به گزارش
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، این روزها شایعه سازی در فضای مجازی آنقدر گسترش پیدا کرده است که باعث شده معاون اول قوه قضاییه در مورد آن اینگونه اظهار نظر کند: باید بستر سازی و آمادگی لازم در کشور ایجاد شود تا با یک شایعه و خبر کذب فضای امنیتی کشور به راحتی تحت تاثیر قرار نگیرد.
*شایعه‌ها از کجا آمدند!؟
در گذشته انتشار خبر از طریق گفت‌وگوهای روزانه صورت می‌گرفت که حداکثر عمق انتشار آن در سطح کوچه و محله بود اما امروزه با پیداش شبکه‌های اجتماعی به نوع خبرگزاری‌های انفرادی پدید آمده‌اند.
هر روز میلیون‌ها نفر به انتشار خبر وقوع اتفاقی جدید و یا باز نشر آن می‌پردازند و به جای پیگیری صحت اخبار از خبرگزاری‌های معتبر به دنبال آن در شبکه‌های مجازی هستند.
شبکه‌هایی که کاربران زیادی را مجذوب خود کرده‌اند، کاربرانی که بیشتر جوان و نوجوان هستند.
جوانان و نوجوانانی که بیشتر ساعت‌های روزشان را در این شبکه‌ها می‌گذرانند و در هر جمعی سرشان در گوشی‌هایشان است و به علت نداشتن اطلاعات درست از مسائل روز محسور حجم زیاد اخبار در شبکه‌های مجازی می‌شوند و آن را باور و باز نشر می کنند.
حال این سوال پیش می آید که شناخت کاربران از این فضا و امکانات و خطراتش چقدر است؟
آیا کاربران شبکه‌های اجتماعی می‌توانند تشخیص دهند که کدام مطلب منتشر شده در این فضا درست است و کدام غلط؟
*اما واقعا دلیل رواج این شایعات چیست؟
اطلاعات نادرستی که در فضای مجازی با این جملات آغاز می‌شود: فوری، فوری، لطفا اطلاع رسانی کنید، شایعاتی که در یک چشم به هم زدن در فضای مجازی دیده، شنیده و خوانده‌اید... انتشار این شایعات باعث تکاپو افتادن افکار عمومی شده و در مورد آن نظر می‌دهند و جبهه گیری می‌کنند.
جذاب بودن یک خبر کافی است که دیگر کاری به صحت و میزان مستند بودن آن نداشته باشیم و به رواج آن کمک کنیم و شاید هم ندانیم که در حال شایعه پراکنی هستیم.
*لایک‌های بیشتر در بهای ریختن آبروی دیگران!
برخی افراد در شبکه‌های اجتماعی به بهای کسب چند لایک بیشتر دروغ می‌گویند که به از بین رفتن آبروی دیگران منجر می‌شود، مرگ هنرمندان و ورزشکاران را شایع می‌کنند و گاهی ضد تبلیغی برای تخریب چهره کسی می‌کند و ما آن را دانسته و یا ندانسته منتشر می‌کنیم.
*با شایعه پراکنی در فضای شبکه‌های اجتماعی چه باید کرد!؟
با ابزار پیچیده نمی‌توان ساده لوحانه و از راه‌حل های پیش پا افتاده استفاده کرد و باید با برنامه ریزی مناسب اقدام کرد. شبکه‌های اجتماعی بنگاه‌های هستند قدرتمند برای شایعه پراکنی که نبود نظارت در آن‌ها می‌تواند باعث از بین رفتن آرامش روانی مردم و شهروندان شود.
شاید کمی افزایش اطلاعات از سوی کاربران این شبکه‌های اجتماعی و پیگیری صحت اخبار از طریق خبرگزاری‌های معتبر، قبول نکردن و جلوگیری از بازنشر هر خبری که در این شبکه ها منتشر می‌شود می‌تواند کمکی در جلوگیری از انتشار شایعه در جامعه باشد.
اما راه حل مناسب‌تر می‌تواند در دست مسئولین مربوطه باشد که با آموزش‌های مردمی و اطلاع رسانی صحیح و از همه مهم‌تر از همه ایجاد شبکه هایی بومی که در داخل کشور قابل کنترل و پیگیری باشد که حجم بالای شایعه را در شبکه‌های اجتماعی کاهش دهد.
گزارش از شیما جعفرزاده
انتهای پیام/