گروه فرهنگي باشگاه خبرنگاران - نسرين خداياري - محمود اسعدی ، طراح و سردبیر چهره های ماندگار ، نویسنده ادبیات داستانی و نقد ادبی و عضو کمیته ارتباطات کمیسیون یونسکو، نویسنده ای بوده که (واگویه)ها را به عرصه تصویر کشانده و امروز مهمان ما شده تا از دغدغه هایش بگوید.

من متولد سال 1343در نیشابور هستم.

«واگویه» عنوان اولین مجموعه قصه ای بوده که در سال 1370 از دریچه انتشارات کیهان وارد بازار کتاب کرده ام،نام این کتاب برگرفته از کلمه خراسانی(وگويه)به معنای با خود سخن گفتن بوده است،در اینجا باید گفت که بخش هایی از کتاب«واگویه» به صورت فیلم هم در دسترس مخاطبان قرار گرفت.

من تا به امروز مجموعه های مختلف ادبی همچون «خط تنهایی» و «ابر میبارید و باران نه» را روانه بازار کتاب کرده ام ،کتاب «ابر میبارید و باران نه» مجموعه ای از 14 داستان اجتماعی و فرهنگی بوده که برخی از آنها به زبان های عربی،فرانسه،انگلیسی و اسپانیایی منتشر شده اند.

من از دوران نوجوانی به نویسندگی علاقه داشتم و خاطراتم را مینوشتم،اولین بار در دوران دفاع مقدس یادداشت کوتاهی را برای برادرم که در ایتالیا بود فرستادم و وی این روایت صادقانه،کوتاه و صمیمانه مرتبط با تشییع جنازه یک شهید نوجوان را به طور اتفاقی به یکی از خبرنگاران مجله سروش داد.انتشار یادداشت کوتاه من در مجله سروش انگیزه ای برای ادامه نویسندگی بود.

اولین فصلنامه «کتاب قصه» برای ادبیات داستانی را سال ها قبل و پیش از انتشار نشریه ادبیات داستانی حوزه هنری با کمک عبدالعلی دستغیب، راضیه تجار، محمد علی علومی و میرجلال الدین کزازی منتشر کردم و این نشریه بسیار خوب بود، البته انتشار آن به دلیل بروز مشکلات مالی متوقف شد ، اما امروز قرار است که این نشریه با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به صورت ماهنامه منتشر شود.

هنر نویسندگی جوششی است ، اما بحث مخاطب نیز در این میان تاثیرگذار است، امروز نوع نگاه مخاطب به محصولات فرهنگی مکتوب متفاوت شده و شیوه های انتشار هم دستخوش تغییر شده اند، بنابر این نویسندگان باید خود را با شرایط جدید تطبیق بدهند.اگر بپذیریم که آمار ارایه شده از تیراژ محصولات فرهنگی مکتوب درست بوده که من آنها را از نظر علمی درست نمیدانم،باید بدانیم که عرصه های مطالعاتي متنوع شده و امروزه تماشای برنامه های مستند تلویزیونی نیز نوعی مطالعه است ، پس نوع نگاه به شیوه ارایه اطلاعات باید تغییر کند.مردم ما مخاطبان فرهنگ و هنر هستند اما باید شیوه ها را تغییر بدهیم به گونه ای که نویسندگان با توجه به شیوه های جدید مطالعه همپای مردم حرکت کنند.

بحث نقد و نقادی در كشور ما رونق ندارد و باید واکاوی شود که چرا ما نقدکننده حرفه ای نداریم البته افراد منتقدی همچون عبد العلی دستغیب هستند که آثار ما را نقد کنند، اما نقادی در عرصه مطبوعات ما چندان جدی گرفته نشده و این نقصان بزرگی است، زیرا نقد میتواند روشنگر باشد.امروزه جدی گرفته نشدن نقد یکی از مشکلات موجود بر سر راه نویسندگان است، چون آنها نیازمند نقد کتابشان هستند.

ایجاد گروه های کوچک و بزرگی که در آن افراد به تعریف از یکدیگر میپردازند راه را بر حوزه نقد بسته است،امروز باید کار فرهنگی به طور کلی یک کار مستمر و دایمی باشد و مراکز دولتی و خصوصی باید کمک بکنند که عرصه نقد گسترش پیدا بکند.

ما جوان های خوب و فعالی در حوزه داستان داریم اما این افراد که تا به امروز کمتر شناخته شده اند باید زمینه مناسبی برای معرفی خود به مخاطبان داشته باشند و ما هم باید این زمینه را فراهم کنیم.

انتهاي پيام/