گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران- نسرین خدایاری؛ محمدجواد جزینی که در سال 1344 متولد شده و در سال 1369 قلم خود را با هدف تشریح داستان گونه‌ی آنچه در زلزله‌ی رودبار دیده بود، بر روی کاغذ حرکت داده امروز مهمان ما شده تا به وصف آنچه که در دنیای نویسندگی پشت سر گذاشته، بپردازد.
*آقای جزینی اولین کتابتان را با چه عنوانی وارد بازار کتاب کرده‌اید؟
اولین کتابم را در قالب سفرنامه و با عنوان «سفر به شهر زیتون» وارد بازار کتاب کرده‌ام، این کتاب داستان وضعیت رودبار زلزله‌زده و حال و احوال ساکنان آن بود.
*چه مشکلاتی برسر راه نویسندگی شما وجود دارد؟
به نظر من همه‌ی نویسندگان در سال‌های اخیر دچار مشکلات عدیده‌ای شده‌اند که مشترک بوده و کمتر شخصی هستند.
از مشکلات عدیده‌ی موجود بر سر راه نویسندگی ما می‌‌توان به نبود سیاستگذاری‌های درست در حوزه‌ی فرهنگ و ممیزی اشاره کرد، اداره‌ی کتاب در روند انتشار کتاب خدشه وارد کرده است.
مشکل شخصی من این بوده که در مقایسه با آدم‌های فعال در عرصه‌ی نویسندگی آدم تنبلی هستم و به نظر می‌رسد که بتوانم بخشی از کم‌کاری خودم را به گردن مشکلات اقتصادی موجود بیندازم.
*چه راهکاری برای حل مشکلات عرصه‌ی کتاب و نویسندگی پیشنهاد می‌کنید؟
دعای همیشگی من داشتن مدیران لایق است هرچند که فکر می‌کنم سال‌هاست که اجابت نشده است.
*چه شد که نویسنده شدید؟
همیشه آرزو داشتم که جنگلبان بشوم اما نمی‌دانم که چه شد که نویسنده شدم شاید نویسنده شدنم تأثیر داشتن معلمی همچون شمس لنگرودی بود.
*از فعالیت‌های فرهنگی دیگرتان بگویید.
من بخش اعظم وقتم را صرف آموزش در تهران، شهرستان‌ها و مراکز فرهنگی می‌کنم.
*آیا به همان اندازه به آموزش داستان‌نویسی پرداخته‌اید مطالعه هم می‌کنید؟
بله، البته نوع مطالعه‌ی دیگران متفاوت است چون مطالعه بخشی از کارم بوده زیرا بخشی از کار من بررسی اثر بوده و بخش دیگر آن نیز با نقد و بررسی آثار مرتبط است.
*هم‌اکنون در حال نگارش چه کتابی هستید؟
در حال حاضر نگارش کتابی با عنوان «نوشتن داستان کوتاه» را در دست گرفته‌ایم، این کتاب با زبانی ساده به آموزش نوشتن می‌پردازد.
*شما در زمان مطالعه به چه ژانر ادبی علاقه دارید؟
من به واسطه‌ی حوزه‌ی کاری خودم به ادبیات داستانی علاقه دارم البته گاهی کتاب‌های مرتبط با عرصه‌ی سینما را هم مطالعه می‌کنیم.
انتهای پیام/