در هفته های منتهي به راي گيري، نتايج نظرسنجي افكار عمومي از برتری نسبی حاميان جدایی از اتحاديه اروپا خبر می‌داد. بازارهای مالي و مفسران، از جمله خود نگارنده این گزارش، تصور می‌كردند که در آخرين لحظات، احتياط و ریسک پذیری منجر به تغيير نتيجه همه پرسی
به نفع باقی ماندن در اتحاديه اروپا خواهد شد. اما اين اتفاق هرگز رخ نداد.
آسان ترين راه براي درک دلایل واقعه رخ داده، بررسي نقشه‌های رای گیری است. به استثنای لندن، اسكاتلند و ایرلند شمالی، سایر مناطق مهم انگلیس رای به خروج از اتحادیه اروپا دادند. باقی ماندن در اتحادیه اروپا در غرب میدلندز و مناطق شمالی انگلیس، دو منطقه ای که از فرایند صنعت زدایی آسیب دیدند، طرفدار چندانی نداشت. اما حتی در بخش نسبتا مرفه جنوب کشور، به جز لندن، اکثریت مردم رای به جدایی از اتحادیه اروپا دادند.
روزنامه گاردین نموداری از آرا به تفکیک جمعیت منتشر کرده است. از یک دیدگاه، این نمودارها نشان‌دهنده اختلافات طبقاتی است. یکی از عوامل مهم پیش بینی کننده نتایج رای مردم، میزان تحصیلات آنها است. افراد دارای تحصیلات دانشگاهی، تمایل به جدایی از اتحادیه داشتند. سن و سطح درامد در نتایج رای گیری کاملا مشهود است. افراد دارای سن بیشتر و درامد کمتر تمایل بیشتری به جدایی داشتند. افراد جوان تر و ثروتمندتر بیشتر مایل به باقی ماندن در اتحادیه اروپا بودند.
با کنار هم قرار دادن این اطلاعات و بررسی پیامدهای آنها، نتایج انتخابات در همه جا به جز اسکاتلند و ایرلند شمالی که موارد ویژه ای به شمار می آیند، نشان می دهد که طبقه کارگر و طبقه متوسط انگلیس، علی الخصوص ساکنان شهرهای کوچک، نتیجه ای ناخوشایند برای سازمان‌های سیاسی مستقر در لندن که موافق باقی ماندن در اتحادیه اروپا بودند به ارمغان آورده اند. اما چه چیزی این شورش علیه نخبگان را توضیح خواهد داد؟
یکی از نظریه‌های پرطرفدار در این زمینه، مسئله نژادپرستی و بومی گرایی است که به طور برجسته در کمپین‌های ضد اتحادیه اروپا نمایان بود. علاقه به جدایی از اتحادیه اروپا پس از برنامه‌ریزی برای تغییر موضع درباره تاثیر اقتصادی انتخابات برکسیت بر مهاجرت و مسائل مربوط به حاکمیت ملی شدت گرفت. اگرچه بیشتر مهاجرت ها به انگلیس از کشورهای غیر عضو اتحادیه اروپا صورت می‌گرفت، نیروهای خواهان جدایی از اتحادیه اروپا توجه خود را معطوف به آزادی جابه جایی کارگران کردند که این امر یکی از اصول اساسی اتحادیه اروپا است.
در طول 10 سال گذشته یا بیشتر از آن، آمار مهاجرت به انگلیس از لهستان، رومانی و دیگر کشورهای شرق اروپا که پس از واقعه دیوار برلین به اتحادیه اروپا پیوستند، کاهش یافته است. در بسیاری از مناطق کارگرنشین انگلیس، مخالفت بسیاری علیه تازه واردان صورت گرفته است. افرادی که برای آنها رقبای مشاغل و خدمات دولتی مانند آموزش، بهداشت و درمان و رفاه به شمار می آیند.
دیگر نظریه مطرح شده در این زمینه، نگرانی های اقتصادی است که منجر به خشم سیاسی می شود. این امر موجب رای به ترک اتحادیه شده است. افراد عوام فریب همچون نایجل فراژ، رهبر حزب استقلال انگلیس، قادر به بهره برداری از نگرانی های اقتصادی و هدایت آن علیه مهاجرت و دیگر اهداف سهل الوصول هستند.
در ادامه این مطلب آمده است: آنچه به طور قطع رخ داده است این است که دهه های جهانی سازی، مقررات زدایی و تغییرات سیاست که در راستای ثروت اندوزی بود، انگلیس را به منطقه ای که نابرابری در آن وجود دارد تبدیل کرده است.
با نگاهی به گذشته، می توان استدلال کرد اشتباهی که کامرون در سال 2013 هنگام تلاش برای راضی کردن سیاستمداران حزب محافظه کار مرتکب شده است، او را مجبور به برگزاری یک همه پرسی در زمانی پیش از سال 2017 کرد.
تقریبا همه اقتصاددانان بر این عقیده اند که اتحادیه اروپا برای انگلیس سودمند بوده است.
صبح جمعه، استیو هیلتون، مشاور سیاسی سابق کامرون، در گفتگو با بی بی سی اذعان داشت این کمپین مخالف، که «پروژه ترس» نام گرفته است، نتیجه معکوس داده است: به جای همراه کردن مردم با اهداف خود، افرادی را که نگرانی های برحق درباره اتحادیه اروپا داشتند از مسیر خود منحرف کرد. هیلتون می گوید: «مردم نگرانی حقیقی خود را از نادیده انگاشته شدن به وسیله ساختار موجود اظهار داشتند و من تصور می کنم این اتفاق در قلب» مسائل رخ داده است.
حامیان باقی ماندن در اتحادیه اروپا معتقدند اگرچه اتحادیه اروپا برای انگلیس چندان بزرگ و سودمند نیست، این جدایی میتواند اوضاع کشور را بدتر از قبل کند. جدا شدن از اتحادیه اروپا منجر به شکست برای انگلیس خواهد شد.