لزوم توجه بیشتر دولت عراق به مشکلات داخلی

متن این یادداشت به شرح زیر است

اینگونه می توان گفت که مردم عراق سالیان متمادی است که روی خوشی، امنیت، ثبات سیاسی و رفاه را ندیده اند. در زمان حکومت بعثتی ها خفقان، ترس، کشتار و جو امنیتی بسیار بدی حاکم بود و شرایط خاص خود را داشت به گونه ای که به غیر از اقلیتی که خود از بعثی ها به شمار می آمدند و شرایط آن زمان برایشان بسیار بهتر از حال بوده است، هیچ یک از مردم عراق حاضر نیستند حتی یک لحظه مجدد به دوران دیکتاتور سابق باز گردند. در دوران پس از صدام از 2003 تا کنون هم عراقی ها درگیر نزاع های سیاسی و قومی، توطئه های خارجی، مبارزه با تروریست های داعش و غیره هستند.

تظاهرات هفته گذشته مردم عراق که به مخالفت و اعتراض نسبت به فسادهای اداری و مالی گسترده در کشور، عدم ثبات امنیتی، نرخ بالای بیکاری، افزیش فقر، کمبود شدید انرژی برق با وجود گرمی بیش از حد هوا و غیره  در برخی از شهرهای آن کشور برپا شد، به عنوان زنگ خطری بود برای مسئولان آن کشور تا بیشتر از پیش به فکر آبادانی کشور و خدمت رسانی به مردم کشورشان باشند.

 شیخ مهدی کربلایی امام جمعه کربلا و نماینده آیت الله سیستانی هم در خطبه های نماز جمعه این هفته عراق با اشاره به تظاهرات مردم از حکومت مرکزی و حکومت های محلی عراق خواست تا نسبت به مطالبات مشروع مردم با احترام برخورد کرده و به روش های خشونت آمیز در سرکوب مردم متوسل نشوند. وی در حمایت از خواسته های مردم گفت: "صبر هم اندازه ای دارد و تا بی نهایت نمی توان منتظر ماند" .

صد البته که مشکلات داخلی عراق ریشه ای و دارای ابعاد وسیعی است و کسی نمی تواند ادعا کند که مربوط به دولت خاصی است. مشکلات این کشور سالهاست که وجود دارد و طی این مدت روی هم انباشته شده، به لحاظ فرهنگی و اجتماعی ضعف های شدیدی در این کشور به چشم می آید که من در مقاله ای تحت عنوان" موانع داخلی دموکراتیزه شدن عراق پس از سقوط صدام " به آنها به طور تفصیلی پرداخته ام و شرح مبسوط این موضوع را به آن مقاله ارجاع میدهم، اما مختصر می توان بیان کرد که هنوز بسیاری از عراقی ها به بلوغ اجتماعی- سیاسی نرسیده اند، هم چنان روحیه قوم گرایی بالا و ملی گرایی پایین است، به وضوح شاهدیم که کرد بودن یا شیعه و سنی بودن در درجه ای بالاتر نسبت به عراقی بودن مطرح است، منافع ملی خیلی اوقات قربانی منفع حزبی گروهی می شود و قس علی هذا موارد دیگر که نشان از ساختار بسیار سنتی جامعه عراق دارد.

در این شکی نیست که مهمترین مساله امروز عراق رفع معضل امنیتی و مبارزه با نیروهای داعش است، داعشی که آشکار و پنهان مورد حمایت سرویس های اطلاعاتی خارجی قرار دارد، اما رسیدگی هرچه بهتر و بیشتر به مشکلات داخلی از سوی دولت سبب امیدواری مردم به آینده خواهد شد، بنیه و توان داخلی را افزایش می هد ودر نهایت قدرت دولت را در پیشبرد اهداف داخلی و خارجی اش بیشتر می کند. رابطه مردم و دولت در هر کشوری یک رابطه دو سویه است، مردم دولتمردان را جهت انجام امور کشور و اداره حکومت بر می گزینند و از آنها انتظار دارند به وظایف خود شامل تامین امنیت، ایجاد آرامش، رفاه و تلاش برای پیشرفت و آبادانی کشور عمل نمایند.

