1. تلاوتگری که قرآن را تلاوت کند تا از پادشاهان سودجویی کند و بر مردم گردن فرازی نمایند، از دوزخیان می‌باشد.
2. تلاوتگری که قرآن را تلاوت کند، حروفش را به خاطر سپرد و احکامش را وارهد و تباه سازد، از دوزخیان می‌باشد.
3. تلاوتگری از بهشتیان می‌باشد که قرآن را تلاوت کند و قرآن با پوست و استخوانش سرشته شود، به آیات محکم آن عمل کند و به آیات متشابهش ایمان آرد، واجباتش را بر پا دارد و حلالش را حلال شمرد و حرامش را حرام، که این‌گونه تلاوتگر در شمار کسانی باشد که خداوند آنان را از فتنه‌های گمراه‌کننده رهایی می‌بخشد و درباره هر که خواهد شفاعت کند.
منبع:
الخصال المحمودة و المذمومة (صفات پسندیده و نکوهیده) ،جلد 1، ص208 -209 نوشته‌ی شیخ صدوق(ره).
انتهای پیام/