الکساندر سوکوروف کارگردان مطرح روسیه در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان:
الکساندر سوکوروف کارگردان مطرح فیلم‌های روسیه بعد از حضور در محل برگزاری سی و چهارمین جشنواره جهانی فیلم فجر، در خصوص شناختش از سینمای ایران و علت حضورش در این جشنواره به خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: ایران را بیشتر از روی تاریخ می‌شناسم؛ البته با عباس کیارستمی و برخی از آثار او نیز آشنایی دارم اما متاسفانه در کل سینمای مستند ایران را نمی‌شناسم؛ ولی بسیار تلاش می‌کنم و دوست دارم با آن آشنا شوم. چون مطمئنم ویژگی‌های خاص خود را دارد.
وی افزود: متاسفانه سینمای ایران در حد زیادی به سینمای اجتماعی می‌پردازد و نمی‌دانم چرا سینماگران به مسائل اجتماعی بیشتر توجه دارند و کمتر به مسائل هنری می‌پردازند؛ البته سینمای اجتماعی در تمام دنیا وجود دارد اما نه تا اندازه‌ای که ضربه زننده باشد.
وی ادامه داد: فرق سینمای ایران و دیگر کشورها در این است که فیلم‌های ایرانی در اکران و روی پرده بسیار پاکتر و تمیزتر هستند؛ یعنی می‌توان گفت که به نحوی ارگانیک‌تر است. بازی بازیگران نیز بسیار تمیز و در اوج تعجب بسیار طبیعی است. به شخصه هیچوقت نتوانستم از بازی آن‌ها ایراد بگیرم.
وی افزود: اما بازیگران سینماهای ایتالیا و آلمان و ... نقش‌های خود را مصنوعی بازی می‌کنند و در تقابل با بازیگران ایرانی کمتر نقش‌آفرینی می‌کنند.
این کارگردان درباره سطح کیفی سینمای ایران در مقایسه با سینمای خاورمیانه عنوان کرد: در کشورهای عربی پیشرفت بسیار کمتر از ایران است؛ یعنی می‌توان گفت اصلا به گرد سینمای ایران نمی‌رسند و قابل مقایسه نیست.
وی در مورد بالاتر بودن سطح کیفی جشنواره‌های غیرآسیایی و آسیایی بیان کرد: دلیل آن این است که سطح آگاهی تماشاگران در جشنواره‌های آسیایی پایین‌تر است. آن هم به این دلیل که مخاطبان جشنواره‌های باکیفیت بالا و مطرح دنیا، از سینماگرانشان می‌خواهند فیلم‌هایی تولید کنند که در سطح فرهنگشان باشد و این است که سطح کیفی جشنواره بالاتر می‌رود و به همان اندازه سطح فکر و خواسته‌های مخاطبان نیز فراتر خواهد رفت.
وی افزود: البته درست است که جشنواره «کن» یکی از جشنواره‌های بزرگ و خوب دنیاست اما در دنیا بهترین نیست. ولی سطح آن از کشورهای آسیایی بسیار بالاتر است.
این کارگردان در خصوص وجه مشترک سینمای ایران و روسیه اظهار داشت: در هر دوی این سینماها طرز رفتار و برخورد نسبت به کارگردان بسیار جدی است و در کل فرهنگ ما می‌گوید که بلد نیستیم زیاد شوخی کنیم. آدم‌های بسیار جدی هستیم و از خیلی چیزها می‌ترسیم.
وی در پاسخ به این سوال که در دوران کارگردانی‌اش از سبک کدامیک از کارگردانان ماقبل خود بهره گرفته اظهار داشت: ضرورتی ندارد که با سبک کسی کار کنم؛ چون سینما برای من آرزوی آنچنانی نبود که از کسی پیروی کنم. من بیشتر شیفته ادبیاتم و فقط از روی تخصص کار می‌کنم. البته چند فیلم روی من تاثیر گذاشته که انگشت‌شمار است.
انتهای پیام/