به گزارش خبرنگار
سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران ؛رئیسجمهور آمریکا روز گذشته لایحهای را امضا کرد که به کنگره حق بررسی موافقتنامه احتمالی در خصوص برنامه هستهای ایران را میدهد، این قانون به کنگره امکان میدهد موافقتنامه هستهای با ایران را برای 30 روز بررسی کند و مانع اقدام اوباما به لغو تحریمهای کنگره علیه ایران شود.
بر مبنای چنین طرحی اگر قانون گذاران توافق هستهای ایران را رد و سپس وتوی احتمالی اوباما را ملغی کنند، دولت وی قدرت کنونی برای لغو برخی تحریمهای اقتصادی را که کنگره علیه ایران اعمال کرده است از دست خواهد داد.
اما این طرح در حال حاضر به قانون تبدیل شده و لازمالاجرا است، طرحی که هفته پیش مجلس نمایندگان آمریکا با 400 رأی موافق در برابر 25 رأی مخالف به تصویب رسانده بود و هفتهای پیش تر از آن نیز نمایندگان سنا با 98 رأی در برابر یک رأی آن را تأیید کردند.
عملا واشنگتن حتی در صورتی که کنگره نهایتا نتواند وتوی اوباما را با جمعآوری 67 رأی مسدود کند، میتواند اجرای توافق و توقف اجرای تحریمها را به بهانه اختلاف نظر با کنگره تا 52 روز به تأخیر بیاندازد.
تبدیل شدن این طرح به قانون و موضع گیری اوباما در این رابطه اما و اگرهای بسیاری را به ذهن میرساند، اما آنچه که در این رابطه اهمیت بیشتری مییابد این است که در صورت الزام قطعی به تصمیم گیرندگی کنگره حضور نمایندهای از آنها از همان ابتدای مذاکرات لازم به نظر میرسید، نکتهای که انگار سناتورهای آمریکایی تاکنون از ان غفلت ورزیدهاند و حالا به ضرورت دخالت بیشتر در این امر پی بردهاند.
با توجه به هیاهویی که تصویب این طرح و اظهارات متفاوت نمایندگان کنگره به پا کرده است نقش سایر کشورهای اروپایی در این زمینه بسیار کمتر از آمریکا انگاشته میشود، نکتهای که برای سایر مذاکره کنندگان 1+5 قابل تامل است.
و دیگر دلیل محمکی که برای موضع گیری شدید کنگره امریکا در مقابل توافق هستهای دولت این کشور با جمهوری اسلامی ایران وجود دارد، نفوذ لابی قدرتمند صهیونیستی در میان اعضای این نهاد آمریکاست، تا مانع ایجاد کوچکترین خللی در منافع رژیم اسرائیل شوند، رژیمی که نگرانیهای خود را در آغاز و پایان هر دور از مذاکرات هستهای به وضوح اعلام میکند و علی رغم تلاشهای رئیس جمهوری آمریکا انگار نتانیاهو اطمینان لازم را بدست نیاورده است.
باراک اوباما در جشن ماه میراث یهودیان آمریکا در واشنگتن بار دیگر از تعهد آمریکا در خصوص تأمین امنیت رژیم صهیونیستی صحبت میکند اظهاراتی که نمونههای آن مکررا شنیده شده است.
وی میگوید شراکت راهبردی ما با اسرائیل صرف نظر از هر اتفاقی که در روزها و سالهای پیش رو بیافتد، باقی خواهد ماند.
به همین جهت مردم اسرائیل همواره باید بدانند که آمریکا پشتیبان آنها است و همواره پشتیبان آنها باقی خواهد ماند؛ اما این به معنای نبود اختلافات مقطعی میان دولتهای ما نیست، ما در نحوه جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هستهای در تاکتیکها اختلاف داریم، همچنین اختلافاتی وجود دارد که از تاریخ مشترک ما نشأت میگیرد و فراتر از اختلافات تاکتیکی است.
اما وجود اختلاف هرچند کوتاه و مقطعی را میتوان نمایی از یک اختلاف واقعی و عدم اطمینان لابی قدرتمند یهود به ریاست جمهوری آمریکا دانست.
اوباما پیش از این در مصاحبهای با نشریه آمریکایی آتلانتیک گفته بود که شخصا برای دفاع از امنیت اسرائیل احساس مسئولیت میکند اما از اینکه برخی رهبران اسرائیل او را به سبب انتقاداتش از سیاستهای بنیامین نتانیاهو "ضد یهود" توصیف میکنند ناخرسند است.
دولت آمریکا وظیفه دشواری را پیش رو دارد چرا که علی رغم تلاش برای متقاعد کردن مذاکره کنندگان ایرانی باید متحدان نزدیک خود را نیز آرام کند و به توافقی دست یابد که موافقت کنگره را نیز در پی دارد، متحدانی که علاوه بر اسرائیل، اعراب منطقه را نیز شامل میشود.
اوباما هفته گذشته میزبان رهبران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس بود، تا به آنها اطمینان دهد واشنگتن به تامین امنیت آنها متعهد است و در همین بین سخنان تندی نیز در ارتباط با جمهوری اسلامی ایران بیان کرد، سخنانی که پس از اتمام اجلاس بسیاری به این باور رسیدند،بیان آنها برای خوشنودی اعراب بوده است ومبنای چندانی ندارد.
مصوبه کنگره آمریکا و امضای آن توسط رئیس جمهور را هر چند میتوان تعاملی میان کاخ سفید و کنگره در جهت اتخاذ یک تصمیم مهم در عرصه سیاست خارجی دانست اما از سوی دیگر نیز میتوان آن را به سر پوشی برای کاهش مخالفتهای اعضای این مجالس دانست تا شاید با خیالی اسودهتر به بحث اصلی و دستیابی به توافق هستهای بپردازد، چرا که هرچند اصل تفکیک قوا در قانون اساسی آمریکا به این معناست که اوباما به تأیید نمایندگان کنگره نیاز دارد اما در نهایت برای دستیابی به توافقی که ماههاست برای ان تلاش کرده است، نیازمند نشان دادن قدرت اجرایی ریاست جمهوری ایالات متحده امریکاست.
گزارش: سوگند سلیمانی
انتهای پیام/