به گزارش
خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، مسئولان ورزشی کشورمان از دیرباز تاکنون همیشه در تمام سطوح خود سعی کرده‌اند با جذب استعدادهای ناب در جهت ارتقا سطح کمی و کیفی جوانان ایرانی برآیند و با حضور در میادین مختلف ورزشی جهان برای میهن اسلامی افتخار آفرینی کنند، اما همیشه ورزش هم مانند هر حوزه‌ای دیگر با کم و کاستی‌های مواجه بوده که نمی‌تواند گاهی اوقات توقع برخی از افراد را مرتفع کند و برخی از آن‌ها هم در این میان با با تبلیغات و بزرگ‌نمایی‌های بیگانگان و زرق و برق‌های پوچ و توخالی برخی از کشورها دچار وهم و خیال می‌شوند و با تقاضای پناهندگی در کمپ آوارگان، آینده و خیال خام و خوشی را برای خود در سایه پرچم‌های کشورهای بیگانه متصور می‌شوند، غافل از آنکه همه وعده‌ها پوچ و توخالی است و ورزشکاران باید از جان مایه بگذارند تا بتواند در سایه کسب مدال در سخت‌ترین عرصه‌های بین‌المللی اجازه شهروندی درجه 2یا 3 این کشور را کسب کنند. ورزشکارانی که اغلب آن‌ها پس از مواجه شدن با واقعیت تاریک و دردناک، خود را مانند بردگانی می‌دانند که اسیر یک امپریالیسم شده‌اند و حسرت جایگاه خود را در میهن اسلامی می‌خورند و نادم و پشیمان با صعه صدر مسئولان به کشور باز می‌گردند.
در این میان ورشکاران رشته هایی از جمله جودو، شمشیربازی، تکواندو و کاراته، به کشورهایی مانند آلمان، انگلیس، آمریکا، فرانسه، بلژیک و حتی لبنان نیز پناهنده شده‌اند که بسیاری از آن‌ها پس از آگاهی از واقعیت ماجرا، فرار را بر قرار ترجیح داده‌اند و بهتر از میهن خود جایی را پیشرفت ورزشی متصور نشده‌اند و بازگشتند.
ما هم امیدواریم با الگو قرار دادن سرنوشت چنین افرادی دیگر شاهد فریب برخی از ورزشکاران به این چنینی نباشیم.
انتهای پیام/