به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران آبادان، در ماه شعبان در شهرستان رامهرمز رسم بر این بود که شب عید نیمه شعبان بچه‌های محله‌ها دسته دسته شده، چادر به سر کرده و به صورت گروه‌های چهار یا پنج نفری از کوچه‌ای به کوچه دیگر حرکت و این ندا را سر می‌دادند (امشب نیمه براته، بابام بعض باباته) سپس درب خانه‌ها را یکی یکی می‌زدند و صاحب خانه درب را که باز می‌کرد، رسم بر این بود که قند و کنجد (مخلوطی از شکر و کنجد کوبیده شده) و یا با مخلوطی از خرما، هل و کنجد که به صورت سنتی تهیه می‌شد از آنها پذیرایی می‌کردند، پس از پذیرایی توسط صاحب خانه گروه بچه‌ها ندا سر می‌دادند (خدا مرادت دهد، علی نجاتت دهد).
از سویی سایر مردم هم در همان شب با خواندن چاووشی، قرآن و دعا و سپس هلهله و شادمانی آن شب را گرامی می‌داشتند.
همچنین عصر روز نیمه شعبان اکثر زنان و مردم رامهرمز به بقعه یا قدمگاه صاحب الزمان(عج) که آن زمان اول جاده روستای سرکهکی بود، می‌رفتند و در شبستان بزرگی که داشت تجمع کرده و با خواندن فاتحه اهل قبور و روشن کردن شمع و دود کردن اسفند، آن روز را به هم دیگر تبریک می‌گفتند و آنهایی که نذر داشتند همان جا نذرهای خود را بین مردم تقسیم می‌کردند و این دید و بازدید و صله رحم به صورت مستقیم بود که تا غروب همان روز ادامه داشت.