داریوش حسینی عضو هیئت علمی دانشگاه در گفتگو با خبرنگار
حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: با نگاه به گذشته و رجوع به اواخر دهه 70 می‌بینیم نسل جدیدی که به تازگی پا در وادی هنر گذاشته بودند با دسترسی راحت و سریع به اینترنت و سایر منابع هنری تأثیرات زیادی از غرب گرفتند.
وی افزود: اولین تأثیرات هنرهای غربی در آثار نسل آن دوره نمود پیدا کرد و به عنوان هنر معاصر ایران شناخته شد. این در حالی است که چون در آن زمان منتقد و شخصی نبود و گالری‌دارها در زمینه هنرهای تجسمی حرفه‌ای نبودند هنر معاصر ایران با آن سبک و سیاق پذیرفته شد که امری اشتباه است.
وی خاطرنشان کرد: نبود نگاه ارزشی به آثار جدید و عدم نقد صحیح ما را نا‌خواسته در وادی انداخت که نه‌تنها قابلیت جهانی شدن و ماندگاری ندارد بلکه یک تجربه سطحی از دنیای غرب است و هیچ تناسبی با فرهنگ ایرانی ندارد.
حسینی اظهار کرد: امروز تنها چیزی که هنر معاصر جهانی به آن بها می‌دهد فردیت جامع و انعطاف‌پذیری با نیروی جذب بالاست، هر کسی باید به صورت مکتب عمل کند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: ما بعد از کمال‌الملک فقط به دنبال این هستیم که یک نسخه ایرانی به هنر دنیا عرضه کنیم در حالیکه بحث هویت ملی به درد جامعه جهانی نمی‌خورد.
وی گفت: این ارائه هنر ایرانی نه به خاطر نیاز درونی که به واسطه نیاز جهانی است که بتوانیم نگاه غربی‌ها را پوشش دهیم. آنها می‌خواهند ما را در این چارچوب محدود کنند در حالیکه خودشان به آن قائل نیستند. آنها خود خلاقیت به خرج می‌دهند و از ما می‌خواهند که عقب بمانیم و فقط هویت ایرانی را در آثارمان پررنگ کنیم تا از ذوق و خلاقیت دور باشیم.
وی در پایان گفت: با توجه به توانایی‌ها و استعداد‌های هنری در کشور باید به هنر دنیا چیزی اضافه کنیم و هیچ‌گاه اصل را فراموش نکنیم.
انتهای پیام/