به گزارش خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ یکی از مسائلی که امروز به عنوان دغدغه مطرح می‌شود گسترش زبان فارسی در سطح جهانی است فکر می‌کنید این مسئله تا چه حد ضرورت دارد در نگاهی گذرا و سطحی همگی ضرورت گسترش این زبان را درک می‌کنیم اما قبل از انجام آن به مقدماتی نیاز داریم.
اولین مسئله این است که زبان فارسی امروز ما تا حدودی ترکیبی از زبان‌های گوناگون است و در آن کلمات زبان‌هایی چون انگلیسی و عربی را مشاهده می‌کنیم، هر چند برای کلمات بیگانه معادل‌هایی ساخته شده است، اما این معادل‌ها کاربردی در زبان فارسی امروز ندارند قبل از گسترش زبان فارسی باید فکری برای این معادل‌ها کرد و زبان فارسی را از وضعیت کنونی‌اش رهایی بخشید.
البته ابزاری نیز برای گسترش زبان فارسی در جهان نیاز داریم تا زمانی که ادبیات ما به سوی جهانی شدن پیش نرود، این مسئله بهبود نمی‌یابد به عنوان مثال شعر یا داستانی که جهانی نشود، زبان فارسی را در جهان گسترش نخواهد بود.
بهترین ابزار برای جهانی شدن زبان فارسی، شعر و داستان مستندف تا زمانی که این دو مقوله ادبیات جهانی نشود، زبان فارسی نیز در سطح جهان گسترش پیدا نمی‌کند.
دلیل جهانی نشدن ادبیات را باید در خود آن جستجو کرد هنگامی که بدون تأمل از سبک‌هایی چون پست مدرن، مدرنیسم پیروی می‌کنیم و شناخت کافی از زمانه خود نداریم و با آن پیش نمی‌رویم بدون شک جهانی نخواهیم شد برخی شاعران تنها در من و تویی‌های عاشقانه خود را گرفتار کرده‌اند.
نتیجه چنین امری، ارتقا پیدا نکردن شعر به سطحی عالی خواهد بود و شعری که عالی نباشد به طور قطع جهانی نخواهد شد.
من و تویی‌های عاشقانه برای فارسی‌زبانان نیز تکراری است بیان تجربیات شخصی که نتوان با آن هم ذات پندار کرد، به طور قطع مخاطبان وسیعی را در جامعه ایرانی پیدا نمی‌کند برای جهانی شدن باید حرف جدیدی داشت هنگامی که حرفی جدید داشته باشیم همه به سخن ما گوش می‌سپارند و به وسیله آن می‌توان زبان فارسی را در کشورهای دیگر گسترش داد هم‌اکنون تنها آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان این مهم را برعهده می‌گیرد.
داستان‌هایمان نیز تا هنگامی که حرف جدیدی برای مخاطب نداشته باشند به طور مسلم مورد پذیرش واقع نخواهد شد، داستان نیز ظرفیت دیگری است تا زبان فارسی در جهان گسترش پیدا کند. این دو بیش از امر آموزش می‌تواند در جهان سبب گسترش زبان فارسی شود.
انتهای پیام/