علی ناظری متخصص روانپزشکی در گفتگو با
خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: باید توجه داشت دسته دوم مسائل اضطرابی علاوه بر حالت بیمارگونه و افراطی از استعداد درونی و ژنتیکی فرد نشات می‌گیرد، اختلالات اضطرابی که تعداد آنها متعدد و در بشر نسبتا شایع است.
چیزی حدود 10 الی 15 درصد است و افراد حداقل در یک دوره از زندگی خود دچار آن می‌شوند که کودکان هم آمادگی این را دارند به همین سبب هر گاه در شرایط خاصی قرار بگیرند راحت‌تر مضطرب شده و آن را به صورت بیماری بروز می‌دهند مثلا دردهای جسمانی مختلف پیدا کرده و با مراجعه به پزشک متوجه می‌شوند که دردهایشان از حالات عصبی نشات می‌گیرد از دیگر علائم اضطرابی جویدن ناخن، پرخاشگری، شب اداری و گریه‌های طولانی است.
وی گفت: اگر والدین شخص علائم اضطرابی داشته باشند این علائم به کودک آنها منتقل و کودک را دچار بیماری می‌کند.
این متخصص بیان داشت: نهایتا عواملی که می‌تواند نقش مخربی داشته باشد عواملی بیرونی هستند که ممکن است در طول زندگی برای فرد پیش بیاید.
وی بیان داشت: اضطراب حالتی هیجانی در انسان است که می‌تواند منشا طبیعی یا افراط گونه داشته باشد به طور کلی کودکان بر تجربه‌های اضطرابی را در طول رشد خود دارند.
وی افزود: هنگامی که کودک بزرگتر می‌شود این نگرانی‌ها و اضطراب ها را با خود به همراه دارد مثل زمانی که در خانه تنها مانده یا در تنهایی به مهد کودک می‌رود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: دلیل بیشتر دیده شدن این گونه اضطرابها دقت بیشتر پزشکان خانواده و روانشناسان به یافتن این نشانه‌ها است البته نمی‌توان افزایش کلی سطح اضطراب و استرسها را در جامعه نادیده گرفت.
انتهای پیام/