به گزارش خبرنگار
فوتبال و فوتسال گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان
شاید تصورش هم سخت باشد که یک مربی بیش از 2 سال در یکی از تیم‌های لیگ
برتری مربیگری کند، میانگین مربیگری در ایران به یک سال هم نمی‌رسد، در
واقع مربیگری یک تیم برای چند سال به یک آرزو تبدیل شده است. این نشان از
کم حوصلگی مدیران و ضربه پذیر بودن مربیان است.
اگر تیمی چند بار
پیاپی متحمل شکست شود و به اصطلاح نتیجه نگیرد همه‌ی نگاه‌ها به سوی سرمربی
آن تیم رفته و او را مورد بازخواست قرار می‌دهند.
بیژن ذوالفقارنسب،
از مربیان کشورمان است که بیشترین سابقه‌ی مربیگریش در یک تیم بر می‌گردد
به 24 سال پیش که به مدت 3 سال سرمربی گسترش تهران بوده است.
ذوالفقار
نسب سابقه‌ی دستیاری در تیم ملی ایران و سرمربیگری در تیم‌های استقلال
تهران، ذوب آهن اصفهان، سایپا کرج، پاس تهران، مس کرمان، پیکان، برق شیراز،
داماش گیلان و صنعت نفت آبادان را در کارنامه دارد.
بیژن
ذوالفقار نسب در گفتگویی تحلیلی و اختصاصی با خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه
ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص پایین بودن عمر مربیگری در فوتبال
ایران گفت: یکی از دلایل این موضوع به این خاطر است که فوتبال ما تاکنون به
سطح استانداردهای فوتبال دنیا نرسیده است، ضمن این که نا کار آمدی
باشگاه‌ها در بستن قرارداد و حرفه‌ای نبودن بیشتر مربیان را نیز می‌توان از
دیگر دلایل پایین بودن عصر مربیگری در فوتبال ما بر شمرد.
وی
افزود: مربیان به دلیل همین سطح پایین حرفه‌ای گری نمی‌توانند به خوبی از
مفاد قرارداد خود دفاع کنند از طرفی در پاره‌ی از مواقع مسئولان باشگاه‌ها
در نظر نمی‌گیرند.
کارشناس فوتبال کشورمان در خصوص فواید حضور
چندین ساله مربی در یک تیم بیان کرد: مربیان با حضور چندین ساله‌ی خود در
یک باشگاه به راحتی می‌توانند از مجموعه بودجه و سیستم باشگاه شناخت پیدا
کرده و به جهت این آشنایی راندمان کاری خود را بالا ببرند.
وی
درباره‌ی سیستم چرخشی استفاده از مربیان فوتبال ایران گفت: اکثر باشگاه‌ها
در انتخاب مربی خود هدفمند عمل نمی‌کنند و نادر دیده شده است که باشگاه‌ها
بدون در نظر گرفتن نتیجه با مربیان خود قرارداد چندین ساله ببندند موضوعی
که سبب ثبات در یک باشگاه می‌شود و این ثبات در طول زمان اثر خود را نشان
خواهد داد.
ذوالفقارنسب در رابطه با میانگین حضور مربیان ایرانی
در یک تیم خاطر نشان کرد: اکنون به ندرت دیده می‌شود که باشگاه‌ها در طول
یک فصل با یک سرمربی به فعالیت خود ادامه دهند و میانگین حضور مربیان در
باشگاه‌ها به شدت پایین آمده است، خود من در تیم سایپا 6 سال و در باقی
تیم‌ها یک تا دو سال مربیگری کردم.
پیشکسوت فوتبال کشورمان در
خصوص نقش دانش مربیان برای فعالیت در یک باشگاه اظهار کرد: مربیان ما از
دانش بالایی برخوردارند، اما این عامل تنها دلیل مربیگری و ثبات یک مربی در
باشگاه نیست بلکه ساختار آن باشگاه توان اجرایی تیم مدیریتی، میزان بودجه،
نظم و انضباط بازیکنان موثر و پشتوانه‌های باشگاه در موفقیت یک مربی تاثیر
گذار است.
سابقه‌ای اجمالی به مربیگری بیژن ذوالفقار نسب به شرح زیر می‌باشد:
وی
در سال‌های 1367 تا 1371 در باشگاه گسترش فولاد مربیگری کرد سپس در سال
1371 به تیم ملی امید رفت و پس از آن در سال‌های 1372 و 1373 در استقلال
مربیگری کرد و بعد از آن به سایپا پیوست و چهار سال در آن تیم سرمربی بود و
همچنین در سال‌های 1997-1998 در شهرداری تبریز سرمربی شد و سپس به مدت یک
سال در تیم ملی فوتبال دستیار بود و در سال های 1378 و 1379سرمربی پاس
تهران و 1380 الی 1382 مس کرمان فعالیت کرد. در پیکان 1382-1383 و
1383-1385 برق شیراز و 1386 و 1387ذوب آهن1387 و 1388 داماش گیلان و در سال
1389صنعت نفت آبادان از جمله فعالیت‌های وی در حوزه مربیگری است.
انتهای پیام/