وی تصریح کرد: به طوركلی علف های هرز مزارع برنج را می توان از لحاظ ریخت شناسی به سه دسته تقسيم كرد، گروه اول باريک برگ ها كه مهم ترين آنها سوروف و بندواش است. گروه دوم پهن برگ ها كه مهم ترين آنها قاشق واش، تيركمان آبی و سِل واش است و گروه سوم جگن ها هستند كه اويارسلام و پيزرها در بين آنها از اهميت خاصی برخوردار مي باشند.
امینی گفت: در روش شيميايی، علفكش ها را در 7-5 روز بعد از نشاءكاری كه علف های هرز هنوز دو برگی نشده اند، می توان به كار برد.
دانشیار گروه اکوفیزیولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز گفت: وجین علف های هرز از مهم ترین روش های مبارزه مکانیکی به شمار می رود.
امینی ادامه داد: در وجين با دست كه قديمی ترين وعمومی ترين روش مبارزه با علف های هرز است، علف های هرز اعم از يک ساله وچند ساله، پهن برگ و باريک برگ كَنده شده و زيرگل ولای دفن مي شوند، بنابراین هيچگونه علف هرزی در مقابل اين روش مقاوم نيست و از نظر زيست محيطی و حفظ تعادل طبيعی هيچ گونه زيانی ندارد.
دانشیار گروه اکوفیزیولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز یادآور شد: عمليات و مراحل مختلف آماده کردن زمين اصلی برنج در صورتی که به موقع و به طور دقيق انجام شوند در کم کردن و يا از بين بردن علف های هرز تأثيری زيادی دارد.
وی افزود: علفکش ها یکی از اجزاء مهم مدیریت علف های هرز در مزارع برنج هستند، اما استفاده از این مواد شیمیایی می تواند با دیگر روش های زراعی از جمله تناوب، مدیریت آب و مدیریت کوددهی برای بالابردن قدرت رقابت محصول و کم کردن رشد علف های هرز همراه شود.