به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،دکتر محمد زارع نیستانک با بیان اینکه مکیدن
انگشت از دوران جنینی آغاز می‌شود، گفت: نوزاد پس از تولد هم این تجربه
لذت‌بخش و آرامش دهنده را تکرار می‌کند.
وی
یادآور شد: مکیدن در فرآیند تغذیه شیرخواران در یادگیری و شناخت وی از
محیط اطراف نقش دارد. شیرخوار برای بردن اشیا به طرف دهان خود از انگشتان
کمک می‌گیرد و در 3 ماهگی، کودک تمام انگشتان و دستان خود را کشف و با بردن
آن به طرف دهان، صدا تولید کرده و از آن لذت می‌برد.
زارع
نیستانک گفت: به تدریج مکیدن انگشت کمتر و اغلب تا دو سالگی قطع می‌شود
ولی به دلایل مختلف این عادت باقی می‌ماند و بعد از 4 سالگی می‌تواند
آسیب‌های زیادی برای کودک ایجاد کند.
این دکترای
روانشناسی کودک تصریح کرد: اگر این عادت به صورت افراطی در کودک ادامه
یابد، عوارض ماندگاری مانند اختلالات روانی، گفتاری و تغییرات دندان‌ها
ظاهر می‌شود. فاصله بین دندان‌های بالا و پایین زیاد می‌شود و زبان به جلو
می‌آید، تلفظ صداها مشکل و بلع تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
وی
با بیان اینکه از دیگر مشکلات مکیدن انگشت، آلودگی است که باعث عفونت
دهان، انگشت و عوارض پوستی می‌شود، گفت: هنگام مدرسه عوارض بیشتر است و
کودک از عملکرد خود خجالت می‌کشد، در برقراری ارتباط مشکل پیدا می‌کند و
گوشه‌نشین می‌شود.
زارع نیستانک با بیان اینکه در
درمان این مبحث همکاری روانپزشک، دندانپزشک، گفتاردرمانی و والدین موثر
است، خاطرنشان کرد: مکیدن انگشت یکی از راه‌هایی است که کودک در شرایط
اضطرار و مشکلات روحی خانوادگی برای رسیدن به آرامش برمی‌گزیند که باید
زمینه‌های خانوادگی بررسی شود.
زارع نیستانک در
پایان توصیه کرد: هرگز کودک خود را به خاطر انگشت مکیدن سرزنش نکنید، به او
تذکر ندهید و ایراد نگیرید. بلکه سعی کنید فشارهای روحی او برطرف شود.
/انتهای پیام