به گزارش
خبرنگار دفاعی- امنیتی باشگاه خبرنگاران، در هر کشوری شناخت اسطورههای مقاومت برای نسلهای آینده یک ضرورت است.
آشنایی
با اسطورههای شهادت و مقاومت ایران اسلامی که ویژگی منحصر به فرد ایمان و
معنویت را با آمادگی رزمی و دفاعی خود تلفیق کردند برای نوجوانان و جوانان
کشورمان، جذاب و مفید است.
به همین منظور
باشگاه خبرنگاران در نظر دارد تا به معرفی مفید و مختصر شهدای شاخص با عنوان "
ستارگان آسمان ایران اسلامی" به ترتیب حروف الفبا بپردازد.
اگرچه
همه شهدا و جانبازان و آزادگان و ایثارگران مقاوم و سربلند و عزیز،
ستارگان آسمان ایران اسلامی هستند و هرکس در هر شغل و مسئولیتی که قرار
دارد و نفس میکشد، مدیون این فداکاریها و از جان گذشتگیها است.
سردار شهید شاهرخ ضرغام شاهرخ ضرغام در سال 1328 در تهران متولد شد. در جوانی، به سراغ ورزش کشتی رفت و به اردوی تیم ملی کشتی فرنگی دعوت شد. اما زندگی او به خاطر همنشینی با دوستان نااهل، در غفلت و گمراهی ادامه داشت.
وی پیش از انقلاب اسلامی به جاهلی و لاتگری معروف بود. وی از کودکی از جثهای قوی برخوردار بود اما زورگو نبود. یک بار آموزگارش به ناحق توی گوشش زد و او هم او را کتک زد و اخراج شد.
کشتیگیر قدری بود. هیکل داشت. در نخستین حضور در مسابقات کشتی فرنگی، قهرمان جوانان تهران در دسته صد کیلو شد و سال 1350 در دسته فوق سنگین جوانان کشور قهرمان شد.
در مسابقات کشتی آزاد تهران نیز نایب قهرمان شد. بعد نیز در سالهای بعد نایب قهرمان کشتی فرنگی بالای صد کیلوی کشور شد. در مسابقات کشتی سامبو، قهرمان جوانان تهران در دسته سنگین وزن شد.
سخنان امام خمینی(ره) برایش فصل الخطاب بود و روی سینهاش "فدایت شوم خمینی" خالکوبی کرده بود. نزدیک انقلاب متحول شده و به انقلاب پیوست...
از او به عنوان حر انقلاب نام برده میشود. پس از انقلاب اسلامی نیز کمک شایانی به انقلاب کرد.
در درگیریهای کردستان، لاهیجان، خوزستان با گروه خلق عرب و قصر شیرین، فرماندهی دسته (ارتش) و گروهانهای داوطلب مردمی را بر دوش داشت.
در همان روزهای اول جنگ تحمیلی به جبهه رفت و همگام با سردار شهید "سید مجتبی هاشمی" که فرمانده گروه چریکی فداییان اسلام بود به مبارزه علیه تجاوزگران بعثی پرداخت و در کوتاه مدتی آن قدر دلاورانه جنگید که دشمن برای سرش جایزه تعیین کرده بود. وی از خدا میخواست که تمام گذشتهاش را پاک کند و هیچ چیز از او باقی نماند؛ نه اسم. نه شهرت، نه مزار و سرانجام در تاریخ 17 آذر سال 1359 در دشتهای شمالی آبادان به آرزوی دیرین خود یعنی شهادت رسید.روحش شاد و یادش گرامی بادانتهای پیام/