وی افزود: یکی از این روش ها تعيين بهره هوشی است که با انجام تست های هوشی استاندارد شده مشخص می شود.
این روانشناس عنوان کرد: اگر تست هاي هوشي استاندارد شده اي در دسترس باشد و كودك به كمك آن تست شود و بهره ي هوشي كمتر از 25 داشته باشد كانا محسوب مي شود ولي در مواردي كه آزمون ميزان شده در اختيار نداشته باشيم بهتر است از روش دوم که علائم و نشانه های ظاهری است، استفاده كنيم.
وی با اشاره به علائم و نشانه هاي ظاهري این بیماری افزود: آب دهان اين دسته از كودكان معمولاٌ جاري است، قيافه ي آنان فاقد علامت و نشانه هاي عاطفي و هيجاني گويا و معني داري مي باشد و فقط در برابر خوراكي ها اظهار شعف و شادي مي كنند.
سلیمانی ادامه داد: وجود اختلالات ظاهري در چهره (بزرگي يا كوتاهي پيشاني، عدم تقارن در چهره، كوچكي جمجمه)، اختلال در ايستادن و عدم توانايي در راه رفتن كامل، عدم كنترل شانه و نشيمن گاه از دیگر اختلالات رفتاری در این افراد است.
وی افزود:گاهي اختلالاتي در سيستم عصبي نیز مشاهده مي شود كه در اين موارد امكان فلج شدن نيمي از بدن وجود دارد و يا حملات صرعي را به دنبال خواهد داشت.
وی بیان کرد: این افراد در برابر بيماري هاي عفوني حساس هستند و در گذشته كه بهداشت و درمان امروزي وجود نداشت خيلي زود تلف مي شدند.
سلیمانی گفت: این افراد تكلم را به خوبي ياد نمي گيرند، قادر به برقراري ارتباط اجتماعي مناسبي با اطرافيان نيستند، از لحاظ ادراك در حد پاييني باقي مي مانند، حكم و قضاوت در اين قبيل افراد خيلي سطحي و ابتدايي است، دقت و تمركز حواس از خود نشان نمي دهند، حافظه آنها فعاليتي ندارد و يا بسيار ضعيف است.
این روانشناس گروه کودکان کانا را به دو گروه فرعی تقسیم کرد و افزود: گروه اول كودكاني هستند كه هوش و فعاليت ذهني چنداني ندارند و حتي انگيزه ي صيانت ذات نيز در آنها ديده نمي شود و از اين لحاظ مي توان زندگي آنها را به نوعي به زندگي گياهي نزديك دانست، فقط گاه گاه فريادهايي از آنها شنيده مي شود. در سال هاي اول زندگي مرگ و مير ميان اين قبيل كودكان نسبتاً زياد است.
سلیمانی، دسته دوم را آنهايي دانست كه هوش و فعاليت ذهني بيشتري دارند و بیان کرد: این گروه فعالترند، مي توانند راه بروند، خودشان غذا بخورند و عبارتهاي كوتاه و ساده را بگويند و مي توانند نام خود را فرا گيرند.
وی اعلام کرد: از لحاظ تعليم و تربيت بايد گفت كه هيچ نوع تربيت و آموزش در مورد هر دو گروه كانا مؤثر نيست و معمولاً تا آخر عمر بايد در آسايشگاه هاي مخصوص به سر برند.
سلیمانی گفت: با توجه به اينكه قوانين اخلاقي مورد توجه اين قبيل از كودكان نمي باشد، لذا زندگي آنها در جامعه معمولي ممكن نيست.
وی در پایان گفت: سن اين كودكان هر چه باشد از لحاظ فعاليت ذهني در حد كودکان سه ساله باقي مي مانند.
انتهای پیام/ز