به گزارش خبرنگار
توپ و تور گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، واليباليست هاي ملي پوش زير ٢٣ سال كشورمان با كسب عنوان قهرماني در آسيا جواز حضور در مسابقات جهاني را كسب كردند و از چند روز آينده بايد مسابقات خود در رقابت هاي جهاني مردان زير ٢٣ سال جهان آغاز كنند. به همين منظور تيم ملي نصفه و نيمه ايران روز گذشته راهي امارات، كشور ميزبان اين مسابقات شده اند.
بازيكنان دعوت شده به تيم اميد به غير از نفراتي كه همراه با پيكان در چين تايپه هستند، در حالي به امارات رفته اند كه كادر فني اين تيم كه پيمان اكبري در راس آن ها قرار دارد، هنوز به همراه تيم پيكان براي ادامه مسابقات قهرماني باشگاه هاي در چين تايپه به سر مي برد و گفته شده است در چند روز آتي به تيم ايران در دبي خواهند پيوست. اتفاقي كه كمي عجيب به نظر مي رسد!
پاسخ اين سوال كه چرا يك مربي و يك تيمِ كادر فني، بايد همزمان هدايت سه تورنمنت مختلف و سنگين را آن هم با سه تيم مختلف در فاصله زماني كوتاه بر عهده داشته باشيد، به صلاحديد و نظر مسئولان فدراسيون واليبال بر ميگردد. اما آنچه بيش از هرچيز ابهام برانگيز است اين است كه چرا دو شرايطي كه مسابقات پشت سر هم و در فاصله زماني نزديك برگزار مي شود از مربيان مختلف استفاده نشده است.
شايد بتوان اذعان كرد كه ايران مربيان داخلي سطح بالا و فني كم ندارد و مي شد براي هر كدام از اين سه تيم از سرمربيان و دستياران متفاوتي استفاده كرد.
پس از پايان رقابت هاي قهرماني آسيا در تهران و كسب مقام دوم از سوي تيم ملي ب ايران ، پيكاني ها بلافاصله راهي چين تايپه شدند. آن هم با هدايت يك مربي مشترك. حالا با اعزام تيم زير ٢٣ سال ايران با همان مربي اين سوال مطرح مي شود كه تيم زير ٢٣ سال كه مسابقات مهمي را پيش رو دارد در زمان دو ماهه عدم حضور مربي چگونه تمرينات خود را سپري كرده است و زير نظر كدام مربي آماده شده است؟
اصلا تا چه حد اين امكان وجود دارد كه يك تيم در سطح حرفه اي و جهاني با يك مربي مراحل آماده سازي خود را سپري كند و با يك مربي ديگر در مسابقات حاضر شود؟
مسئولان تصميم گيرنده فدراسيون معتقدند نزديك بودن سطح بازيكنان و تكراري بود تعداد زيادي از نفرات در هر سه تيم پيكان، تيم ملي ب و تيم زير ٢٣ سال سبب شده است به استفاده از يك تيم مربيگري براي هر سه تيم راغب شوند، اما آيا چنين اتفاقي در كشو هاي ديگر جهان هم رخ مي دهد؟
واليبال ايران در دو سه سال گذشته اسم و رسم پيدا كرده است و همه قدرت هاي جهان ايران را به چشم يك پديده در حال پيشرفت نگاه مي كنند. با اين تفاسير توقع مي رود همه اتفاقات و تصميماتي كه در اين روزهاي واليبال گرفته مي شود ، منطقي و حرفه اي باشد.
اتفاقات اينچنيني شايد واليبال ايران را با مشكل مواجه كرده و جلوي رشد موشكي آن را بگيرد. آن هم در شرايطي كه اگر پيكان را به عنوان يك تيم باشگاهي كنار بگذاريم ، هر دو تيم زير ٢٣ سال
و تيم ملي ب به نوعي پشتوانن تيم اصلي ايران به حساب مي آيند و شيوه اتخاذ شده فعلي شايد چندان صحيح نباشد.
با اين تقاسير شايد پس از نتايج تيم ب در مسابقات قهرماني مردان آسيا و تيم پيكان در جام باشگاه هاي آسيا بايد منتظر يك ناكامي ديگر اين بار در تيم زير ٢٣ سال ايران باشيم.
تيم ملي واليبال زير ٢٣ سال ايران در دومين دوره رقابت هاي قهرماني جهان ، در گروه دوم اين رقابت ها با تيم هاي تركيه، تونس،روسيه، مكزيك و كوبا هم گروه است و در اين مسابقات كه از ٢ تا ٩ شهريور پيگيري مي شود، كار سختي پيش رو خواهد داشت.
انتهای پیام/