حال می بینیم در رابطه میان مردم و دولت عراق خلل وارد شده است، مردم رفته رفته نسبت به عملکرد دولت نا امید شده اند، فسادهای گسترده در دستگاه های دولتی مردم را دلسرد می کند و البته عوامل متعدد دیگری که در سطور فوق بدان ها اشاره گردید نیز مزید بر علت می گردد. هر انسان منطقی و منصفی حق را به مردم عراق می دهد که خسته و درمانده از تحمل سالها زندگی دشوار، جنگ، کشتار، خفقان و حالا مبارزه با تروریسم، مطالبات خود را در قالب اعتراض به وضع موجود بیان دارند.

یک تحلیل گر عراقی اوضاع کنونی کشورش را اینگونه بیان می کند که: " متاسفانه می بینیم در میان برخی مسئولان و احزاب سیاسی رقابت بر سر اختلاس، چپاول و سوء استفاده از اموال و دارایی های دولتی وجود دارد، برخی از آنها اینطور استدلال می کنند که چون از حکومت قبلی به آنها خیری نرسیده و مورد ظلم و ستم واقع شده بوند اکنون نوبت آن رسیده که جبران گذشته را کرده و حق خود را باز ستانیم که نتیجه چنین تفکری فسادهای اداری و مالی گسترده در بخش های مختلفی دولتی می شود. " 
 
این درست که عراق در مرحله گذار به سر می برد و به زعم برخی دارای شرایط طبیعی حکومت هایی است که به تازگی از یوغ دیکتاتورها رها شده اند و برای اثبات آن کشورهایی همچون آرژانتین، شیلی، مصر، لیبی و غیره را مثال می آورند که سالها پس از سقوط دیکتاتورهایشان درگیر آشوب ها و مشکلات متعدد داخلی بودند واکثراً دولت های وقت اشان متهم به فسادهای گسترده شده اند، اما به هر حال عراق متفاوت از آن کشورهاست، عراق (دوران جدید) نه تنها به ذات خود دارای اهمیت بالایی است بلکه به دلیل قرابتی که با ایران و جبهه مقاومت در منطقه دارد آماج توطئه ها و فشارهای مختلفی از جانب برخی کشورهای ناراضی از شرایط و ساختار سیاسی موجود در آن بوده و هست و حضور نیروهای داعش در آن کشور نیز مصداقی از این موضوع است.

بنابراین در چنین اوضاع و احوالی یکی از بهترین اقدامات دولت می تواند خمت حداکثری و فراهم آوردن بهترین شرایط ممکن برای مردم آن کشور باشد، زمانی که دولتمردان عراقی از بابت رضایت مندی مردم مناطق تحت کنترل اشان آسوده خاطر باشند می توانند تمرکز و توان خود را بر مبارزه با داعشی ها مصروف کنند، به تقویت زیر ساخت های ارتش و نیروهای امنیتی بپردازند، ترتیبات ورود تجهیزات و تسلیحات مورد نیاز جهت مبارزه با تروریست ها را فراهم آورند، در حوزه سیاست خارجی به توسعه همکاری ها با دیگر کشورهای بپردازند و موارد دیگر که پرداختن به این امور در گروی رتق و فتق مشکلات داخلی است.

عبادی کار سختی از ابتدای تشکیل دولتش تا به اینجا داشته، وی دولت را در شرایطی تحویل گرفت که بخشی از کشور در تصرف نیروهای داعش بود، اقدامات مفید و قابل تقدیر بسیاری هم در راستای مبارزه با فساد در کشور انجام داده است که البته به نسبت حجم گسترده فسادها شاید چندان ملموس نباشد، در غربال کردن نیروهای رده بالای ارتش که بعضاً یا بی کفایت بودند و یا خیانت هایی را مرتکب شده بودند نیز اقدامات سازنده ای داشته، همکاری وی با مرجعیت و تلاش بی وقفه در مبارزه با تروریسم نیز از دیگر نقاط قوت وی محسوب می شود، در کل عبادی طی این مدت کارنامه قابل قبولی از خود ارایه کرده است اما به دلیل گستردگی مشکلات عدیده ای که دارند و صد البته خیانت ها و بی کفایتی های برخی مسئولان و فشارهای خارجی اوضاع خوبی در عراق حکم فرما نیست.

انتهای پیام/