ماه میهمانی آمده است و خداوند بخشنده‌تر از همیشه بندگانش را فرا خوانده است.
شرط حضور در این بزم عاشقانه بندگی، صبر است و مهربانی.
*همه در این میهمانی دعوتند
می‌گویند شیطان در این ماه در غل و زنجیر است و دستش از دامان بندگان خوب خدا کوتاه شده است.
ماه رحمت و مغفرت
خدای کریم از راه رسیده است و خدا به احترام حضور عارفانه‌ی بندگانش همه‌ی شرایط یک میهمانی ایده‌آل را فراهم نموده است.
کار پسندیده ای که هر چند کوچک و ناچیز باشد را پاداشی بزرگ عنایت می‌فرماید و بندگان نیز رسم بندگی را به جا می‌آورند.
*نمک‌گیران سفره رمضان
برخی از میهمانی عادت دارند به کرامت بی‌اندازه‌ی میزبان، و بیقرار فرا رسیدن ماه مبارک رمضان بوده‌اند.
بعضی‌هم برای اولین بار است که در این میهمانی بی نظیر حاضر می‌شوند.
برای آنان که قبلاً نیز طعم محبت و بخشش میزبان را چشیده‌اند، رمضان با یادگاری‌هایی همچون لحظه های ملکوتی اذان و نزدیک شدن به افطار و پایان انتظار و دقایق معنوی و سحر انگیز حس عاشقانه دیگری دارد.
مناجات ربنا و سفره‌ی ساده و بی ریای افطاری که مادر می‌چیند با نان و سبزی و پنیر و دانه های خرمایی که فرموده‌اند مستحب است روزه را با آن باز کنیم.
*محرومان از روزه‌داری
در این میان هستند کسانی که به دلایل مختلف روزه نمیگیرند و محرومند از درک لذت شیرین روزه داری.
بعضی از افراد به دلیل بیماری نمی‌توانند روزه بگیرند.محمود شهروندی 47 ساله است که پنج سالی می‌شود به علت بیماری کلیوی نمی‌تواند روزه بگیرد.او می‌گوید، به خاطر اینکه هم اکنون به دلیل بیماری نمی‌توانم در ماه رمضان روزه بگیرم حس خیلی بدی دارم و ناراحتم. با وجود این سعی می‌کنم در اعمال معنوی روزها و شبهای این ماه عزیز شرکت کنم.مثلاً در مراسمی همچون مناجات های سحر هر شب احساس آرامشی عمیق را درک می‌کنم.
*عبادت در جوانی مزه دیگری دارد
برخی از انسان‌ها به دلیل راحت طلبی و سستی، از زیر بار این امر الهی شانه خالی می‌کنند و به هیچ عنوان این کار ناپسندشان قابل توجیه نیست.
مینا شهروندی 26 ساله در اینباره می‌گوید، من روزه نمی‌گیرم و روزه‌داری در روزهای گرم و طولانی تابستان ایمانی بسیار قوی را می‌طلبد.مینا می‌گوید وقتی به سن پیری برسم به عبادت خدا می‌پردازم و جبران می‌کنم!
یک کارشناس مذهبی در خصوص توجیه این شهروند جوان می‌گوید: در قرآن و کلام معصومین بارها بر عبادت و بندگی خدا در دوران نشاط انگیز جوانی تاکید شده است.به‌عنوان نمونه در یک روایت از معصوم علیه السلام چنین آمده است که وقتی انسان به پیری رسید ، دلش می‌خواهد به عبادت خدایش مشغول شود اما دیگر از نظر جسمانی و حتی روانی، توانی برای عباداتی چون روزه ندارد و همچنین لذت عبادت در جوانی به هیچ عنوان قابل مقایسه با دوران پیری نیست.
*از سحر خوانی سنتی تا ناتوانی در پیری
حاج علی پیر مرد خوش رو و خوش صحبتی است که 75 سال از عمرش می‌گذرد و به علت ناتوانی جسمی و کهولت سن نمی‌تواند روزه بگیرد.
حاج علی می‌گوید تا همین چند سال پیش که سالم و سرحال بودم، تمام روزه های ماه رمضان را به جا می‌آوردم.
او می‌گوید آن روزها که جوان بودیم، ماه رمضان حال و هوای خاصی برایمان داشت.از سحرخوانی سنتی که در محله‌ها برپا می‌شد تا افطاری های ساده و خودمانی که در مساجد برگزار می‌کردیم.حاج علی می‌گوید از ما که دیگر گذشت شما که جوانید قدر خودتان را بدانید.عبادت و اطاعت خدا در جوانی مزه دیگری برایم داشت. و چه بسیارند مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌هایی به سن و سال حاج علی با حال و هوای خوشی که در عبادت دوران جوانی‌شان تجربه کرده‌اند.
*لا یکلف الله نفساً الا وسع‌ها
خداوند هیچ گاه توقع انجام کاری فراتر از توان و تحملی که خودش به ما عنایت فرموده را ندارد.
در قرآن نیز بارها به این موضوع اشاره شده است که خداوند هیچ کس را جز به اندازه‌ی توانش مکلف نمی کند.
راحت طلبی و سستی در عبادت نباید توجیهی باشد که از فرامین و دستورهای الهی سرباز زنیم و گرمای تابستان و بلندی روزهایش را بهانه روزه نگرفتن خویش قرار دهیم.
گزارش: فرزانه فراهانی
انتهای پیام/