ناصر قاسم‌زاده روانشناس در گفت‌و‌گو با خبرنگار
حوزه جوانان و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: پدیده چشم و هم چشمی بیشتر در جوامع مصرف‌گرا دیده می‌شود که فرد را به سمت رقابت ناسالم با دیگران سوق می‌دهد. این حالت به علت برآورده نشدن نیاز‌های فرد و مطرح‌شدن فرد در بین افراد و جامعه صورت می‌پذیرد و این حالت در مرحله شدید خود می‌تواند به یک اختلال شخصیتی تبدیل گردد.
وی عنوان کرد: حتی این فرد به الگوی ناسالمی برای دوستان و اطرافیان خود تبدیل شود در این شخص به شک نا متعادل دنبال چشم و هم چشمی کردن با دیگران است حالت تعادل هیچ‌گاه دیده نمی‌شود و فرد به دنبال رسیدن به بهترین‌ها در شرایطی قرار می‌گیرد که به این علت که نمی‌تواند به آن جایگاه عالی مد نظر خود برسد دچار استرس و اضطراب شده و بر خانواده و دوستان فرد هم تاثیر منفی می‌گذارد.
وی افزود: اختلال شخصیتی چشم و هم چشمی در حالت حاد آه برای فرد و هم هزینه‌های مادی و هم روانی دارد هزینه‌های روانی همان استرس و اضطرابی است که فرد ناخودآگاه برای رسیدن به خواسته نامعقول و غیر منطقی خود درگیر آن می‌شود. این پدیده بیشتر در بین خانواده‌های متوسط به بالای جامعه دیده می‌شود شاید در بین اقشار دیگر جامعه هم این پدیده به ذهن آن‌ها خطور کنند وی به علت شرایط اقتصادی قادر به اعمال آن نخواهند بود.
وی در پایان اظهار داشت: رقابت سالم که استفاده از ظرفیت‌های واقعی فرد بوده، خیلی خوب است. حس کمال طلبی نباید به صورت بیمار گونه بوده و شخصیت فرد را به طور کامل درگیر خود نماید، چون اگر حس کمال‌طلبی بیمارگونه باشد، آسیب‌روانی و عاطفی به شخصیت خود فرد و اطرافیان و دوستان مرتبط با او می‌زند. کمال طلبی مطلوب که موجب موفقیت فرد می‌گردد، زمانی ایجاد می‌شود که فرد نسبت به شرایط فعلی خود پیشرفت نماید نه اینکه به دنبال متفاوت بودن باشد.
انتهای پیام/