به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران؛ پایگاه اینترنتی هافینگتون پست روز شنبه در مقاله‌ای نوشت: انتقادهای برخی از محافل آمریکایی به توافق کشورهای عضو 5+1 برسر نحوه بازگرداندن سریع تحریم‌های ایران - در صورتی که این کشور میزان قابل توجهی از مفاد توافق نهایی هسته‌ای را تخطی کند - صرفاً انتقاداتی جعلی و بی‌اساس است.
گزارش‌ها حاکی از آن است که 6 قدرت جهانی برسر نحوه بازگرداندن سریع تحریم‌های ایران به توافق رسیده‌اند.
همچنین گزارش شده است گروه 1+5 به این نتیجه رسیده است که هیئت حل اختلاف ،که احتمالاً شامل نمایندگان شش قدرت جهانی و ایران باشد، تشکیل شود تا در صورت گزارش هرگونه تخطی ایران از مفاد توافق جامع، موضوع به این هیئت ارجاع داده شود، تا نظرِ غیرالزام‌آور خود را به شورای امنیت سازمان ملل اعلام کند.
با وجودی که هنوز جزییات توافق گروه 1+5 بر سر موضوع یاد شده منتشر نشده است، این مسئله مانع انتقادهای عجولانه‌ی برخی از منتقدان مانند "جنیفر روبین"، خبرنگار واشینگتن پست، به این موضوع نشده است.
روبین به طرزی کاملاً شتابزده این مسئله را به باد انتقاد گرفته و آن را صرفاً "امتیاز" دیگری که به ایران داده شده، عنوان کرده است.
طرح چنین استدلال‌ها و ادعاهایی از سوی روبین بسیار شگفت‌انگیز است، زیرا گروه 1+5 ، بدون حضور ایران، بر سر این موضوع با یکدیگر مباحثه کرده و به این نتیجه رسیده‌اند.
نویسنده این مقاله افزود: این که روسیه قبول کرده است که از حق وتوی خود برای ممانعت از بازگرداندنِ (در صورت لزومِ) تحریم‌های ایران به دست شورای امنیت استفاده نکند، نشان دهندهِ امتیاز ویژه‌ای است که روسیه به شورای امنیت (نه به ایران) داده است.
هافینگتون پست افزود: شاید بتوان حدس زد که سایر اعضای دائمی شورای امنیت نیز توافق کرده باشند که در رابطه با مسئله‌ی یاد شده از حق وتوی خود استفاده نکنند.
این مقاله در ادامه تأکید کرد:" این یک پیروزی بزرگ برای آمریکا و همکاران (متحدان) اروپایی‌اش تلقی می‌شود؛ زیرا این کشورها همواره نگران بوده‌اند که در صورت تخطی ایران از مفاد توافق جامع، روند بازگرداندن تحریم‌های سابق در شورای امنیت با مانع‌تراشی برخی از اعضای دائمی شورای امنیت (استفاده از حق وتوی آنان) مواجه شود. "
این‌که ما انتظار داشته باشیم ، ایران از استقلال و حق حاکمیت خود دست بکشد و به تمام اعضای گروه 1+5 یا برخی از اعضای این گروه اجازه دهد ، رأساً تصمیم بگیرند که آیا ایران از مفاد توافق جامع پیروی کرده یا خیر، انتظاری غیرواقع‌بینانه است، که به معنای نادیده انگاشتن پایه‌های اصولی قوانین بین‌المللی خواهد بود.
این منبع افزود: فقط آمریکا نگرانِ عدم پیروی ایران از مفاد توافق جامع هسته‌ای نیست، بلکه ایران نیز به شدت نگران عدم پیروی آمریکا از مفاد این توافق است؛ زیرا سیاستمدارانی مانند سناتور "تام کاتن" و 46 سناتور دیگر نامه‌ای را امضا کرده‌اند که در آن آمده است، رییس جمهور بعدی آمریکا ملزم به اجرای بندها و سایر شرایط مندرج در توافق جامع هسته‌ای، نخواهد بود.
از اینرو طبیعی است که ایران خواهان عضویت در هیئت حل اختلاف مزبور باشد تا اگر آمریکا یا هر یک از سایر اعضای گروه شش کشور، از مفاد این توافقنامه (مثلاً لغو تحریم‌ها) تخطی کند - از طریق همین هیئت حل اختلاف - از کشورِ خاطی به شورای امنیت سازمان ملل شکایت برد.
نویسنده این مقاله در خاتمه افزود: برای جنیفر روبین و امثال وی، تنها توافق قابل پذیرش این است که ایران حتی یک دستگاه سانتریفیوژ یا یک اونس ماده هسته‌ای نداشته باشد. این در حالی است که دانش هسته‌ای ایران و هزاران سانتریفیوژی را که ایران طی 11 سال گذشته تولید کرده است را نمی‌توان با تحریم یا بمباران از بین برد.