همه دوست دارند بدانند فرزان عاشورزاده از کجا شروع کرده و چه راهی را پشت سر گذاشته با این سن و سال جای پای بزرگان ورزش ایران گذاشته است؟
تکواندو را از شش سالگی در باشگاه شهید ساعدی شهرستان سلمانشهر عباس‌آباد زیر نظر استاد مهرداد ساعدی آغاز کردم و اولین مدالی که کسب کردم، مدال طلای رقابت‌های قهرمانی کشور در سال 87 در اصفهان بود. این قهرمانی باعث شد با نگاه متفاوت تکواندو را دنبال کنم و در واقع جدی‌تر از قبل تمرین کنم. چند سالی در لیگ‌های پایه نونهالان و نوجوانان فعالیت داشتم و سال 2013 به عضویت تیم نوجوانان اعزامی به رقابت‌های قهرمانی آسیا درآمدم، اما متاسفانه در آن مسابقات باختم و نتوانستم مدالی کسب کنم. بعد از آن به لیگ برتر بزرگسالان راه پیدا کردم و با توجه به کارنامه خوبی که در لیگ همراه با پاس قوامین داشتم توانستم جواز حضور در رقابت‌های انتخابی تیم ملی را به دست بیاورم. در انتخابی تیم ملی هم به عنوان دو نفر برتر وزن دوم در اردوهای تیم ملی دعوت شدم و بعد از آن هم که در رقابت‌های قهرمانی آسیا در ازبکستان قهرمان شدم، تا امروز فیکس تیم ملی در این وزن هستم.
چه انگیزه‌ای فرزان عاشورزاده را به سمت تکواندو هل داد، آن هم در استانی مثل مازندران که همه به نوعی دوست دارند کشتی گیر شوند؟
بله اتفاقا این سوالی است که همه از من می‌پرسند. من در شهری تکواندوکار شدم که باشگاه‌های کشتی هم فعالیت داشتند. یک روز به طور کاملا اتفاقی مادرم در راه بازگشت از مرکز، خرید تابلوی باشگاه تکواندو را دید و به من گفت: اگه دوست داری در باشگاه تکواندو ثبت نامت کنم. من هم رفتم و خوشبختانه استاد بسیار خوبی داشت و بخوبی راهنمایی‌ام کرد و کمکم کرد و تکواندو را ادامه دادم.
اینکه می‌گویی در شش سالگی با تشویق خانواده‌ات تکواندو را شروع کردی، در نوع خود جالب است، چرا که معمولا خانواده‌ها روی درس خواندن فرزندان خود خیلی حساس هستند.
همان طور که گفتم اول اتفاقی و برای تفریح سمت ورزش رفتم، اما بتدریج عاشق تکواندو شدم و البته همزمان درسم را ادامه دادم و حمایت خانواده‌ام را به هر دو موضوع درک می‌کردم.
هنوزهم دوست داری ادامه تحصیل دهی؟
بله، چرا که نه. البته الان که دانش‌آموز هستم و بابت حضور در اردوهای تیم ملی چند ترمی عقب افتادم، امیدوارم سر فرصت مرخصی بگیرم و در امتحانات شرکت کنم تا از درسم عقب نیفتم.
فکرش را می‌کردی به این سرعت پله‌های ترقی را طی کنی و در هجده سالگی عضو فیکس تیم ملی شده و چند مدال طلای ارزشمند کسب کنی؟
به هر حال خانواده‌ام فوق‌العاده حمایتم کردم، استادساعدی خیلی برایم زحمت کشید و خودم پشتکار داشتم به اینجا برسم، به نظر خودم هنوز در ابتدای راه هستم و به جایی نرسیدم.
گفتی در رده سنی نوجوانان نتوانستی مدال کسب کنی و عملا از آن دسته ورزشکاران هستی که به یکباره در رده سنی بزرگسالان درخشیده‌ای. این تصور ایجاد شده بود طلایی که در رقابت‌های قهرمانی آسیا کسب کردی یک جرقه بود.
