باشگاه خبرنگاران -
سارا تمیزکار ؛ یک سال دیگر به سال‌های عمر تو افزوده شد، 56 سال است که محکم و استوار چون شعرهایت ایستاده‌ای و از ارتفاع دوازده متری مردم را می‌نگری، مردمی را که شاید اینقدر گرفتار روزمرگی شده‌اند که فراموش می‌کنند ایستگاه فردوسی باید پیاده شوند میدانم همه این دغدغه‌ها را درک می‌کنی، میدانی همه امروز عجله دارند، که زودتر برسند، به کجا؟ من نمی‌دانم!
تو شاید بدانی. شاعر بزرگ قرن چهارم هجری شمسی!
امروز روز بزرگداشت توست، مجالس و محافل بزرگی برای گرامیداشت تو و جایگاه شاهنامه‌ات بر تاریخ ادبیات ایران و جهان برگزار می‌شود.
همیشه برایم سوال بود که مجسمه تو در میدان فردوسی چه پیشینه‌ای دارد، تصمیم گرفتم امسال در روز بزرگداشت تو، جواب سوالم را پیدا کنم.
در میان نوشتار کتاب ها و مقالات جستجو کردم و دریافتم نخستین تندیسی که از تو تراشیده شده ابتدا در محوطه دانشکده ادبیات تهران قرار گرفته و پس از مدتی به فضایی به نام "گلگشت فردوسی" منتقل و با گذشت زمان در "باغ نگارستان" جای گرفته است.
تندیس دومی که از تو تراشیده شد با ارتفاع بیش از دو متر در میدان فردوسی فعلی نصب شد، اما این مجسمه که به عقیده برخی از کارشناسان عرصه تجسمی که از لحاظ آناتومی و ساختار دچار اشکالاتی بود، ابتدا به دانشکده ادبیات تهران و پس از آن به مشهد منتقل شد و امروزه در اختیار میراث فرهنگی استان خراسان رضوی قرار دارد.
اما تندیس فعلی که در میدان فردوسی قرار دارد،سومین مجسمه ساخته شده از توست که با ارتفاع بیش از سه متر توسط استاد مرحوم ابوالحسن صدیقی از سنگ مرمر ساخته شده است.
فریدون صدیقی پسر مرحوم صدیقی معتقد است قسمت پایین مجسمه پیکر کودکی "زال" به روی کوه قاف است که بر روی تخت سنگی 59 تنی از کوه الوند استان همدان آورده شده و این تندیس روی این سنگ نتراشیده نصب شده است.
اما دکتر "میر جلال الدین کزاری" استاد پیشکسوت و شاهنامه پژوه در خصوص کودک پایین مجسمه از نظر متفاوتی دارد، او معتقد است کودک مجسمه "زال" نیست، بعید است این تندیسگر میان شخصیت‌های پر شمار شاهنامه "زال" را برگزیده باشد.
به عقیده وی کودک نماد زبان پارسی است که شاعر به شیوه‌ای نمادین بر پایه ساختار شاهنامه از آن صیانت کرده است.
تندیس‌های دیگری هم از تو در نقاط مختلف ایران و جهان ساخته شده که نشان از اهمیت تو و اشعارت دارد، یکی از زیباترین آن‌ها در مقبره فردوسی شهر توس است، با ارتفاع یک متر و 85 سانتی متر از جنس سنگ مرمر که آن هم به دستان هنرمند "ابوالحسن صدیقی" تراشیده شده است.
امروزه داستان‌های حماسی شاهنامه‌ات به نظم و نثر در کتابخانه‌ها نماد زبان پارسی و منش حماسی است.
شاعر عزیز و پر آوازه، کاش کمی از روزمرگی‌ها فاصله می‌گرفتیم و بیتی از شاهنامه را پس از نام خدا تبرک صبحگاهمان می‌کردیم.
بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی
انتهای پیام/