماست-عسل و میوه

خوراک گوشت و لوبیا و نان سبوس دار

ایمنی در برنامه های سنگنوردی را جدی بگیریم:


غفلت در گره انتهای طناب وحوادثی که رخ می دهد


طی یک ماه گذشته دو حادثه بر اثر غفلت حمایتچی در اتصال انتهای طناب به کارگاه، بدن و یا زدن گره در انتهای طناب موجب مصدومیت شدید یک ورزشکار یخنورد و یک مربی غارنوردی گردیده.
یکی از مهمترین آموزشهای کوهنوردی نسبت به طناب، اجتناب از رها کردن انتهای طناب بدون زدن گره ترمز (استاپر) و یا بدون اتصال به بدن و کارگاه میباشد. شاید خروج انتهای طناب از ابزار حمایت، بزرگترین غفلت و ناآگاهی حمایتچی است که می تواند خسارت جبران ناپذیری را نصیب هم طناب او نماید.


از آنجایی که بیشترین تاکید در دوره های آموزشی گره انتهای طناب در حالت فرود و یا اتصال دوسرطناب به صعودکننده و حمایتچی در زمان صعود کرده ای است، اما بیشترین حوادث در حمایت از بالا (قرقره) رخ میدهد، که طی آن بر اثر کوتاه بودن طناب خطر خروج آن از ابزار حمایت موجب سقوط فرد صعود کننده میگردد. در چنین شرایطی لازم است فرد صعود کننده پیش از اقدام به صعود از اتصال انتهای طناب به کارگاه و یا صندلی صعود حمایتچی مطمئن گردد. درغیر اینصورت خود نیز در وقوع حادثه بی تقصیر قلمداد نمیگردد.


مزایا ومعایب استفاده از باتوم در کوهنوردی


امروزه بسیاری از کوهنوردان از باتوم در پیمایش ها و صعود های خود استفاده می کنند و روز به روز به تعداد استفاده کنندگان اضافه می شود.

این سوال همیشه برای کوهنوردان و طبیعت گردان باقی بوده که آیا استفاده از باتوم ضرری برای انسان دارد یا از ضروریات است؟

نحوه استفاده از باتوم: طول باتوم بر اساس قد فرد و شیب مسیر باید تنظیم شود و همچنین طوری که در هنگام استفاده از باتوم آرنج زاویه 90 درجه داشته باشد. در استفاه از باتوم دقت شود تا حد امکان نزدیک به خط عمود بدن باشد .

هنگام راه رفتن بدون حمل بار و کوله پشتی تفاوتی نمی کند که از یک یا دو باتوم استفاده شود. اما در حمل بارهای سنگین برای حفظ تعادل حتما باید از دو باتوم استفاده شود.

فواید باتوم هنگامی است که از باتوم درست استفاده شود:

باتوم ها در ازای هر ساعت فعالیت کوهنوردی چندین تن وزن را از روی اندام تحتانی به دستها منتقل می کنند.

و در ازای یک روز فعالیت سنگین کوهنوردی حدود 30 تن وزن و فشار را از روی زانوهای شما منتقل می کند.

درموارد ذیل و در حمل کوله پشتی های سنگین استفاده از باتوم فشار را از روی مفاصل اندام تحتانی کم می کند:
الف: در سنین بالا وافراد سالمند
ب: در وزن بالای کوهنورد(کوهنورد سنگین وزن)
ج: ناراحتی قبلی مفاصل و ستون فقرات
د: در هنگام حمل کوله پشتی های سنگین (در برنامه های زمستانی و طولانی مدت)
ه: در هنگام کوهنوردی بر روی برف و مکانهای خیس، سبزه زار ، نرم ،هنگام عبور از رودخانه ، کوهنوردی در شرایط مه یا دید کم (در شرایط فوق حفظ تعادل نقش حیاتی برای سلامتی فرد دارد)

فواید استفاده از باتوم:

افزایش حس تعادل و ایجاد تعادل (کاهش زمین خوردن و سر خوردن و سقوط) خصوصا در خستگی های مفرط در برنامه های کوهنوردی

هنگام حمل کوله پشتی سنگیناستفاده از باتوم از افزایش بی رویه ضربان قلب در ابتدای فعالیت و شروع کوهنوردی کمک کننده است (ولی بعد از مدتی این کاهش ضربان بدلیل فعالیت ماهیچه های دست و پا ادامه پیدا نمی کند).

معایب استفاده از باتوم در کوهنوردی

1-استفاده نادرست از باتوم (اگر فاصله بین بدن و باتوم زیاد باشد نه تنها کشیدگی در اندامها زیاد می شود بلکه هنگام چرخش درد زیادی نیز احساس خواهد شد).

2-استفاده از باتوم ها احساس تعادل را کاهش می دهد.

(استفاده مداوم از باتوم توانایی هماهنگی کوهنورد را کاهش می دهد. در مورد استفاده مکرر از باتوم، کوهنورد احساس امنیت بیشتری می کند. این اثر مخرب بوده و باعث می شود در مناطقی که صعب العبور است ، خصوصا جایی که فرد نمی تواند از باتوم استفاده کند فرد دچار مشکل شود، مانند : تیغه های باریک کوه و مسیرهای پرتگاهی متداولترین حادثه کوهنوردی : سقوط بدلیل لغزش در هنگام فرود است

3- مکانیزم های محافظتی فیزیولوژیکی را کاهش می دهد:

استفاده مداوم از باتوم تحریک کشیدگی فیزیولوژیکی را که برای تغذیه غضروف مفصلی و ورزیده کردن و حفظ حالت کشسانی مفصل لازم است کاهش می دهد.
4-افزایش ضربان قلب به دلیل فعالیت ماهیچه های بزرگتر در اندام فوقانی(دستها).
5-راحت نبودن هنگام عکاسی یا فیلمبرداری در برنامه های کوهنوردی (دلیل پزشکی نیست،حتی می تواند خطراتی برای کوهنورد داشته باشد


کوهنوردی ورزشی است که در آن سن قهرمانی تا پایان عمر است


آرزوی پیرمرد ژاپنی؛برای یوجی میورا پیرمرد رکورددار اورست ظاهرن هیچ چیز بعید به نظر نمی آیداو که در سال 1976 نخستین اسکی از اورست را با فرود از لوتسه فیس صورت داد، در سال 2008 نیز دومیند رکورد سنی اورست را با 75 سال سن با صعود این کوه در اختیار گرفت. رکوردی که یک پیرمرد نپالی بنام مین بهادر شیرخان یک روز قبل بنام خود ثبت نموده بود تا پیرمرد ژاپنی مجبور شود در بهار 2013 باردیگر برای بازپس گیری آن، اینبار در سن 80 سالگی به اورست بازگردد و با غلبه بر آن رکورد خود را ارتقاء دهد.
 
اینک میورا از آرزوهایش میگوید و اینکه علاوه بر برنامه ریزی اسکی چوایو در سال 2018 قصد دارد در سال 2022 و در سن نود سالگی بار دیگر به اورست بازگردد! ظاهرن او در از ترس شکسته شدن رکوردش احساس ناامنی میکند و میخواهد آنرا به عددی دست نیافتنی تبدیل نماید!
میورا معتقد است: "برای حفظ سلامتیتان نیازمند یک هدف بزرگ در زندگی هستید و من اورست را بالاترین هدف برای تلاش در مسیر زندگی میدانم

انتهای پیام/