متن این یادداشت به شرح زیر است:
"برخی در عربستان در کار گرفتار کردن تمام منطقه در بحران هستند" این گفته جواد ظریف در خصوص اقدامات اخیر سعودی ها در منطقه به ویژه پس از اعدام شیخ نمر است که به درستی جان کلام را بیان کرده.
بسیاری از تحلیل گران غربی پس از اعدام شیخ مجاهد به دست آل سعود این اقدام ریاض را در راستای افزایش تنش آفرینی در منطقه از سوی عربستان تفسیر کرده و معتقدند عربستان منافع خود را در ایجاد و گسترش فضای ناآرام و ملتهب می بیند و بنابراین ابایی از اقدامات تحریک آمیزی چون اعدام رهبر شیعیان آن کشور نیز ندارد و حاضر است بابت آن بهای سنگینی را نیز پرداخت کند.
البته شرایط پس از اعدام شیخ باقر نمر آنگونه که انتظار می رفت تمام و کمال به ضرر آل سعود پیش نرفت و علت آن نیز اقدام نا معقول، خودسرانه و بدون توجیه عده ای افراطی در داخل ایران بود که نسبت به کنسولگری عربستان در مشهد و سفارت خانه آن کشور در تهران متعرض گشته و هزینه ای گزاف برای کشور و نظام تراشیدند که متاسفانه بایستی گفت چنین اقداماتی از سوی برخی در داخل مسبوق به سابقه نیز بوده که در آن موارد هم جز لطمه به آبرو و جایگاه ایران در مجامع بین المللی نتیجه دیگری عاید نگشت.
پس از موضوع سفارت خانه عربستان، صحنه عوض شد و آل سعود توانست به یاری برخی متحدان منطقه ای و فرامنطقه ای خود علیه ایران مانور تبلیغاتی گسترده ای را به راه انداخته و به تبع آن، اعدام شیخ نمر را کمرنگ و بی اهمیت جلوه دهد. در یادداشتی تحت عنوان " تندروها علیه منافع ملی" به ابعاد بیشتری از این موضوع اشاره کرده ام که دیگر در این مجال به بیان مجدد آنها نخواهیم پرداخت.
رهبر معظم انقلاب چندی پیش در دیدار با مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی، نقشه دشمنان اسلام را تفرقه افکنی میان شیعه و سنی دانسته و این توطئه را بسیار پیچیده توصیف کردند، ایشان بارها نسبت به اهمیت حفظ وحدت میان امت اسلامی تاکید کرده و این مهم را در شرایط کنونی بسیار حائز اهمیت دانسته اند. رهبری در آن دیدار اشاره داشتند که نفشه دشمنان این است که از گروهی از مسلمانان در برابر گروه دیگر حمایت کنند که این همان ایجاد انشقاق و در نهایت تضعیف دنیای اسلام است.
عربستان سعودی یکی از آن بازیگرانی است که به تعدد موارد اختلاف افکنی و تفرقه را میان شیعه و سنی در کارنامه خود دارد:
- همکاری با آل خلیفه و حمایت از حکومت بحرین در سرکوب شیعیان ، تخریب مساجد و شکنجه مخالفان آن کشور
- حمله نظامی به یمن به این عنوان که حوثی ها ( نزدیک به ایران ) کنترل آنجا را در دست گرفته اند
- ایجاد تفرقه و شکاف میان شیعیان و سنی های عراقی به طور خاص پس از 2003
- حمایت های مستقیم و غیر مستقیم در سرکوب شیعیان نیجریه و دیگر نقاط
- مقابله و دشمنی با ایران و در خواست های مکرر از امریکا برای حمله نظامی و یا افزایش فشارها بر ایران و متحدان آن
- دشمنی با حکومت و ریئس جمهور مشروع سوریه به این دلیل که نزدیک به ایران و علوی مذهب هستند و به تعبیری در اردوگاه آنها قرار ندارند
- تبعیض قائل شدن و محرومیت از امکانات و فرصت ها برای اقلیت شیعه در داخل عربستان
- و در آخر اعدام شیخ نمر رهبر شیعیان عربستان علی رغم مخالفت میلیون ها مسلمان که می تواند این شائبه را بوجود آورد که ریاض با این اقدام در پی تنش آفرینی میان مسلمنان است.
در این میان سیاست تهران همچنان حفظ اتحاد میان شیعه و سنی است و از هر گونه اقدامی در راستای تقویت این موضوع حمایت می کند، بنابراین در این زمینه نیز ریاض نتوانست به خواسته خود مبنی بر بروز واکنشی غیر عقلانی و خشونت آمیز از ایران علیه آل سعود به منزله اقدامی تلافی جویانه دست یابد.
از سخنان آیه الله مکارم شیرازی وام میگرم برای این موضوع که گفته اند " می دانیم که این جنایت در راستای ایجاد جنگ طایفه ای میان سنی و شیعه است، اما هم سعودی ها و هم امریکا کور خوانده اند، ما با برادران اهل سنت اختلافی نداریم، اختلاف ما با تکفیری هاست که همه مسلمین در برابر آنها اتفاق نظر دارند. "
در خاتمه اشاره کنم به این صحبت از جابر انصاری سخنگوی وزارت امور خارجه که گفته بود "عربستان تاوان سنگینی خواهد داد" و شاید بتوان مصوبه دولت ایران برای ممنوعیت واردات کالا از عربستان، افزایش روز افزون حجم اعتراضات مسلمانان در کشورهای مختلف نسبت به اعدام شیخ نمر، افزایش احتمال تجزیه آن کشور، اختلاف میان طبقه حاکمیت آل سعود که در اظهارات و موضع گیری های رسمی و غیر رسمی آن را ابراز نموده اند، کاهش شدید اعتبار و مشروعیت عربستان در میان برخی کشورهای اسلامی و ... را تنها بخشی از هزینه هایی دانست که سعودی ها به دلیل اقدام نابخردانه خود تا کنون پرداخت کرده ند و پیش بینی می شود سیر صعودی این روند همچنان ادامه داشته باشد.
انتهای پیام/