در این پژوهش استفاده از این ترکیب و تأثیر آن بر مشخصات مکانیکی و فیزیکی آسفالت بررسی و درصد بهینه‌ی آن گزارش شده است.
استفاده از روش‌های مختلف در جهت بهبود خواص و عملکرد آسفالت، همواره از دغدغه‌های مهندسان راه بوده است. به کارگیری نانومواد و الیاف راه حل جدیدی است که در سال‌های اخیر تحقیقات گسترده‌ای را به خود اختصاص داده است. در این پژوهش اثر حضور همزمان نانوذرات رس و الیاف پلی پروپیلن بر مشخصات فنی لایهٔ توپکای روسازی آسفالتی (لایه آسفالتی در تماس با چرخ‌های ناوگان عبوری) مورد بررسی قرار گرفته است.
نتایج این طرح می‌تواند در راستای افزایش عمر مفید آسفالت و مقاومت آن در برابر خرابی‌ها به کار رفته و نهایتاً هزینه‌های ناشی از تعمیر و نگهداری را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
وجود نانوذرات رس سبب پر شدن فضای بین دانه‌های درشت قیر شده و در نتیجه افزایش ثبات و قابلیت فشرده‌سازی و تحمل بار آسفالت را در پی دارد. از طرفی با وجود الیاف پلی پروپیلن نیز دوام آسفالت افزایش می‌یابد. با این حال افزایش بیش از اندازهٔ این مواد موجب کاهش شدید روانی آسفالت خواهد داشت. لذا برای جلوگیری از این امر باید از ترکیب درصدی بهینه استفاده نمود که این محققان موفق به دستیابی به این ترکیب شده‌اند.
انتهای پیام/