از زمان لغو تحریم‌های بین‌المللی در ماه ژانویه، ایران به مرور تولید نفت خود را افزایش داده و جالب آنکه بخش اعظمی از این نفت به هند فروخته شده است که حتی در زمان تحریم‌های بین المللی نیز روابط نزدیکی با ایران داشت. واردات هند از ایران تقریبا از ماه ژانویه سه برابر شده و ماه گذشته به ۵۴۰ هزار بشکه در روز رسید.
هند در حال حاضر یکی از خریداران عمده نفت خام ایران است و به همین دلیل، بسیاری از تاسیسات پالایشگاهی آن نیز برای پالایش نفت خام ایران ساخته شده‌اند. طبق گزارش‌های جدید، افزایش واردات نفت از ایران باعث شده است که به تازگی بخش اعظمی از محموله نفتی ایران به پالایشگاهی در ایالت غربی گجرات منتقل شود که سابقا برای پالایش نفت وارداتی از عراق و نیجریه مورد استفاده قرار می‌گرفت.
رشد اقتصادی هند در مقطع کنونی سریع‌تر از هر اقتصاد بزرگ دیگری است و بنابراین، به واردات بیشتری در زمینه انرژی برای پیشبرد اهداف اقتصادی خود نیاز دارد. به گفته آژانس بین المللی انرژی، نیاز این کشور به نفت خام تا پایان سال ۲۰۱۶ حدود ۳۰۰ هزار بشکه در روز افزایش خواهد یافت و به زودی جای چین را در بین واردکنندگان بزرگ نفت خام خواهد گرفت.
در این میان، بهای جهانی پایین نفت نیز این معامله را برای هند شیرین‌تر از گذشته کرده است. چراکه کاهش بهای نفت خام حتی به میزان یک دلار، باعث صرفه‌جویی یک میلیارد دلاری این کشور در طول سال خواهد شد.
سی ان ان در ادامه نوشت: موضوع مهم دیگری که دورنمای روابط نفتی این دو کشور را روشن‌تر از قبل می‌کند، امتناع ایران از حفظ یا کاهش سطح تولید نفت خود است. کشورهای صادرکننده نفت عضو اوپک و غیر اوپک قرار است فردا یکشنبه در دوحه قطر در مورد حفظ سقف تولید نفت خود در سطح ماه ژانویه تصمیم‌گیری کنند؛ اما ایران آشکارا اعلام کرده است که کماکان به افزایش تولید نفت خود ادامه خواهد داد تا سهم از دست رفته خود از بازار نفت در دوران تحریم را به دست آورد.
این کشور اعلام کرده است می‌خواهد سقف تولید نفت خود را از رقم کنونی ۳. ۳ میلیون بشکه در روز به ۴ میلیون بشکه افزایش دهد.
بر همین اساس، هم هند و هم ایران با امیدواری بیشتری به آینده روابط نفتی خود نگاه می‌کنند. تهران و دهلی‌نو حتی می‌توانند داد و ستد نفتی خود را در حوزه گاز مایع نیز گسترش دهند و از همین رو، به تازگی مذاکرات خود درخصوص خط لوله ایران - پاکستان - هند را از سر گرفته‌اند.
برای هند همکاری بیشتر با ایران بخشی از استراتژی بلندمدت این کشور به شمار می‌رود.
دهلی‌نو حتی به رغم فشارهای آمریکا نیز از مشارکت کامل در تحریم‌های تجاری آمریکا و اتحادیه اروپا علیه برنامه هسته‌ای ایران امتناع کرد. هرچند در آن زمان هند به لحاظ قانونی تنها قادر بود بخش اندکی از بهای نفت خریداری شده از ایران را به روپیه پرداخت کند و در نتیجه، ایران مجبور بود در ازای پول خود کالاهای هندی خریداری کند. به همین دلیل بود که صادرات هند به ایران در بازه زمانی ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ تقریبا به دو برابر افزایش یافت.