من دو بار در رده سنی نوجوانان فرصت داشتم، اولی مسابقات جهانی نوجوانان در سال 2012 بود که به دلیل آسیب‌دیدگی نتوانستم در انتخابی آخر شرکت کنم و به طور کل این مسابقات را از دست دادم، اما در مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2013 در مبارزه دوم به ویتنام باختم. کلا افسوس زمانی که در رده نوجوانان مبارزه می‌کردم را زیاد می‌خورم، اما می‌گویم تلنگر خوبی برایم بود. انگیزه‌ام بعد از آن اتفاق بیشتر شد. خیلی‌ها بودند که در نوجوانان مدال‌های زیادی را به دست آوردند، اما در بزرگسالان نتوانستند نتایجشان را تکرار کنند. فکر می‌کنم بهترین اتفاق برای من همین بود، چرا که باعث شد انگیزه و تلاشم بیشتر شود. به هر حال در اوایل ملی‌پوش شدنم با توجه به اینکه سابقه کسب مدال نداشتم شرایط خیلی برایم سخت بود، اما به هر حال با تمرکز روی تمرینات به شرایط خیلی خوبی رسیدم و توانستم در مسابقات قهرمانی آسیا طلا بگیرم.
بعد از بازی‌های المپیک لندن شرایطی بر تکواندو حکمفرما شد که حتی تا سال گذشته اگر کسی می‌گفت تکواندوی ایران بزودی دوباره اوج خواهد گرفت، و حتی گفته می‌شد کادرفنی تیم ملی ریسک کرده، هدایت این تیم را عهده دار شده است، فکر می‌کنی چه اتفاقی افتاد؟
یکی از دلایل موفقیت تیم‌های ملی همین رقابت‌های لیگ بوده است و باعث شد چهره‌هایی مثل خدابخشی و دیگر بچه‌های کنونی تیم ملی ظهور کنند، اگر ما ما توانستیم توانایی خود را نشان بدهیم، یکی از دلایل و زمینه‌های آن همین لیگ تکواندوست و اصولا یکی از ریشه‌های موفقیت سال‌های اخیر تکواندو را باید در همین لیگ‌ها جست.
این روزها شاهد آغاز فصل جدید لیگ برتر تکواندو هستیم و خود تو هم اشاره کردی به اینکه فصل گذشته برای اولین بار در رده سنی بزرگسالان عضو تیم پاس قوامین بودی، حضور در رقابت‌های لیگ برتر تاثیری در روند پیشرفت تو داشت؟
سال گذشته در ده مسابقه‌ای که برای پاس قوامین شرکت کردم در 9 مسابقه پیروز شدم و به عنوان بهترین تکواندوکار وزن دوم انتخاب شدم. همین رقابت‌های لیگ سکوی پرتاب من شد زیرا توانستم از حریفانم شناخت خوبی پیدا کنم و در نتیجه در انتخابی تیم ملی این تجربه به کمکم آمد و توانستم در این انتخابی هم موفق ظاهر شوم.
این شرایط می‌تواند برای دیگر تکواندوکاران نیز صدق کند، به عبارت ساده‌تر به عنوان کسی که از دل رقابت‌های لیگ به انتخابی تیم ملی راه پیدا کردی و سابقه حضور در لیگ‌های رده سنی پایه را هم داری چه نظری پیرامون لیگ‌های تکواندو داری؟
سال گذشته لیگ بسیار خوب و پویایی داشتیم. امسال هم لیگ خردسالان آغاز شده و لیگ‌های نوجوانان، امیدها و بزرگسالان هم برگزار می‌شود. همان‌طور که گفتم همین لیگ‌ها عامل اصلی پویایی تکواندوی ایران است، اما متاسفانه امسال شرایط طوری شد که ما قید حضور در لیگ را زدیم و در واقع به دلیل حضور کم و ضعیف اسپانسرها در لیگ برتر بچه‌های ملی‌پوش بی تیم ماندند زیرا مبلغ‌های پیشنهادی خیلی کم بود، نظر شخصی من این بود که در لیگ نباشم. در مجموع سطح کیفی و کمی لیگ به دلیل همین کمبود اسپانسر پایین آمده است و امیدوارم در آینده اسپانسرها بیایند. چون تکواندوی ایران در جهان حرف اول را می‌زند و در کنار کشتی و وزنه‌برداری گل سرسبد ورزش ایران است و حیف است اسپانسرهای قدرتمند در لیگ آن حضور نداشته باشند. تکواندو مثل برخی ورزش‌ها خیلی هزینه‌بردار برای اسپانسرها نیست و شاید بشود با مبلغی در حدود 500 میلیون تومان یک تیم خوب را ساخته و پرداخته و آماده حضور در لیگ برتر تکواندو کرد.
