به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ کیو زی در گزارشی به قلم "آمنا مهدین" نوشت: عربستان تا قبل اینکه آمریکا به استخراج گسترده از میادین گاز شیل بپردازد، بزرگترین تولیدکننده انرژی در جهان بود. حالا این کشور غنی از نفت و گاز با عمیق‌ترین بحران اقتصادی یک دهه اخیر مواجه شده است. بهای جهانی نفت همچنان در حال کاهش یافتن است و به سطحی رسیده است که بهای بشکه‌ای که نفت در آن ذخیره‌سازی می‌شود، از نفت گرانتر است.
صندوق بین المللی پول پیش‌بینی کرد عربستان تا 5 سال آینده تمام ذخایر مالی خود را مصرف خواهد کرد. از مجموع درآمدهای عربستان در سال گذشته، 73 درصد از ناحیه صادرات نفت تامین شد. با پایین آمدن بهای نفت و کسری بودجه 100 میلیارد دلاری عربستان، این کشور باید به دنبال یافتن راه‌های جدیدی برای کسب درآمد از توسعه فناوری گرفته تا جذب گردشگر باشد.
این کشور نفت‌خیز همچنین می‌تواند فقط به صادرات نفت خام بسنده نکند و صنایع وابسته به مشتقات نفتی را نیز توسعه دهد؛ اما آیا عربستان می‌تواند از شیوه درآمدزایی سنتی و سهل الوصول خود به راحتی دست بکشد و در زمینه حمایت از صنایع سرمایه‌گذاری کند؟
کشورهای دیگری نیز وجود دارند که با مشکل مشابهی مانند مشکل عربستان روبرو هستند . برونئی نمونه خوبی برای این موضوع است. در برونئی مالیات بر درآمد وجود ندارد، تحصیل رایگان است و همه به خانه‌های اجتماعی، که دولت ساخته است، دسترسی راحت دارند. تمام این امکانات رفاهی از 60 درصد درآمدی تامین می‌شود که درنتیجه صادرات نفت به دست آمده است. با پایین امدن بهای نفت، برونئی نیز با خطر از دست دادن ثروت مواجه شده و ممکن است به دوران فقر دهه 50 میلادی بازگردد.
در گزارش چشم‌انداز اقتصاد جهانی آمده است اگر برونئی تولیدات نفتی را در سطح کنونی حفظ کند، تا 22 سال آینده تمام منابع نفتی خود را از دست می‌دهد. این موضوع برای عربستان 63 سال به طول می‌انجامد.
برونئی طرح‌های اقتصادی جدیدی برای نجات خود از رکود اقتصادی در پیش دارد. دولت برونئی حمایت از دیگر صنایع اقتصادی، کارخانه‌ها، فناوری اطلاعات و گردشگری را آغاز کرده است. برونئی در سال 2011 با 28 درصد مازاد تجاری مواجه بود، حال آنکه در سال 2015، 10 درصد کسری بودجه را پشت سر گذاشت. برونئی به فکر مقابله با رکود بازارهای نفتی افتاده است و عربستان نیز باید تا پیش از آنکه دیر شود، گزینه‌های دیگر اقتصادی را مورد آزمایش قرار دهد.
کیو زی در پایان نوشت: تک محوری بودن اقتصاد در هر کجای جهان باشد، زیان‌بار و ریسک‌برانگیز است. کشورهایی که اقتصاد خود را بر پایه نفت استوار کرده‌اند باید فکری برای جایگزین کردن درآمدهای دولتی کنند در غیر اینصورت خود را در معرض رکود عمیق مالی قرار می‌دهند.
انتهای پیام/