ملی پوشان امید ایران چهل سال است که به المپیک نرفته اند و این در حالی است که تیم‌هایی مثل کره جنوبی و ژاپن حتی در میان چهار تیم پایانی رقابت‌های المپیک حاضر می شدند.
آخرین بار که تیم ملی فوتبال ایران جواز حضور در المپیک را دریافت کرد المپیک 1980 روسیه بود.
اما در آن سال به دلیل تحریم المپیک در مسابقات حاضر نشدیم.
پیش از آن آخرین دوره‌ای که ما در مسابقات حاضر شدیم المپیک 1976مونترال مانادا بود.
تیم ملی فوتبال ایران در 3دوره از مسابقات المپیک در سال‌های 1964ترکیه و 1972مونیخ و 1976مونترال حاضر شده است و دیگر موفق به حضور دراین رقابت‌ها نشده است.
علت‌های زیادی برای صعود نکردن تیم ملی امید به مسابقات جهانی شنیده می‌شود.
حمید درخشان در گفتگو با خبرنگار با خبرنگار ما در خصوص این مشکلات توضیح داد:
سرمربی سابق سرخ‌های پایتخت گفت: صعود نکردن تیم ملی امید به مسابقات المپیک دلایل زیادی دارد، یکی از بزرگترین مشکلات ما این است که تا بازی‌های مقدماتی آغاز می‌شود ما به فکر جمع کردن بازیکنان می‌افتیم در حالی که باید برنامه ریزی دراز مدت داشته باشیم.
وی در ادامه افزود: این کار در مقطع کوتاه قابل انجام نیست و ما نمی‌توانیم در 6ماه همه چیز را به بهترین شکل انجام دهیم.
این رده مشکلات خاص خودش را دارد خیلی از بازیکنان زیر 23 سال ممنوع‌الخروج می‌شدند. بعضی از آن‌ها در باشگاه‌های لیگ برتری بازی می‌کنندو تعدادی هم در جای معتبری بازی نمی‌کنند عده‌ای بسیار خوب هستند و عده‌ای معمولی، مجموع تمام این مشکلات به ما ضربه می‌زند.
ما باید برنامه درازمدت داشته باشیم، بازی‌های خوب بین‌المللی انجام دهیم.
چرا ما هنوز نمی‌توانیم به المپیک برویم؟ چون هنوز فوتبال ملی بزرگسالان ما برای صعود به جام ملتهای آسیا و جام جهانی مشکل دارد. اگر می‌خواهیم به المپیک فکر کنیم باید برنامه های درازمدت داشته باشیم.
متاسفانه ما در رده سنی امید لیگ درست و حسابی نداریم تا مربی به راحتی بازیکن انتخاب کند. تازه اگر به صورت اتفاقی هم به المپیک برویم گارانتی برای حضور همیشگی مان در بازی‌ها وجود ندارد.
در مجموع باید تلاش کرد برنامه ریزی کرد اردوهای مناسب و بازی‌های تدارکاتی گردن‌کلفت آماده کرد تا تیم بتواند به المپیک برود.
درخشان درادامه و در خصوص این که مربی خارجی بهتر به تیم امید کمک می‌کند یا مربی داخلی اظهار داشت: مربی خارجی تجربه بیشتری دارد اما شناخت مناسبی از فوتبال ما ندارد از همان ابتدا نمی‌داند که چه بازیکنی خوب است و به درد چه پستی می‌خورد.
اگر برای مربی داخلی به اندازه مربی خارجی بها گذاشته شود نتایج بهتری بدست می‌آید.
بیشتر مربی‌‍‌‌هایی که در فوتبال ما موفق بودند مربیان داخلی بودند و مربیان خارجی در ایران خیلی موفق نبوده‌اند. مربیان خارجی نه تعصب دارند و نه غیرت و به نظر من مربی داخلی بهتر است.
همین حالا هم می‌بینیم که مربیان خارجی در فوتبال ایران موفق نیستند.
انتهای پیام/