به گزارش
خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران؛ دکتر سید علیرضا مرندی استاد ممتاز دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی شهید بهشتی در همایش سالیانه انجمن پزشکان کودکان ایران و سی و ششمین بزرگداشت استاد دکتر محمد قریب با بیان اینکه کودکان بیشتر در معرض خطر حوادث ترافیکی هستند، گفت: در حقیقت ۲۰ درصد مرگ‌هایی که در جاده‌ها اتفاق می‌افتد مربوط به کودکان است.
وی با اشاره به اینکه آنان به اشکال مختلف در معرض خطر حوادث جاده‌ای هستند، تصریح کرد: در هنگام پیاده روی، دوچرخه سواری، هنگامی که ترک موتور و یا در اتومبیل نشسته‌اند و یا در خیابان و یا کنار جاده مشغول بازی و یا کار هستند و یا نزدیک جاده زندگی می‌کنند.
این عضو کمیسیون بهداشت مجلس اظهار کرد: اصولاً آسیب‌پذیری کودکان بیشتر بوده و حتی اگر حادثه ترافیکی مرگبار نباشد باز هم آثار مخرب آن، جسم، روان، تکامل و فرصت‌های تحصیلی کودک را تهدید می‌کند.
وی با بیان اینکه از طرفی دیگر باید به ارزش و اهمیت تحرک و استقلال کودکان به منظور ارتقاء رشد و تکامل مطلوب آنان توجه داشت، افزود: حوادث ترافیکی علت اصلی مرگ ۱۵ تا ۱۹ ساله‌ها و علت دوم مرگ ۵ تا ۱۴ ساله‌ها بوده و در مجموع مرگ کودکان، ۲۱ درصد مرگ‌های جاده‌ای را به خود اختصاص می‌دهد (مرگ تا ۳۰ روز پس از تصادف، ناشی از حادثه ترافیکی محسوب می‌شود).
دکتر مرندی ادامه داد: حوادث ترافیکی یکی از ۵ علت معلولیت کودکان بوده و اکثر آنان ۶ تا ۱۲ ماه پس از تصادف هنوز دچار نقص عضو هستند به طوری که معلولیت و ناتوانی کودک در اثر حوادث ترافیکی سبب وقفه پیشرفت وی در سال‌های اول، محرومیت از آموزش و رشد اجتماعی، افت کیفیت زندگی، فشار بر خانواده، اختلال در شغل والدین، افزایش هزینه زندگی و خطر سقوط زیر خط فقر برای خانواده می‌شود.
وی با اشاره به اینکه در ۹۸درصد موارد، اختلالات روانی (ترس، استرس و اضطراب کودک و مشکلات رفتاری کودک) را به دنبال دارد که علایم آن حتی یک ماه بعد از حادثه در ۸۲ درصد و یک سال بعد در ۴۴ درصد کودکان مشاهده می‌گردد، ادامه داد: عواملی که منجر به حوادث ترافیکی می‌شود ممکن است مربوط به کودک، وسیله نقلیه، جاده، قوانین و یا اقدامات درمانی باشد.
دکتر مرندی اظهار کرد: در بین عوامل مرتبط با خود کودک باید به غیرقابل پیش‌بینی بودن کودکان، تفاوت‌های رویارویی آنان با تهدیدات، قدرت محدود‌تر تمرکز، پردازش و تحلیل اطلاعات، توان تصمیم‌گیری، خطرپذیری و رفتارهای پرخطر آنان و نیز جثه کوچک و در نتیجه دیده نشدن کودکان و در ارتباط با نقش وسیله نقلیه باید به عدم وجود کمربند و کلاه ایمنی مناسب کودک، صندلی شیرخوار و کودک، خطر کیسه هوا، استفاده از وسایل الکترونیک مانند تلفن همراه (حتی با هندزفری)، موزیک پلیر، داشتن سرعت زیاد، حرکت به عقب، خستگی راننده و عدم رعایت قوانین اشاره کرد. درمورد مشکلات مربوط به جاده‌ها می‌توان نبودن معبر امن برای عابرین پیاده و نیز دوچرخه‌سواران، ناکافی بودن روشنایی جاده، عدم وجود حصار، سرعت گیر و علایم رانندگی را ذکر کرد. در مورد نقش قوانین، باید اذعان کرد که عدم اعمال مطلوب آن‌ها، بازدارنده نبودن و عدم آگاهی و اعتقاد به قوانین از جمله مشکلات است. در ارتباط با نقایص اقدامات درمانی باید به کمبودهای اورژانس‌های پیش بیمارستانی، کمبود نیروی انسانی مجرب، نقایص کمک‌های اولیه، حمل غیر ایمن مصدومین، تأخیر در انتقال، بعد مسافت، فقدان سیستم تریاژ، ارجاع نامناسب و محدودیت‌های توانبخشی کودکان اشاره کرد.
این عضو کمیسیون بهداشت مجلس در پایان با تاکید به اینکه برای کاهش حوادث ترافیکی کودکان، در درجه اول باید ثبت و گزارش دهی موارد را اصلاح و برای کودکان زمین‌های بازی کافی پیش‌بینی نمود و معابر امن برای پیاده رفتن و دوچرخه‌سواری آنان ایجاد کرد، خاطرنشان کرد: فراهم آوری امنیت مسیر حرکت کودکان، ضمن نصب علایم رانندگی کافی در مسیر، سرعت وسائط نقلیه را کاهش داده و کنترل نمود و برای کودکان کمربند و کلاه ایمنی مطلوب، استاندارد و ارزان پیش‌بینی و استفاده از صندلی شیرخوار و کودکان خردسال را اجباری کرد.
انتهای پیام/