به گزارش
خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، به خیابان جماران، نزدیک بیمارستان که رسیدیم صدای شرشر آب در جوی میانی کوچه‌ی منتهی شده به بیمارستان و دست نخورده ماندن بافت قدیمی بعضی از خانه‌ها توجهمان را جلب کرد. بعد از ورود به بیمارستان با عکس‌ها و پلاکاردهایی مواجه شدیم که به مناسبت ایام رحلت امام (ره) روی دیوار خودنمایی می‌کرد.
همین روزها بود که حال و هوای پرسنل آنجا در سال 68 دیدنی نبود و از آنها و نزدیکان امام ره گرفته تا مردم انقلابی و همیشه در صحنه‌ی ایران همه در اضطراب و نگرانی سلامت و وضعیت جسمانی امام ره بودند.
از پله‌ها بالا رفتیم و وارد اتاق ccu که امام ره در آن بستری بود، شدیم اتاقی که حال به عبادتگاهی برای ادای نماز پزشکان بیمارستان تبدیل شده است.
فضای ملکوتی اتاق چشم هر بیننده‌ای را به وسایل قدیمی پزشکی و یادگارهای امام (ره) جلب می کرد. حتی ساعت دیواری هنوز بعد از گذشت 26 سال زمان رحلت امام را به نمایش گذاشته بود.
چشم‌هایمان که روی تخت افتاد عمامه مشکی و عصای امام خودنمایی می‌کرد. دیدن چهره‌ی سالخورده و شکسته‌ی پزشک امام (ره) که از زمان ورود رهبر کبیر انقلاب به ایران تا لحظه‌ی رحلت در کنار ایشان بود، نشان می‌داد که زمان نسبتا زیادی از فقدان امام سپری شده است.
همراه با دکتر سید حسن عارفی به گفتگو نشستیم تا از حال و هوای روزهای آخر عمر امام (ره) برایمان بگوید که حال خاطراتش تبدیل به کتابی با نام طبیب دلها شده که هر کس از هر قشری به آن رجوع کند قطعا دست خالی بر نمی‌گردد!
دکتر سید حسن عارفی متخصص داخلی ، اطفال و بیماری‌های قلب و عروق در رابطه با علت مراجعه امام 0ره) به بیمارستان جماران به خبرنگار باشگاه خبرنگاران می‌گوید: ایشان در 68/2/29 به علت خونریزی معده به بیمارستان آمدند که پس از عکسبرداری و سونوگرافی از دستگاه گوارش مشخص شد، زخم بزرگی در معده ایشان وجود دارد اما در ابتدای امر خونریزی از دنده بود که متخصص گوارش برای جلوگیری از تشدید شدن خونریزی نمونه برداری را انجام نداد. معلوم بود که این زخم بد خیم سرطان است.
وی ادامه داد: اما هنوز در فرمول خونی امام (ره) تغییراتی ایجاد نشده بود اما پس از چند روز تغییر کرد و مشخص شد که این بیماری نوعی لنفوم است که به صورت زخم معده بروز کرده است.
تعداد گلبولهای قرمز تا مرز 100هزار تا بالا رفته بود و عاملی که برای کادر پزشکی غیر قابل کنترل و مهار بود، لنفومی به نام لنفوم برق آسا بود که در مدت کوتاه هر فردی را از پای در می‌آورد اما برای امام (ره) با خونریزی دستگاه گوارش ایشان خودنمایی کرده بود.
این پزشک متخصص همچنین درباره بزرگترین درسی که در تمام سالهای حضورش در کنار امام (ره) گرفته بود) اظهار کرد: از تاثیر گذارترین درس های امام برای من توصیه ایشان به فرزند بزرگشان مرحوم حاج سید مصطفی خمینی بود که وقتی وارد اتاق ایشان شده و امام (ره) را در حال تفکر می‌بیند از او راجع به موضوع مورد نظر امام سوال می‌کند و ایشان در جواب می‌گوید آنچه که مسلم است این است که به چیز بد فکر نمی‌کنم.
وی در ادامه گفت: پس از سکته قلبی امام (ره)، 3 سال قبل رحلت، همه دردها حرکات و حتی ضربان های قلب ایشان تحت کنترل تیم پزشکی بود که برای ایشان بسیج شده بودند که تقریبا اعضای این تیم ثابت بودند.
خاطرات ثبت شده در ذهن پزشک معالج رهبر کبیر انقلاب نشان دهنده نزدیکی با ایشان و تداعی شدن لحظات عروج امام (ره) در ذهن وی بود که پیدا شدن اثراتش در چهره، فکر را به خود مشغول می‌کرد.
خارج نشدن امام ره از کشور برای درمان و مراجعه ایشان به نزدیک ترین بیمارستان محل سکونت بیان گر این این بود که از بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی پزشکان حاذق و مجرب و همینطور امکانات کافی برای درمان وجود داشت که شاید اگر این اتفاق قبل از سال 57 رخ می داد ایران نیازمند کمک از کشورهای دیگر بود این درحالی است که هم‌اکنون پیوند قلب که مهمترین عمل قلب است در بسیاری از بیمارستان‌های کشور در حال انجام است.
کشوری که پیشرفت‌های علمی و پزشکی خود را مدیون رهبر دلسوزی است که با خلق یک انقلاب بزرگ و اسلامی از کشورهای غربی بی‌نیازش کرده تا بتواند در تمام زمینه‌های پزشکی پا به پای دیگر ملت ها قدم بردارد.
مردی بزرگ و با صلابت که اگر نبود شاید استعدادهای ایران در باتلاق وابستگی و تکیه به غرب غرق شده بودند.
گزارش از فرزانه فدوی
انتهای پیام/