سال بی مثال گوینده پیشکسوت رادیو

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ علیرضا معینی گوینده رادیو و تلویزیون در یادداشت بهاری از خاطرات نوروزی خود گفت.

سال شگفت انگیزی بر من گذشت... سالی که سال عجیب، سال حیرت، سال شگفتی، سال سالی در یک روز! و... سالی بی مثال! و سالی نه مثل هر سال...

سالی در یک روز، سالی که انگار فقط روز بود و همه خاطره هایش در همان یک روز اتفاق افتاد! بهترین خاطره و بدترین خاطره ا ش در همان یک روز بود،، و آن یک روز هم آخرین روز سال بود.
 
364 روز سال 1394 به  خیر و خوبی و با کار و بار و یار، گذشت... و گذشت و گذشت و گذشت.
 
تا رسید به آخر، صبح آخرین روز سال، یعنی بامدادی که تفاوت زیادی داشت با بامدادان دیگر، بامدادی که تلخ‌ترین بامداد سال! که نه، بلکه، تلخ ترین بامداد سالهای سال سلامت زندگی کردن من بود!

کابوسی که بزرگترین کابوسم بود، اما فکر نمی‌کردم روزی به سراغم بیاید. آنهم چه روزی! روزی که نه مثل دیروز، امروز، فردا، بلکه روز لق،، روز تق روزی تق و لق همچون آخرین روز سال، سالی بی مثال مثل امسال،، سالی که بی تب و تاب گذشت سالی که آخرین روزش بی تاب گذشت، مضطرب خونین دل، روزی همچون شب، شب مهتاب، مهمان که در خواب گذشت!
 
خوبی زندگی، شاید این است که خوب و بد می‌گذرد  هم شادی هایش هم، غم هایش، می گذرد حتی کابوس هایش هم، می‌گذرد... و کا بوس من این بود که روزی روزگاری در پی یک علت ساده پیش دکتر، بروم و دکتر بعد از آنی که صدای قلبم را با گوشی می‌شنود گوشی را بردارد و بگوید که همین الان، الساعه باید بی معطلی بستری شوی در بیمارستان... در بخش ccu!

که زبانم بند آمد، فقط گفتم: دکتر سی.. سی.. دکتر گفت یو، شما وضع قلبت خیلی بحرانی است، حتی ثانیه‌ها را هم از دست نده که میمیری...
 و بدترین خاطره سال در آخرین ساعات آخرین روز سال 94، همچون کابوسی درست بیست ساعت مانده تا تحویل سال به سراغم آمد... و دو ساعت بعد روی تخت بیمارستان بودم... دکترهای کشیک، پرستارها، کمک بهیاران اطرافم بودند و همگی در تلاش، کوشش و تکاپو برای تدارک لوازم، وسایل و ملزومات متعددی بودند که بتوانند در بخش سی سی یو بهترین و زیباترین و چشم گیرترین سفره هفت سین را بچینند!!!

اما بهترین خاطره سال در همین روز درست 11 ساعت مانده تا پایان سال 94 شکل گرفت، وقتی پزشک حاذق بخش سراغم آمد و با لبخندی  گفت: «قلبت مثل ساعت دارد کار می‌کند مرخصی، می‌توانی بروی» و شیرین تر وقتی بود که در خانه با اهل و عیال آخرین سال به تحویل رسید.
 
انتهای پیام/