به گزارش خبرنگار گروه استانهای باشگاه خبرنگاران از شهرکرد، تخریب بُقاع متبركه ائمه مظلوم (ع) مدفون در قبرستان بقیع در مدینه منوّره توسط وهابیون سعودى و دشمنان از خدا بی خبر و سفاک قرآن و عترت در هشتم ماه شوال المکرم سال 1344 هجری قمری (92 سال قبل) یکی از ناگوارترین و اسفناکترین حوادث تاریخ اسلام به شمار می رود.
تا آن زمان بر روی قبور پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. ائمه بقیع (ع) در بقعه بزرگی که به طور هشت ضلعی ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدکاری شده بود مدفون بودند.
با قوت گرفتن فرقه وهّابى در عربستان (در قرن چهاردهم هجرى) و تسلط یافتن وهابیون بر مدینه، قبور مطهر ائمه مظلوم (ع) و بسیارى از بزرگان اسلام، مدفون در قبرستان بقیع (که تا آن زمان دارای گنبد و ضریح بودند.) توسط این فرقه منحرف ویران گردید و شیعیان و مسلمانان، از فیض زیارت بارگاه و تربت نورانی آن بزرگواران محروم شدند.
از جمله قبور مطهرى كه در جریان این حركت وحشیانه وهابیون ویران گردید، بارگاه و مقبره شریف حضرت امام حسن مجتبى (علیه السلام)، حضرت امام سجاد (علیه السلام)، حضرت امام محمدباقر (علیه السلام) و حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) بود. علاوه بر ویرانى قبور ائمه مظلوم شیعه (ع)، قبر نورانی حضرت عبدالله بن عبدالمطلب (ع) و حضرت آمنه (س)، پدر و مادر حضرت رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم)، عباس عموى پیامبر (ص)، اسماعیل از فرزندان حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) و ... نیز به طور كامل تخریب شد.
پیشینه تاریخی قبرستان بقیع به دوران قبل از اسلام می رسد ولی در کتب تاریخی به روشنی قدمت تاریخی آن مشخص نشده است. بعد از هجرت مسلمانان به مدینه، بقیع تنها قبرستان مسلمانان گردید. مردم مدینه قبل از آمدن مسلمانان به آنجا اجساد مردگان خود را در دو گورستان «بنیحرام» و «بنیسالم» و گاهی نیز در منازل و خانه‌هایشان دفن می‌کردند و در واقع بقیع، اولین مدفن و مزاری است که به دستور پیامبر اسلام (ص) توسط مسلمین صدر اسلام به وجود آمده است.
اولین کسی که در آنجا به توصیه رسول خدا (ص) دفن شد، عثمان بن مظعون بود که از دوستان نزدیک حضرت پیامبر (ص) و حضرت امام علی (ع) به شمار می رفت. حضرت علی (ع) در سخنانش او را بسیار یاد می‌کرد و از روی علاقه‌اش به او، نام یکی از فرزندانش را عثمان نهاد. حضرت رسول الله (ص) برخی از شهدای اُحُد و نیز فرزندش ابراهیم را در آنجا دفن کرد و به این ترتیب بر شرافت آن افزود. بعدها که عثمان پسر عفان در قبرستان یهودی‌های مدینه به اسم حس کوکب دفن شد، معاویه بقیع را به قدری گسترده ساخت که قبر عثمان در بقیع قرار گیرد.
بقیع هم اکنون مدفن شریف چهار امام بزرگوار شیعه (حضرات امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام محمدباقر و امام جعفرصادق (علیهم السلام)) و به روایتی حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است. همچنین قبر بیشتر زنان پیامبر اکرم (ص) و نیز عباس عموی آن حضرت (ص)، فاطمه بنت اسد (س) مادر امام علی (ع)، ام البنین (س) همسر امام علی (ع) و مادر ابوالفضل العباس (ع) و برخی دیگر از بزرگان در این قبرستان قرار دارد. بقیع قبرستانی است مورد احترام همه فرقه‌های اسلامی و اکنون در چند قدمی حرم پیامبر اسلام (ص) قرار دارد.
ویژگی‌های بقیع:
قبرستان بقیع دارای دو درب ورودی بوده که یک درب همیشه بسته، و درب دیگر از صبح تا غروب هر روز بر روی زائران باز بوده است. حرم بقیع حالت هشت ضلعی داشته است.
میرزا محمدحسین فراهانی در سفرنامه‌اش آورده است که:
" اول چهار نفر از ائمه اثنیعشر (صلوات الله علیهم) است که در بقعه بزرگی که به صورت هشتضلعی ساخته شده و اندرون و گنبد آن سفیدکاری است. "
ویژگی بعدی، داشتن محراب است و این که حرم، خادمانی نیز داشته است. حرم ائمه بقیع (ع) مانند سایر حرم‌ها دارای ضریح، روپوش، چلچراغ، شمعدان و فرش بوده است.
ابن جبیر هم می‌نویسد:
" قبرشان بزرگ و از سطح زمین بلندتر و دارای ضریحی از چوب می‌باشد که بدیعترین و زیباترین نمونه‌است از نظر فن و هنر، و نقوشی برجسته از جنس مس بر روی آن ترسیم شده و میخ‌کوبی‌هایی به جالب‌ترین شکل در آن تعبیه شده که نمای آن را زیباتر و جالب‌تر نموده است. "
محمد لبیب مصری که در سال ۱۳۲۷ ه.ق به مدینه سفر کرده، می‌نویسد:
" در آنجا ، گنبدی معروف به «قبه البین» قرار دارد که حجره‌ای در آن وجود دارد و در میان آن گودالی است که ادعا می‌کنند، جایگاه افتادن دندان پیامبر است. و ضریح امام حسن (ع) در داخل قبه‌ای است و از فلز ساخته شده‌است و خطوط فارسی بر آن نقش بسته است. به گمانم از آثار شیعیان عجم باشد. "
« الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ و ارْزُقْنا زِيارَتَهُمْ وَ شَفاعَتَهُمْ، وَ احْشُرْنا مَعَهُمْ وَ فى زُمْرَتِهِمْ وَ تَحْتَ لِوائِهِمْ، وَ لا تُفَرِّقْ بَيْنَنا وَ بَيْنَهُمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ اَبَدًا فِى الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ »