سید محمد علوی نیا، شاعر در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به نگاه‌های متعدد به حافظ در جامعه اظهار کرد: دو دیدگاه نسبت به "حافظ" در جامعه وجود دارد یکی نگاه اهل مطالعه و علم و حافظ شناسان است که در آثار افرادی چون "قزوینی"،"غنی" و "بهادالدین خرمشاهی" مشاهده می‌شود. دیگر نگاهی که در سطح عامه مردم وجود دارد دراین دیدگاه مردم با "حافظ" فال می‌گیرند. این افراد دیوان وی را به عنوان کتاب استخاره و استشاره می‌شناسند.
وی افزود: دلیل آنکه دیوان "حافظ" به عنوان کتابی برای استخاره و استشاره شناخته می‌شود، چندگانگی سخن وی است. این شاعر حتی با فعل‌هایی چون "می‌کنم" و "نمی‌کنم" یا "بازپرسید" ابهام می‌آفریند بنابراین هنگامی که افراد کتاب را برای فال گرفتن باز می‌کنند، فاز ابهامی شهر به ذهن و اندیشه آنها وارد می‌شود. به دنبال آن سخن حافظ بر دل فردی که به آن تفال زده می‌نشیند. این شاعر با اشاره به ابهام سخن حافظ به عنوان راز به دل نشستن شعر وی بیان کرد: علاوه بر ابهام سخن حافظ، زبان بسیار زیبای وی نیز سبب شده است تا شعر این شاعر به ذهن و دل همگان بنشیند. 70 درصد اشعار حافظ از "خواجوی کرمانی" بوده است اما جابه جایی کلماتی که در شعر این شاعر رخ داده سبب در ذهن نماندن شعر "خواجوی کرمانی" شده است.
وی تصریح کرد: مهارت بیان "حافظ" را می‌توان در هنگام اوج گرفتن‌های وی در شعر مشاهده کرد از نمونه این اوج گرفتن‌ها، غزل حافظ با مطلع دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند، گل آدم بسرشستند و به پیمانه زدند، است اما فرودهای شعر حافظ در غزل‌هایی چون گفته بودی که دو بوست بدهم، وعده از حد بشد و ما دو دیدیم و نه یک" قابل مشاهده است. مهارت‌های زبانی حافظ علاوه بر این 2 مورد در غزل‌های اجتماعی وی نیز متبلور می‌شود.
انتهای پیام/