تأکید مرحوم علّامۀ طهرانی بر اهمیت ماه رجب به رفقا و دوستان شان
ورود در ماههای حرام و ماههایی كه مورد عنایت و لطف خاص پروردگار است آداب و شرایطی دارد، شما وقتی كه به دیدن یك نفر می روید با همان لباسی كه در منزل است كه نمی روید، لباس خود را عوض می کنید، حمام می روید، عطر می زنید، خودتان را آماده می كنید، چه صحبتی بكنید؟ چگونه تكلّم كنید؟
ماه رجب هم از دیدگاه اولیاء الهی یک چنین خصوصیتی دارد، لذا می فرمودند بهترین كار برای سالك این است كه توبه كند، قبل از ماه غسل كند، غسل توبه و غسل استخاره و سر به سجده بگذارد بعد از دو ركعت نماز، صد مرتبه « اسْتَخیرُاللـهَ بِرَحْمَتهِ» بگوید یعنی خدایا من خودم را برای ورود در این ماه می خواهم آماده كنم، دست و پای خودم را می خواهم جمع كنم، وضع خودم را می‌خواهم درست كنم و حساب خودم را می خواهم با تو تصفیه كنم! در یك جایی بودیم و رفقا از من سؤال كردند، بهترین عمل برای ماه رجب چیست؟ گفتم: من همانی را عرض می كنم كه بزرگان فرمودند، بهترین عمل این است كه انسان خود را از خود بیرون بیاورد، از خودیت بیرون بیاورد و بعنوان یك عبد باشد و ارادۀ خود و اختیارخود را تسلیم اختیار پروردگار كند، هركاری را قبل از اینكه بخواهد انجام دهد، اول ببیند كه خدا چه می‌خواهد؟ بعد انجام بدهد، هر فكری كه می خواهد در ذهنش بیاید اول ببیند که خدا بر چه امری رضایت دارد؟ بعد راجع به آن فكر كند، هر اقدامی كه می خواهد بكند اول یك جنبۀ اتصال و ارتباط به او را در نظر بگیرد و بعد نسبت به این قضیه اقدام كند، این مقام عبودیتی است كه اگر خداوند توفیق بدهد به بنده‌ای، می تواند حظّ و نصیب بیشتری را ببرد.
فيوضاتى كه در ماه شعبان و رمضان نصيب انسان میشود، از ماه رجب منبعث میشود
مىتوانيم بگوييم كه فيوضاتى كه در ماه شعبان و رمضان هم حتّى نصيب انسان مىشود، از ماه رجب منبعث مىشود و از این ماه است كه به ماه شعبان و ماه رمضان سرايت پيدا مىكند و رجب را «شهرُ الله» مىگويند. يعنى اختصاص به خود خدا دارد و جهتش را هم آنطورى كه مىفرمودند و از بزرگان شنيده شده، اين است كه تجليّات حضرت حقّ در ماه رجب بيش از ساير ايّام است و روايت « ألا إنَّ لِرَبّكُم فى أيَّام دَهرِكُم نَفَحاتٍ ألا فَتَعرَّضوا لَها وَ لاتَعَرَّضوا عَنها »كه از پيغمبر اكرم مروى است را مربوط به ماه رجب مىدانستند. البتّه ممكن است مربوط به ساير ايّام هم باشد، ولى در ماه رجب اين حالت شديدتر است. روايت پيغمبر اكرم كه مىفرمايند: بدانيد كه خداوند متعال در هر وقتى از اوقات يك نفحاتى دارد كه نفحات خاصّهاى است و مواظب باشيد، پیگير باشيد، مترصّد و مراقب باشيد كه خود را در جَنب و در كنار اين نفحات قرار بدهيد و مبادا إعراض كنيد و آن غفلت شما موجب بشود كه آن نفحه بيايد و به شما نخورد و شما را بهرهمند و متنعّم نكند.
فلهذا المؤمن كَيِّس «آدم مؤمن، رِند است» و آدم رِند و زرنگ آن كسى است كه از بهترين فرصتها، بهترين نتيجهها را مىگيرد؛ اين را مىگويند آدم رند و زرنگ. اگر قرار است انسان زرنگ باشد، زرنگ در امر آخرتش باشد. آدم رند و زرنگ به آن آدمى مىگويند كه خودش را- آقا!- معطّل ديگران نكند. اين مىشود آدم زرنگ. معطّل ديگران: زید چطور است، من هم اينجور باشم؛ پا به پاى او بخواهم بيايم. نه، آقا جان! ديگران حساب و كتابى براى خودشان دارند، ما براى خودمان حساب و كتابى داريم. هر كسى براى خودش حساب و كتاب خاصّی دارد معطّل بقيّه بخواهيم بشويم قافيه را باختيم؛ قافيه را از دست داديم. پس به دنبال اين بگرديم چه كارى انجام بدهيم كه بيشتر بتوانیم استفاده بكنيم.
ادامه دارد....