مبلغ پیشنهادی به بازیکنان ملی‌پوش چقدر بود که همه ملی‌پوشان از جمله خود تو قید حضور در این لیگ را زدید؟
در شرایطی که سال گذشته رقم قرارداد ملی‌پوشان تکواندو به نسبت خوب بود، امسال خیلی رقم‌های پیشنهادی پایین آمده است. اینکه می‌گویم خوب بود، نه مثل ورزش‌هایی مثل فوتبال، والیبال و بسکتبال، اما به هرترتیب نسبت به امسال که حدود 30 میلیون تومان پیشنهاد می‌شد، بهتر بود. این مبلغ‌هاشان و شخصیت ملی‌پوشان را پایین آورد در نتیجه تصمیم گرفتیم جایی فعالیت نکنیم تا اسپانسر خوبی وارد شود.
موضع فدراسیون در این رابطه چیست، یک موقع تصور نشود چون یک مدال گرفتند برای لیگ تکواندو ناز می‌کنند؟
با توجه به شرایطی که پیش آمد نظرمان این بود که با توجه به فشردگی مسابقات مختلف و همچنین صحبت‌هایی که با کادر فنی تیم ملی و همچنین فدراسیون داشتیم این تصمیم را گرفتیم و این‌طور نخواهد شد که با فدراسیون به مشکل بخوریم. باید به ما حق بدهند، همه دلخوشی ما این است روزی ملی‌پوش شویم و یک قرارداد خوب در لیگ ببندیم که متاسفانه امسال به همین دلخوشی هم نرسیدیم.
برگردیم به مسائل فنی، شیوه مبارزه کردن تو توام با آرامش است؛ این آرامش حتی زمانی که دو، سه امتیاز عقب می‌افتی همچنان ادامه دارد و بی‌گدار برای جبران امتیازات به آب و آتش نمی‌زنی. به نظر می‌رسد دراین‌باره الگوی خاصی داشته باشی، همین‌طور است؟
سالیان قبل از شیوه مبارزه مهدی بی‌باک خیلی خوشم می‌آمد و سعی می‌کردم از نوع مبارزه کردن او الگوبرداری کنم، شیوه‌ای که در آن استفاده از تکنیک‌های بالا و آرامش در حین مسابقه در آن خیلی ملموس است.
و امروز الگویت یعنی مهدی بی‌باک، یکی از مربیان تیم ملی است؛ طبیعتا این موضوع می‌تواند بیشتر آموزنده باشد.
بله واقعا از این موضوع خوشحالم و با توجه به رابطه صمیمانه‌ای که تمامی اعضای کادر فنی تیم ملی با ما دارند با انگیزه و روحیه‌ای بالا تمرینات خود را برای کسب بهترین نتایج دنبال می‌کنیم.
در وزن دوم غیر از بهزاد خداداد که چند سالی عضو فیکس تیم ملی بود، به آن صورت چهره‌ای نداشتیم که چند سالی در این وزن حضوری ثابت توام با افتخارآفرینی داشته باشد، تو چطور؛ با توجه به سن و سالی که داری و احتمال بالا رفتن وزن، تا چه زمانی در این وزن باقی خواهی ماند؟
تا المپیک 2016 در این وزن فعالیت می‌کنم و تا قهرمانی جهان سال آینده و المپیک برزیل وزنم را تغییر نمی‌دهم و امیدوارم بتوانم به هدف اصلی‌ام در این وزن یعنی قهرمانی جهان و المپیک دست یابم. اکنون شرایط وزنی خوبی دارم و کیلوهای زیادی را برای سر وزن رسیدن کم نمی‌کنم، بنابراین می‌توانم در وزن دوم باقی بمانم. به عبارتی وزن کم می‌کنم، ولی نه به آن حدی که باعث تحلیل رفتن توانم شود. هر چند تکواندو در همه وزن‌ها سنگین است، اما به هر حال در سبک وزن نفرات زیادی در سطح دنیا مدعی هستند و من باید با هوشیاری کامل تا سال 2016 کار خودم را دنبال کنم.
