سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

بخش پایانی؛

"یوم النکبـة" تداعی کننده روزهای تلخ اشغال و آوارگی بیش از ۸۰۰۰ فلسطینی

در پانزدهم ماه مي سال 1948حادثه‌اي در تاريخ فلسطين روي داد كه روز نكبة نام گرفت. از نظر فلسطيني‌ها اين روز يادآور روزهاي تلخ يعني اشغال سرزمين‌شان و مصادره اراضي و اولين موج آوارگي و اخراج بيش از 800هزار فلسطيني از خانه و كاشانه‌شان است.

به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران، شصت و هفت سال از صدور قطعنامه ننگین تقسیم فلسطین گذشت و صفحه‌ای دیگر از قطعنامه‌های تبعیض‌آمیز سازمان ملل ورق خورد و خاطرات تلخ یک ملت آواره و ستمدیده بار دیگر زنده شد.

 کنار آن تجاوزات، حملات، بازداشت‌ها و سرکوب روزانه این ملت بر تلخی این خاطرات می‌افزاید. در واقع تنها نمی‌توان صهیونیست‌ها را عامل توطئه اشغال و آوارگی ملت فلسطین دانست. بلکه باید این حقیقت را هم در نظر گرفت که اشغال فلسطین نتیجه پروسه‌ای بود که در سال 1897 میلادی در شهر "بال" سوئیس شروع شد و طی مراحلی با قیمومیت انگلستان بر فلسطین و صدور اعلامیه شوم بالفور در سال 1917 میلادی مقدمات حضور صهیونیست‌ها در فلسطین و واگذاری این سرزمین به آنها فراهم شد تا این که سازمان ملل متحد در تاریخ 29 نوامبر سال 1947 میلادی نزدیک به یک سال قبل از وقوع فاجعه دردناک اشغال فلسطین در سال 1948، قطعنامه شمار 181 خود را در مورد فلسطین صادر کرد و این کشور را میان یهودی‌ها و عرب‌ها تقسیم کرد.

33 کشور از جمله آمریکا و انگلیس و کشورهای اروپایی به این قطعنامه رای مثبت دادند و 13 کشور به آن رای مخالف و 10 کشور هم رای ممتنع دادند. این در حالی بود که آمریکا و انگلیس برای بدست آوردن رای موافق برخی کشورها از تمامی ابزارهای موجود خود از جمله تهدید و ارعاب و حتی ارائه هدایای مالی هنگفت دریغ نورزیدند تا نطفه تشکیل رژیمی را  در منطقه بکارند که بعدها دامن تمامی کشورهای منطقه را بگیرد و به غده سرطانی بدخیم و غیر قابل علاجی تا امروز تبدیل شود.

نكبة" كلمه عربي و به معنای مصيبت است. فلسطينی‌ها بطور عادی كلمه "نكبت" را براي توصيف حوادث فاجعه‌باری كه در پی اشغال سرزمين‌های اشغالی به همراه داشته، بكار مي‌برند.

در پانزدهم ماه مي سال 1948حادثه‌اي در تاريخ فلسطين روی داد كه روز نكبة نام گرفت. از نظر فلسطينی‌ها اين روز يادآور روزهای تلخ يعنی اشغال سرزمين‌شان و مصادره اراضی و اولين موج آوارگی و اخراج بيش از 800هزار فلسطينی از خانه و كاشانه‌شان است.

در اولین سال از این اشغال، بیش از ۷۵۰ هزار فلسطینی از زمین های خود اخراج شدند و ۴۰۰ روستا نیز نابود شد. طی سال های اول پس از تاسیس کشور اسراییل، برخی از کشورهای عربی به رهبری مصر به مقابله با اسراییل پرداختند که شکست آنها در این جنگ ها، موجب از دست دادن زمین های بیشتری شد. به این ترتیب بود که اسراییل اراضی بیشتری را به اشغال خود در آورد. در سال ۱۹۶۷ رخ داد، اسراییل توانست ائتلاف کشورهای سوریه، مصر و اردن را در جنگی شش روزه شکست دهد. این شکست زمینۀ اشغال نوار غزه، کرانۀ باختری رود اردن، بلندی‌های جولان و صحرای سینا را به اسراییل داد.

میلیون‌ها فلسطینی پناهنده به کشورهای اردن، سوریه، لبنان و مصر از همان هنگام در آرزوی بازگشت به فلسطین به سر می برند. وضعیت این مهاجران اسفبار است. اشتغال آنها در بسیاری از مشاغل در کشور میزبان ممنوع است و در کشورهایی از جمله لبنان، حقوق شهروندی آنها رعایت نمی‌شود.

تنها در اردن است که پناهجویان فلسطینی می توانند گذرنامه برای سفر داشته باشند و حقوق شهروندی آنها محفوظ است. اردوگاههایی که در ماههای اولیۀ مهاجرت آنها تنها به عنوان یک اقامتگاه موقت اعلام شد، رفته رفته به مکان دائم زندگی آنها تبدیل شده است.

در بلندی های کرانۀ باختری و غزه نیز اردوگاههای وجود دارد که رانده شدگان روستاهای اطراف از دهه ها پیش در آنها سکنی گزیده اند.

ابراهیم محمد، هفده سال داشت وقتی که روز نکبت سررسید. امروز، او 84 سال سن دارد و تمام عمر خود را در اردوگاهی بنام "الجلازون” در نزدیکی رام الله پشت سر گذاشته است.

انتهای پیام/
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.