به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران از بیرجند؛ مدیرعامل اتحادیه تعاونی های فرش دستباف خراسان جنوبی گفت: تولید و صادرات گبه استان از آغاز امسال 6 میلیارد و 400 میلیون ریال برای استان ارزآوری داشت.
صادقی زاده افزود: این ارزآوری با تولید 800 مترمربع گبه و با تلاش هزار و 600 بافنده ، حاصل شده است .
وی با اشاره به فعالیت یک تعاونی تولید و صادرات گبه در خراسان جنوبی افزود : گبه های این استان در 700طرح مختلف همچون مدرن و سایه روشن و با اندازه های گوناگون تولید می شود که پس از تولید به مرکز فروش گبه در شیراز ارسال و از آنجا به آلمان صادر می شود .
پارسال نیز 2 هزار و 600 مترمربع گبه تولیدی خراسان جنوبی صادر شد .
گبه ، پرزهای بلند دارد و در بافت آن شمار پود بیشتری به کار می‌رود ، تاثیر چشمگیری بر نرمی گبه می‌گذارد.
تعداد پود برخی از گبه‌ها گاهی از 3 تا 8 پود در هر رج و بلندی پرزها گاهی تا یک سانتی متر هم می‌رسد.
اوایل گبه‌ها ساده و بدون نقش بافته می‌شدند ، بافندگان اغلب از محیط و طبیعت اطراف الهام می‌گرفتند و طرح های ذهنی خود را روی گبه‌ها به کار می‌گرفتند.
چون بافنده آن را برای نیاز و مصرف شخصی خود تولید می کرده در بافت آن از ایده‌های ذهنی اش بهره می گرفته و گاهی آرزوهایش را بر روی گبه به نمایش می گذاشته است.
مانند نقش چادر که شاید به معنای داشتن سرپناهی ثابت بوده و یا نقش انسان به عنوان خانواده و نقش‌های دیگری که هر یک نماد خاص خود را داشته است.
گبه دستبافته‌ای با اصالت است و نقوشی که در بافت آن به کار رفته ، آن را از سایر دستبافته‌ها متمایز می‌کند.
اغلب طرح‌های گبه ملهم از طبیعت اطراف بافندگان و بر اساس ذهنیت آن‌ها بوده است.
مهم ترین طرح‌های گبه به شرح زیر است:
طرح شیر ، مهم ترین طرحی که در میان عشایر بافته شده نقش شیر می‌باشد که تنها نقش مشترک بین بافندگان مناطق مختلف بوده است.
طرح گل گبه، به نقش گل رز در گبه طرح گل گبه می‌گویند.
طرح ایلیاتی ، این طرح برگرفته از طبیعت اطراف عشایر است و کاملاً ذهنی است و بیشتر در میان قاب‌های لوزی، دایره، مربع، مستطیل و بیضی قرار می‌گیرد که هر یک از آن‌ها با طرح‌های با اصالت ایرانی مزین شده‌اند.
طرح درخت ، درخت در زندگی آدمیان جایگاه مهمی داشته است که در این میان درخت سرو که نماد شادی و بید مجنون که نماد غم و اندوه بوده است بیشترین کاربرد را داشته است.
طرح راه راه، این طرح به گونه‌های متفاوت توسط بافندگان به کار می‌رود. جهت این راه‌ها اغلب به صورت عمودی و اریب است و گاهی نیز از جهت افقی استفاده می‌کنند.
طرح خانه درهم ، در دل این نقش مفهومی عرفانی مورد نظر است. این خانه‌های در هم شده و یکنواخت تصویری انتزاعی از مراحل زندگی را نمایان می‌کند که آغاز آن از عالم هستی است و پایان آن به گوهر ذات و وجود منتهی می‌شود.