به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه
خبرنگاران جوان از همدان؛ جواد محقق اظهار داشت: هنر متعهد در هدف و غایت و در مواردی هم در موضوع و روش عمل و اجرا تفاوت هایی با هنر مثلا مارکسیستی یا سرمایه داری و لیبرالیسم دارد که این تفاوتها همسانِ تفاوت هایی ست که در جهان بینی این‌ها وجود دارد، حتی درپرداختن به انسان و نگاه به او, اگر چه همپوشی هایی با دیگر نحله های فکری و فرهنگی دارد اما مثلا با نگاه های پوزیتیویستی و اومانیستی متفاوت است.
وی گفت: هنرمتعهد به تبع تفکر هنرمند مسلمان و به میزان آشنایی و اطلاع او از مبانی قرآنی و روایی و دغدغه‌های کلامی_فلسفی اش حتی باهنر سایر ادیان هم فرق دارد، مثال عینی آن را با نگاهی به آثار تجسمی و معماری این دین ها و آیین ها مخصوصا در معابد و مساجد آنها میتوانید ببینید، مثلا در کلیسای وانک با آن همه تصویرهای برهنه زنان و مردان به بهانه نشان دادن بهشت و جهنم و عذاب گنهکاران را مقایسه کنید با هنر به کار رفته در مساجدی مثل شیخ لطف الله یا مسجد امام در همان شهر، آن وقت منصفانه قضاوت کنید که آیا در محراب مسجد امام یا مسجدشیخ لطف اله, حضور قلب مومنانه به شما دست می دهد یا درنماز خانه کلیسای وانک که با رفتارهای خشن مواجه می شوید.
این پژوهشگر افزود: این نکته حتی توجه بعضی از پژوهشگران غربی را هم جلب کرده و در مقایسه معابد و مساجد اسلام و مسیحیت به حمایت از هنر شرقی و اسلامی پرداخته اند.
وی گفت: به نظر من، اصلا چیزی به نام هنر اسلامی یا یهودی یا مسیحی و امثال آن وجود ندارد و آنچه به این نام ها شناخته میشود در واقع هنر مسلمین, یهودیان، مسیحیان و... و برآمده از تلقی عمومی پیروان آن مذاهب از مبانی دینی و آسمانی خودشان است.
محقق افزود: چه بسا این تفکرات بعضا با دین اولیه و آیین نخستین هم خیلی همخوان نباشد چرا که سالها و بلکه قرن ها بعد به وجود آمده اند و لزوما مهر تایید پیامبران بر آنها نخورده است، طبیعی ست که وقتی کتاب آسمانی اولیه تحریف می شود این تحریف ها در مراحل عملی بعدی هم تاثیرگذارد و همه ساخت های فرهنگی از جمله هنر را هم تحت تاثیر قرار می دهد.
وی در ادامه با اشاره به رسالت هنر افزود: بی شک بخشی از وظایف ادبیات و هنر می تواند سرگرم کنندگی باشد مخصوصا برای مخاطبان کودک و نوجوان یا مخاطب عام اما این لزوما به معنای آن نیست که هنر نباید یا نمی تواند سودمندی های مثلا علمی یا اخلاقی و آموزشی داشته باشد.
محقق افزود: به نظر من اگر اثر هنری لذت بصری، سماعی یا روحی و روانی ایجاد نکند مخاطب عمومی نخواهد یافت، هنرباید به افزایش آرامش و نشاط عمومی هم کمک کند و جز در موارد استثناء گوشخراش و دل آزار هم نباشد، البته در هنرهای کلامی مثل شعر و ادبیات، موضوع بازسازی ، ترمیم و تقویت زبان ملی هم یکی دیگر از کارکردهای هنر است که بسیار مهم است.
چهره سال هنر انقلاب اسلامی استان در ادامه با اشاره به فراهم بودن زمینه فعالیت هنری و ادبی در شهرستان ها گفت: این تفکر که هرکس پولدار، مشهور و یا متخصص می شود به تهران مهاجرت می کند تفکر نادرستی است که متاسفانه درحال حاضر در جامعه ما جا افتاده است و این روش زندگی موجب شده تا شهرستانها مدام از نیروهای توانمند حوزه های علمی و اقتصادی و ادبی و هنری خالی شوند و از طرفی دیگر تهران با انباشت نیروهای مستعد شهرستان ها مواجه شود.
محقق با اشاره به اینکه خود وی به دلیل شرایط تحصیلی و ماموریت کاری مجبور به مهاجرت از همدان شد، گفت: الان شرایط بسیار بهتر و امکانات فراوان شده است، هم تعداد شاعران نویسندگان و هنرمندان رشته های مختلف فراوان شده اند و هم مراکز جدیدی مثل حوزه هنری در کنار ارشاد تاسیس شده که رقابت خوبی را میان نهادهای فرهنگی و هنری ایجاد کرده است، الان در بخش های تابعه شهرهای استان هم سالن هایی برای اجرای مراسم ساخته شده در حالی که آن سالها در مرکز استان فقط تالار فجر را داشتیم که آن هم به راحتی در اختیار کسی قرار نمی گرفت. به نظر من از نظر امکانات یک شرایط نسبتا خوبی داریم که جای شکر دارد و به مرور در حال بهتر شدن است البته با این همه اقرار می کنم هنوز هم شهرستان شهرستان و تهران تهران است.
وی افزود: این را هم باید گفت که هر روستایی به شهر آمده یا هر شهرستانی به تهران کوچ کرده لزوما موفق نشده و نمی شود. توان، استعداد، خلاقیت، شرایط زمانی و مکانی، دلبستگی شغلی و حرفه ای و ... حتی شانس و اقبال هم در این توفیق یا عدم توفیق موثر است.
محقق ادامه داد: خیلی از دوستان سراسر کشور را می شناسم که بعد از چند سال سکونت در تهران دست از پا درازتر به شهرهایشان مراجعت کرده اند، یعنی اینکه نباید بی گدار به آب زد و به تهران مهاجرت کرد، مگر اینکه مشکل مسکن و کار را قبل از مهاجرت حل کرده باشیم و به امید حل بعد از جابه جایی نباشیم.
انتهای پیام/د