اشاره کردی به اینکه لیگ عامل پویایی تکواندوست، اما باید پذیرفت یکی از عوامل ظهور و قدرت‌نمایی نسل جدید تکواندوی ایران رقابت‌های انتخابی تیم ملی بود، رقابت‌هایی که هیچ‌گاه در تکواندو اینچنین شفاف برگزار نشده بود و اصولا در کمتر رشته انفرادی ورزش ایران به این سبک و سیاق برگزار می‌شود و همواره انتصاب در ارنج تیم‌های ملی حرف اول را زده است، خود تو انتخابی تیم ملی را چطور دیدی؟
رقابت‌های واقعی انتخابی تیم ملی انگیزه ورزشکار را دو چندان می‌کند و ورزشکاران سراسر کشور بویژه در شهرستان‌ها به این اطمینان خاطر می‌رسند که در صورت تلاش و زحمت بیشتر و برتری در رقابت‌های انتخابی می‌توانند به پیراهن تیم ملی برسند. کسانی می‌توانند در رقابت‌های انتخابی تیم ملی شرکت کنند که از دل لیگ، رقابت‌های آزاد کشوری یا رقابت‌های قهرمانی کشور مجوز گرفته بودند، من هم از لیگ گرفتم. به هر حال انتخابی انگیزه‌ها را در تکواندوکاران بسیار افزایش می‌دهد و هر کس که توانایی لازم را در خود می‌بیند می‌تواندسالی یک بار یا دو بار در انتخابی تیم ملی شرکت کند، چون شانس دست یافتن به پیراهن تیم ملی برای همه وجود دارد، خود این موضوع بزرگ‌ترین انگیزه است.
جالب اینکه هم برای رقابت‌های قهرمانی آسیا ازبکستان(خردادماه) و هم برای بازی‌های آسیایی اینچئون(مهرماه) انتخابی تیم ملی تکواندو برگزار شد، در صحبتی که با بیژن مقانلو سرمربی تیم ملی داشتیم او تاکید کرد ما ؛ صداقت اعلام کردیم که راه ورود به تیم ملی از انتخابی می‌گذرد و به همین دلیل همه پذیرفتند در انتخابی شرکت کنند، شما چه فکر می‌کنید؟
بله استاد مقانلو درست گفته‌اند، سیاست او انگیزه ما را دو برابر کرد. شاید همان‌طور که برخی تصور می‌کردند در ابتدا باورکردنش برای بازیکنان جوان سخت بود، اما همان‌طور که استاد گفتند با صداقت تمام روی حرف خود ماندند و حق را به حقدار دادند و هر کس اول شد صاحب پیراهن تیم ملی شد و خود من هم در هر دو مسابقه اول شدم.
در قهرمانی آسیا در ازبکستان و بازی‌های آسیایی اینچئون طلا گرفتی، در رقابت‌های تونس و کره‌جنوبی نیز همین‌طور و اخیرا در جایزه بزرگ منچستر اول شدی و فقط در رقابت‌های بین‌المللی قزاقستان نقره گرفتی، دلیل آن باخت چه بود؟
به هر حال همه نتایج یک نوع تجربه‌اندوزی است و شکست قزاقستان، شوک خوبی برایم بود و خدا دوستم داشت که در فینال با حریف چین تایپه‌ای مبارزه کردم زیرا او مهم‌ترین حریف من درآسیاست و آن شکست باعث شد شناخت خوبی از او به دست آورم و در نهایت به دلیل همین شناخت در اینچئون توانستم او را شکست دهم.
این همه مدال در نوع خود جالب توجه است که در یک برهه زمانی چندماهه در اوج هستی، چرا که به هر ترتیب ورزشکاران حرفه‌ای معتقدند نمی‌توان بدن را در تمام طول سال در اوج نگه داشت، شما چطور این کار را کردی؟
از روزی که اردوهای تیم ملی حاضر شدم تا رقابت‌های ازبکستان به اوج رسیدم و در چند رقابت با آمادگی 70 درصدی حاضر شدیم، اما به هر حال با توجه به اینکه کادرفنی به صورت علمی تمرینات ما را زیر نظر دارد بموقع ریکاوری می‌کنیم و بموقع به اوج می‌رسیم و از این نظر مشکلی نداریم.
یکی از تغییرات ملموسی که تکواندو نسبت به دهه گذشته داشته است در بحث الکترونیکی شدن قضاوت‌هاست؛ امری که تکواندوکاران قبلی تیم ملی معتقدند با توجه به این موضوع تکواندوی امروز به مراتب راحت تر از گذشته شده است، تو در این باره چه فکر می‌کنی؟
من می‌گویم هم راحت شده است هم سخت.از یک جهت راحت شده است که با توجه به الکترونیکی شدن قضاوت‌ها، دیگر خود تکواندوکار می‌تواند حقش را بگیرد و بحث دخالت و اشتباهات داوری به حداقل کاهش یافته است. در همین بازی‌های آسیایی دیدیم واقعا در وزن هشتم حق تیم ما را خوردند، اما در مجموع حرف و حدیث‌ها کاهش یافته است و تکواندوکار بر عکس گذشته می‌تواند خود حقش را بگیرد. از یک جهت نیز کار سخت شده است چرا که در گذشته تکواندو بیشتر در کره جنوبی و ایران خلاصه می‌شد. از طرف دیگر امروز کشورهای زیادی از جمله ازبکستان، قزاقستان و برخی کشورهای اروپایی سرمایه‌گذاری خوبی در این ورزش کرده‌اند در حالی که در گذشته رقابت با یک تکواندوکار اروپایی برای ملی‌پوشان ما خیلی راحت بود امروز ما هیچ حریف آسانی نداریم.
