فیروز زنوزی جلالی، نویسنده در گفتگو با
خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران با اشاره به اینکه نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در تمامی دوره‌های برگزاری‌اش فرصتی جهت برقراری یک ارتباط منطقی و مناسب بین مردم و با ناشران است؛ افزود: ما باید ترجمه‌ای از گزیده آثار خواندنی و فاخر خود داشته باشیم تا با ارائه آن به مخاطبان خارجی نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، جایگاه ادبیات مان را به آنها نشان بدهیم.
وی گفت: همه کشورها دوست دارند که بدانند ادبیات داستانی ما در کجا قرار گرفته و این آگاهی بواسطه ترجمه گزیده آثار فاخرمان امکان‌پذیر بوده اما این مهم هیچگاه اتفاق نیفتاده است.
این نویسنده ادامه داد: نتیجه نبود گزیده ترجمه شده‌ای از آثار فاخر ما این است که نمایشگاه بین المللی کتابمان به صورت باری به هر جهت درآمده و تبدیل به یک کتابفروشی شده است.
وی در ادامه نقد جدی آثار مهم را یکی از فعالیت‌های موثر در بهبود کیفیت نمایشگاه بین المللی کتاب تهران دانست و اظهار داشت: لازم است که برنامه‌ریزی دقیقه و به قاعده‌ای انجام شود تا ما از خط کتابفروشی بگذریم.
زنوزی جلای افزود: صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران هم اگر هر شب به معرفی و نقد آثار قابل توجه بپردازد و با مخاطبان خود گفتگو داشته باشد دیگر شاهد سردرگمی مخاطبان در فضای نمایشگاه نخواهیم بود.
وی تصریح کرد: سردرگمی مخاطبان در فضای نمایشگاه بین المللی کتاب تهران و گرایش آنها به سوی کتاب‌های بی‌کیفیت و زرد نتیجه ناآگاهیشان نسبت به چیستی آثار قابل تأمل و خواندنی است.
زنوزی جلالی به بحث‌های انجام شده در ارتباط با نقاط مثبت و منفی پذیرش قانون حق کپ‌رایت اشاره کرد و گفت: هر فعلی می‌تواند از وجوه مثبت و منفی زیادی برخوردار باشد و ما باید نگاه کنیم و ببینیم که آیا وجوه مثبت آن به وجوه منفیش می‌چربد یا نه؟
وی خاطر نشان کرد: من ادبیات داستان کوتاه خودمان را هم اندازه ادبیات کشور‌های مطرح دنیا می‌بینیم ولی اگر خودمان سدی به نام نپذیرفتن حق کپی رایت ایجاد کنیم و جریان زلال ادبیاتمان در پشت آن سد گیر کند، مثل هر آبی که پشت سد بماند خواهد گندید.
انتهای پیام/