به گزارش خبرنگار
حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ کمبود نیروی حفاظتی در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مدتی است گریبان آثار تاریخی کشورمان را گرفته؛ آن را بلند کرده و به دیوار تخریب و طمع کوبانده. دیواری که آجرهایش را قاچاقچیان به طمع کشف دفینه روی هم انباشته‌اند و با انجام تخریب‌های عمیق در دل آثار باستانی پشت این دیوارهای بلند، تاریخ را تاریک کرده‌اند.
تخریب «تپه طالب‌آباد» شهر ری که خبر آن در رسانه‌های رسمی منتشر شد، یکی از چند نمونه در معرض تهدید است. محوطه «طالب‌آباد» شهر ری با شماره 13362 در فهرست ملی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور به ثبت رسیده است. اما قاچاقچیان به طمع پیدا کردن گنج و حفر تونل، بدنه هزاران ساله آن را تا حد زیادی سوراخ سوراخ کرده‌اند!
رحیم‌زاده، مدیر کل اداره میراث فرهنگی شهر ری در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار
باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: «این تپه حدود هشت، نه سال پیش توسط قاچاقچیان سوراخ شده و به محوطه آن آسیب رسیده است و پس از راه‌اندازی اداره کل میراث فرهنگی شهر ری و ایجاد گشت‌های حفاظتی تا کنون حفر جدیدی مشاهده نشده است.»
رحیم‌زاده انتشار خبر بعضی خبرگزاری‌ها مبنی بر حفر تونل جدید در این تپه باستانی را نیز تکذیب کرد. گشت‌های حفاظتی ناکافی که تعداد آن‌ها به دو یا سه نفر بیشتر نمی‌رسد و هر چند ساعت یکبار می‌توانند آنجا را ببینند و در آن گشتی بزنند. آنقدر زمان گشت‌زنی در این مناطق با فاصله و طولانی است که قاچاقچیان، فرصت حفرهای جدید و ناملموس را در دل تپه باستانی داشته باشند!
از طرفی ثبت اثر تاریخی دست‌خورده آن هم به این شدت و آسیب‌های به وجود آمده در بافت تاریخی «تپه طالب‌آباد» چندان متفکرانه نیست. علاوه بر آن تصاویر دریافت شده از اهالی روستای طالب آباد شهر ری نشان از تخریب‌های جدید در این تپه می‌دهد.
تپه‌ای که دل و روده آن را مانند لپه پاک کرده‌اند و حالا نه از قاچاقچیان مخفی مرموز خبری هست و نه اشیایی که احتمالا وجود داشته‌اند.
موضوعی که به نظر می‌رسد نه یگان حفاظت سازمان میراث فرهنگی توانایی برطرف کردن آن به تنهایی را دارد و نه بودجه محدود اختصاص یافته به این سازمان می‌تواند باری از دوش مشکل عدیده آن بردارد.
هرچه بودجه هست در مسیر گردشگری و هتل‌سازی صرف می‌شود و در آخر هم کمبود هتل در کشور برای توریست‌های خارجی محسوس است. علاوه بر آن ابنیه و آثار فاخر کشور هم به تدریج در حال نابودی‌اند.
کمبود بودجه، نبود نیروی حفاظتی کافی و رها کردن آثار تاریخی بی‌سرپرستی که البته شناسنامه هم دارند باعث شده کسی حاضر به قبول سرپرستی آن‌ها نکند؛ چرا که مخارجی را بر دست مسئولان امر می‌گذارد.
حال باید دید که چه موقع دولت پدر، سرپرستی میراث فرهنگی مادر و آثار بی‌سرپرست را می‌پذیرد و آنان را از بی‌سرپرستی و سرمای بی‌توجهی نجات خواهد داد.
گزارش از : پوریا سلیمان زاده
برای دیدن فیلم
اینجا کلیک کنید
انتهای پیام/