محمد مهدی محمودی، طراح رصد خانه ملی ایران در گفتگو با
خبرنگار میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران، پیرامون بومی گرایی در معماری گفت: بومی گرایی احترام به بستر و احترام به انسان است، در معماری بوم گرا، نوع بستر، آب و هوا، خاک، پوشش گیاهی، شیب زمین در کنار نیازهای انسان مورد توجه است، انسان در این مقوله شامل مذهب، فرهنگ، سنت، سن و... می‌شود.
وی در ادامه افزود: روزی که انسان خشتی را پخت و به آجر تبدیل کرد، به نوعی تکنولوژی را در طراحی اقلیمی خود وارد کرد، زیرا از طرفی پختن خشت تکنولوژی جدیدی بود و از سوی دیگر خاک مورد استفاده از همان منطقه و بستر تهیه شده بود.
عضو هیات امنای انجمن مفاخر معماری ایران در مورد ارتباط معماری بوم گرا و معماری پایدار عنوان کرد: امروزه در همه جای دنیا بحث روی معماری بومی و بوم گرا است، آسایش بشر در کنار توجه به بستر و آلوده نکردن محیط زیست و اقلیم منجر به طراحی‌های پایدار می‌شود که در کنار رفع نیازهای زیست محیطی انسان امروز، محیط برای نسل‌های آینده کمترین آسیب را خواهد دید.
استادیار دانشکده معماری پردیس هنرهای زیبایی دانشگاه تهران در مورد تفاوت معماری سنتی و بوم گرا تصریح کرد: معماری سنتی با سنت، شیوه و روش زندگی گذشته ارتباط دارد، ولی معماری بومی با بستر طرح ارتباط دارد. معماری سنتی به هویت گذشته گرایش داشته در حالی‌که معماری بوم گرا می‌تواند در عین مدرن و امروزی بودن متعلق به محیط و بستر باشد.
وی اظهار داشت: معماری سنتی و بوم گرا دو مقوله‌ای هستند که می‌توانند هم راستا و یا متفاوت باشند، اما نکته‌ی اصلی در نحوه‌ی نگرش و دیدگاه‌های آنهاست، که در معماری سنتی، سنت، فرهنگ و گذشته نقش تعیین کننده دارد و در طراحی بوم گرا بستر و محیط به عنوان عناصر اصلی مورد توجه است. به عنوان نمونه برای طراحی بوم گرا، رصد خانه ملی ایران واقع در قله‌ی کرکس با توجه به ارتفاع زیاد، دارای اکسیژن کم این مکان و این مسئله در طراحی لحاظ گردیده است، در واقع طراحی این فضا با درنظر گرفتن اقلیم و بستر انجام گرفته است.
محمد مهدی محمودی، در پایان گفت: معماری بوم گرا و معماری پایدار باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد تا محیط زیست و زمین نسل آینده فدای آرامش انسان امروز نگردد.
انتهای پیام/