به گزارش
خبرنگار خیمه گاه باشگاه خبرنگاران؛ بنى جابر، تيره اى از همدانيان تشكيل مى دادند. سيف و مالك جابرى پسر عمو و برادران مادرى يكديگر بوده اند. اين دو بزرگوار به اتفاق شبيب غلامشان خدمت امام حسين (عليه السلام) رسيده به سپاه حضرت وارد و به او پيوستند.
گفته اند: اين دو در روز دهم محرم زمانى كه بى كسى و تنهايى امام حسين (عليه السلام) را ديدند، گريه كنان حضور وى رسيدند. امام (عليه السلام) به آن ها فرمود: اءى ابنى اءخوىّ ما يبكيكما؟ فو الله انى لاءرجو إن تكونا بعد ساعة قريرى العين.
((اى پسران برادرم! چرا گريه مى كنيد؟ به خدا سوگند! آرزومندم لحظاتى ديگر چشم تان روشن گردد.))
عرض كردند: خداوند جانمان را فدايت كند! نه، به خدا سوگند! ما براى خود گريه نمى كنيم، گريه ما بدين جهت است كه شما را در محاصره دشمن مى بينيم و بيش از جان خود چيزى براى دفاع از شما در دست نداريم.
حضرت فرمود: جزاكما الله يا ابنى اخوىّ عن وجدكما من ذلك و مواستكما اياى احسن جزاء المتقين.
((برادرزادگانم! خداوند در مورد اظهار علاقه و همراهى شما با من، بهترين پاداش پرهيزگاران را به شما عنايت فرمايد)).
ابومخنف مى گويد: اين دو، با امام (عليه السلام) در گفتگو بودند كه حنظلة بن اسعد پيش تاخت و به پند و موعظه سپاهيان دشمن پرداخت.
او پس از پند و موعظه بر دشمن يورش برد و با همان كيفيتى كه قبلا ياد آور شديم، به درجه شهادت رسيد. سپس سيف بن مالك براى رفتن به ميدان بر يكديگر پيشى مى گرفتند، متوجه اباعبدالله (عليه السلام) شده و عرضه داشتند: السلام عليك يابن رسول الله! و امام (عليه السلام) فرمود: و عليكما السلام و رحمة الله و بركاته.
سپس آن دو به اتفاق يكديگر به نبرد پرداختند و يكى از آن ها از پشت سر، ديگرى را حمايت مى كرد تا سرانجام به فيض شهادت نايل آمدند.
انتهای پیام/