طی روزهای دوازدهم و سیزدهم آذر باید در رقابت‌های جایزه بزرگ مکزیک که گزینشی المپیک است شرکت کنی، در این رقابت‌ها به دنبال چه هستی؟
امیدوارم شرایط آمادگی‌ام را تا رقابت‌های جایزه بزرگ مکزیک حفظ کنم و با تمرکز کامل بتوانم در این رقابت‌ها بهترین نتیجه را بگیرم. با توجه به اینکه این رقابت‌ها با حضور هشت تکواندوکار برتر رده‌بندی جهانی برگزار می‌شود مطمئنا فوق‌العاده سنگین خواهد بود و چون آخرین رقابت‌های سال 2014 در بحث رده‌بندی جهانی برای کسب سهمیه المپیک محسوب می‌شود، دوست دارم نتیجه خوبی کسب کنم.
با توجه به اینکه در حال حاضر در رده ششم رده‌بندی المپیک قرار داری در صورت حفظ این روند می‌توانی در نهایت جواز حضور مستقیم در المپیک را به دست بیاوری، فکر کنی این کار شدنی است؟
بله، چون شش نفر برتر رده‌بندی مستقیما المپیکی می‌شوند، می‌شود سهمیه مستقیم گرفت. سال آینده سه رقابت جایزه بزرگ و رقابت‌های جهانی حرف اول را برای ارتقاء رده بندی می‌زنند از طرفی با توجه به اینکه در رده‌بندی جدید هنوز امتیاز بازی‌های آسیایی لحاظ نشده و رقابت‌های مکزیک را هم در پیش داریم، می‌توانم این رتبه‌ام را ارتقا بدهم.
اینکه از این دوره سهمیه المپیک به نام خود تکواندوکار صادر می‌شود و همچون دوره‌های سابق به وزن تعلق نمی‌گیرد، باعث ایجاد انگیزه بیشتر برای تو شده است؟
دقیقا همین‌طور است و انگیزه زیادی ایجاد کرده و هر کس شایستگی داشته باشد می‌تواند به این مهم برسد.
با توجه به شرایط سنی می‌توانی در چهارالمپیک حضور داشته باشی و به هر ترتیب رکورد پرافتخارترین ورزشکار المپیک ایران را بشکنی، هیچ وقت به این موضوع فکر کرده‌ای؟
طبیعتا هیچ ورزشکاری از رکوردشکنی بدش نمی‌آید اما من اکنون به رقابت‌های جهانی سال آینده کسب سهمیه المپیک و در نهایت کسب مدال در خود المپیک برزیل فکر می‌کنم تا ببینم بعد چه پیش می‌آید.
در ورزش ما بوده‌اند ورزشکارانی که پس از کسب یکی دو مدال محو شده‌اند، با توجه به اینکه در ابتدای راه قهرمانی هستی، چه برنامه‌ای برای حفظ روند موفق کنونی خود‌داری که هم در حوزه قهرمانی استمرار داشته و هم در اخلاق سرآمد باشی؟
در وهله اول از خدا می‌خواهم کمکم کند همچنان در اوج قهرمانی باشم و از نظر اخلاقی نیز هیچ وقت دچار مسائل حاشیه‌ای نشوم. به واقع هدفم این است که همواره دور از حاشیه باشم و با تمرکز بر تمرینات برای موفقیت در دنیای قهرمانی تلاش کنم و همزمان ادامه تحصیل داده و در زمینه تحصیل هم موفق باشم و اخلاق نیز همواره سرلوحه کارم خواهد بود.
حرف آخر؟
دوست دارم در آخر این مصاحبه هم تشکری صمیمانه از خانواده‌ام داشته باشم و به همه مربیانی که برایم زحمت کشیده‌اند خسته نباشید بگویم و بار دیگر یادآور شوم موفقیت‌های اخیر تکواندو حاصل همدلی و صداقت بین همه اعضای تیم و کادرفنی موفق و زحمتکش‌مان یعنی استاد مقانلو، استاد بی‌باک و استادیوسفی بوده است.