به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران سمنان؛ یکی از دغدغه‌ها و مشکل‌های اساسی که از گذشته تا به امروز دامن گیر انسان و گستره‌ی بالاتر طبقات اجتماعی بوده و حتی یک ملت را درگیر می‌کند، پیشگیری و تشخیص و درمان بیماری‌ها است.
هر قوم و ملیتی براساس شرایط اقلیمی، فرهنگی، مذهبی و نحوه‌ی دسترسی به منابع دارویی، پاسخ‌ها و راه حل‌هایی برای این معضل داشتند، یکی از کاربردی‌ترین و قدیمی‌ترین این روش‌ها، استفاده از طب سنتی و گیاهان دارویی است.
طب سنتی یکی از شاخه‌های طب مکمل و بر مبنای مشاهدات بالینی و تحقیقات حکما و اطبای قدیم است که در آن از منابع طبیعی، از جمله گیاهان و حشرات برای درمان بیماری‌ها بهره می‌بردند.
طب سنتی اگرچه پسوند سنتی دارد ولی درمانی کاملا مدرن است و سابقه طولانی به همراه 18 هزارکتاب در این زمینه، این نوع از طبابت را در جایگاه جدی درمان قرار می‌دهد.
رمضان علی حیدریان یکی از پژوهشگران طب سنتی در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار باشگاه خبرنگاران سمنان؛ درباره‌ی این شاخه پزشکی درمانی گفت: طب سنتی دانشی است که بوسیله آن می‌توان به ترکیبات مختلف تن آدمی دست یافت و هدف آن حفظ تندرستی در موقع سلامت و بدست آوردن سلامتی در هنگام بیماری است.
وی در خصوص این شاخه‌ی طب درمانی گفت: طب سنتی برای تمام عوامل محیطی مانند خوردن، آشامیدن، وضعیت آب وهوا، تحرکات بدن، عادات غذایی و رفتاری برنامه و چارچوب خاصی دارد.
حیدریان در خصوص شاخه‌های طب سنتی گفت: طب سنتی در مرحله‌ی درمان، معالجه‌های مختلفی دارد مانند حجامت، فسق خون، زالو درمانی، زنبور درمانی، بادکش، ماساژ و حمام درمانی، روغن مالی و استفاده از داروهای گیاهی که باید براساس قوانین و چارچوب خاص تجویز شوند.
پژوهشگر طب سنتی در ادامه افزود: رویکرد طب سنتی رابطه‌ی بین تندرستی و بیماری است و پژوهش درباره عناصر اربعه طبیعت، مزاج ها، خلط‌ها، اندام‌های ساده و مرکب، روح و روان انسان‌ها و همچنین قوای طبیعی و نفسانی انسان و در مجموع واکنش‌های انسان در برابر طبیعت را شامل می‌شود.
رمضان علی حیدریان درباره اصول طب سنتی اظهار داشت: طب سنتی از چهار نوع خلط صفرای، دموی، سودایی و بلغمی تشکیل و همچنین طبیعت و جهان هستی نیز از چهار نوع عنصر آب، خاک، آتش و هوا تشکیل شده است و طب سنتی بواسطه ارتباط این عناصر با خلط آدمی راهکار‌های سلامت را جستجو می‌کند.
حیدریان در رابطه با تقابل و تفاوت‌های این دو طب گفت: علم جدید پزشکی و طب سنتی از هم جدا نیستند و در واقع مکمل یکدیگر هستند و طب سنتی از طریق شناخت اخلاط و طب مدرن با رویکرد شناخت اعضا و جوارح انسان برنامه‌ای خاص را مدون می‌کنند و سلامت جامعه را تضمین می‌کند.
بی‌شک طب سنتی و علم مدرن در جامعه پزشکی یک هدف را دنبال می‌کنند و آن هم پیشگیری، درمان و همچنین سلامتی تمام اقشار جامعه است ولی هر کدام ترفندها و روش‌های جداگانه‌ای را اختیار کردند.
در مهر ماه سال 1386 طب سنتی در کشورمان صاحب دانشکده و مرکز علمی رسمی شد و در طی این سال ها 16 دانشگاه در کشور، طب سنتی را به دانشجویان آموزش می‌دهند.
اما با وجود اینکه دیگر کمتر کسی به موثر بودن طب سنتی در درمان وکنترل بیماری‌ها تردید دارد و روند آموزش این نوع از درمان نیز با تاسیس دانشگاه‌های طب سنتی سمت وسوی قانونی و درمانی به خود گرفته، هنوز عرصه طب سنتی حامل خطر‌هایی است و البته مجرای گشوده‌ای برای سود جویان که پژوهشگر طب سنتی در این باره بیان داشت: متأسفانه استان سمنان، به دلیل عدم وجود پزشک طب سنتی و خدمات علمی مناسب، همچنین فروشگاه‌های داروهای گیاهی و عطاری‌ها که اغلب بدون داشتن مجوز رسمی اقدام به تشخیص وتجویز دارو می کنند، در خطری بزرگ برای مردمی است که از طب سنتی استقبال می‌کنند و از وجهه‌ی درمانی آن استفاده می‌کنند.
طب سنتی در محاصره‌ی تجویزهای غیر قانونی است و البته دخالت در درمان توسط دو گروه از افراد غیر پزشک و خود پزشکان صورت می‌گیرد.